STUÐNINGSYFIRLÝSING VIÐ HÆSTVIRTAN FORSETA, HERRA ÓLAF RAGNAR GRÍMSSON:

Ég vil sérstaklega lýsa yfir fyllsta stuðningi við hæstvirtan forseta lýðveldisins Íslands, herra Ólaf Ragnar Grímsson, að vísa hinum svonefndu nýju Ice-save lögum til almennrar þjóðaratkvæðisgreiðsu! Jafnfarmt vísa ég á bug, að með þessri ákvörðun, sé verið að hafna réttmætum og lögmætum skuldbindingum Íslands varðandi hið svonefnda Ice-save mál!

Fyrir liggja lög frá Alþingi, sem samþykkt voru þverpólitískt frá ágúst sl., sem hæstvirtur forseti, herra Ólafur Ragnar Grímsson staðfesti þegar, með lögmætum hætti, og hefur þar með staðið fyllilega við umræddar skuldbindingar af hálfu Íslendinga varðandi Ice-save málið, og í raun langt um fram skyldu!
Þar voru það þvert á móti Bresk og Hollensk stjórnvöld, sem stóðu ekki við hinar lögmætu skuldbindingar Ice-save málisns.
Það að ,,skrifa undir" óáfylltan víxil eða tékk, eins og í raun felst í hinum nýju Ice-save lögum, t.d. með óhóflega háum vöxtum, sem engin önnur þjóð myndi þurfa að gangast undir í Evrópu, hefur ekkrt með lögmætt raunverulegt skuldbindingargildi að gera, heldur er Íslenska ríkisstjórnin, með samþykkt hinna nefndu umdeildu laga frá 30. desember sl., að lúta óbylgjörnum kröfum ósanngjarns og ólögmæts kúgunarvalds!

Og hér er ekki einu sinni tekin afstaða með eða á móti hinum nýju Ice-save lögum, heldur í raun verið á lýðræðislegan hátt, að vísa þeim til almennrar þjóðaratkvæðagreiðslu, samkvæmt 26. grein Stjórnarskrá hins fullvalda lýðveldis Íslands, nr. 33/1944. Óbylgjörn gagnrýni, m.a. Breskra og Hollenskra yfirvalda, á stjórnskipun fullvalda lýðræðisríkis, er gróf atlaga og aðför að hinu fullvalda lýðræðisríki, og er fordæmanleg!

Með von um, að fleiri lýsi yfir stuðningi við hæstvirtan forseta hins fullvalda lýðveldis Íslands, herra Ólaf Ragnar Grímsson, enda tugþúsundir, sem sendu honum áskoranir um að vísa nefndu máli til almennrar þjóðaratkvæðagreiðlsu. Guð blessi forseta Íslands og fjölskyldu hans alla. Guð blessi Ísland og Íslenska þjóð!

Með óskum um gleðilegt ár, og Guðs blessun,
Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

Við Íslendingar kveðjum árið 2009 annað kvöld, gamlárskvöld. En kveðjum við þá einnig fullveldi lýðveldisins Íslands?

Annað kvöld, gamlárskvöld, fimmdtudagskvöldið 31. desember 2009, kveðjum við Íslendingar árið 2009. En kveðjum við einnig fullveldi lýðveldisins Íslands, í ljósi hinna sögulegu atburða á Alþingi Íslendinga, miðvikudagskvöldið 30. desember sl.? Mun þannig fimmtudagurinn 31. desember vera einstakur hátíðardagur lands vors sem ,,síðasti dagur" fullvalda lýðveldis?
Mun árið 2010 marka nýtt upphaf, eftir að við höfum kvatt árið 2009? E.t.v. er þess meiri áhersla að halda upp á ekki aðeins síðasta dag ársins 2009, heldur einnig ,,síðasta dag fullveldis lýðveldisins" Íslands? Og munum við fagna nýju ári kl. 12 á miðnætti annað kvöld, sem einhvers konar ,,nýlenda" tveggja ,,fyrrverandi" nýlenduvelda? Væri þá ekki tilvalið fyrir núverandi, eða öllu heldur ,,fyrrverandi" stjórnarflokka lands vors, að fá sérstaka ,,landsstjóra" hinna nýju herraríkja, yfir land vort, sem ,,núverandi/ fyrrverandi stjórnarflokkar" myndu síðan lúta? Þá myndi vissulega Þjóðhátíðardagur Íslendinga heyra sögunni til í núverandi mynd, en verða sérstakur minningardagur lýðveldisstofnunarinnar frá 17. júní árið 1944, til 17. júní árið 2009; minningardagur 65 ára lýðveldis í landi voru! Sama er að segja um Fullveldisdaginn 1, desember árið 1918, þar sem grundvöllurinn var lagður í senn að fullveldi og lýðveldi lands vors. Hann myndi einnig heyra sögunni til á nýverandi mynd, en verða minningardagur 91 ára fullveldis í landi voru!
Ef við virðum ekki eigið land og þjóð, hvernig eigum við þá að geta virt önnur lönd og þjóðir? Og hvernig getum við þá jafnframt vænst þess, að önnur lönd og þjóðir virði land vort og þjóð?

Með óskum um gleðilega hátíð, og Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

STUÐNINGSYFIRLÝSING VIÐ FORMENN SJÁLFSTÆÐISFLOKKISNS OG FRAMSÓKNARFLOKKNINS, OG ALLA ÐARA ÞÁ ÞINGMENN, SEM VILJA KANNA BETUR YFIRLÝSINGAR LÖGMANNSTOFUNNAR MISHCON DE REYA:

Ég vil sérstaklega lýsa yfir fullum stuðningi við háttvirta þingmenn, Bjarna Benediktsson, formann Sjálfstæðisflokksins, Sigmund Davíð Gunnlaugsson, formann Framsóknarflokksins, Höskuld Þórhallsson, Ólöfu Nordal, og alla aðra þá háttvirtu þingmenn, sem vilja fara yfir yfirlýsingar Bresku Lögfræðistofunnar Mishcon de Reya, varðandi hið svonefnda Ice-save frumvarp ríkisstjórnarinnar - varðandi ríkisábyrgð, sem ríkisstjórnin vill leggja tafarlaust fyrir Alþingi, án þess að hinir lýðræðiskjörnu fulltrúar Alþingis, einkum stjórnarandstöðunnar, fái tækifæri til að kynna sér, áður en atkvæðagreiðslan fari fram, nefndar yfirlýsingar Bresku Lögfræðistofunnar. Hér er um einstaklega ólýðræðisleg vinnubrögð að ræða, af hálfu ríkisstjórnarflokkanna. Og hvað vilja stjórnarflokkarnir fela, ef allt er í eðlilegum farvegi, eins og þeir halda stöðugt fram?

Orðrétt segir í frétt Mbl.is, nú í kvöld:

,,Lögfræðistofan Mishcon de Reya segist í yfirlýsingu til fjárlaganefndar Alþingis standa við það sem kom fram í bréfi til nefndarinnar í gær. Í yfirlýsingunni segist lögfræðistofan vera tilbúin til að leggja fram eiðsvarnar yfirlýsingar ef þess er óskað." (Mbl.is, 2009).

Þá segir einnig orðrétt í frétt Mbl.is:

,,Stjórnarandstaðan krefst þess að leynd verði aflétt af tölvupóstssamskiptum milli bresku lögmannsstofunnar Mishcon de Reya annars vegar og fjármálaráðuneytisins og Icesave-samninganefndarinnar hins vegar. Þetta mun vera meginástæðan fyrir því að þingfundum Alþingis hefur ítrekað verið frestað í morgun." (Mbl.is, 2009).

Tek ég heils hugar undir þessa lýðræðislegu kröfu stjórnarandstöðunnar.

Með óskum um gleðlega hátíð, og Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

STUÐNIGSYFIRLÝSING VIÐ HÁTTVIRTAN ÞINGMANN, PÉTUR BLÖNDAL, VARÐANDI BREYTINGARTILÖGU HANS UM ÞJÓÐARATKVÆÐI, OG FLEIRI HÁTTVIRTA ÞINGMENN, SEM STYÐJA ÞANN MÁLSSTAÐ:

Ég vil sérstaklega lýsa yfir fullum stuðningi við háttvirtan þingmann, Pétur Blöndal, þar sem hann leggur til breytingartilögu um þjóðaratkvæðagreiðslu, varðandi hið svonefnda Ice-save frumvarp ríkisstjórnarinnar - varðandi ríkisábyrgð, og aðra þá háttvirta þingmenn, sem styðja þann málsstað. Hafni þjóðin hinu svonefnda Ice-save frumvarpi núverandi stjórnvalda, yrðu bæði Bretar og Hollendingar, að samþykkja hin Íslensku Ice-save lög, og þar með þá fyrirvara, sem samþykktir voru á Alþingi sl. sumar, að semja að nýju við Íslensk stjórnvöld, eða að fara með málið fyrir Íslenska dómstóla. Þá fengist lagaleg niðurstða í málinu, en ekki pólitísk geðþóttaákvörðun Breskra, Hollenskra, eða núverandi Íslenska stjórnvalda. Það er grátbroslegt að heyra núverandi stjórnarþingmenn mæla gegn þjóðaratkvæðagreiðslu, aðeins vegna þess, að meiri líkur en minni, eru talin á því, að hið nefnda umdeilda frumvarp núverandi stjórnvalda, verði fellt, fái almenningur þessa lands, notið þeirra mannréttinda, að hafa síðasta orðið. Það er með ólíkindum, hve illa núverandi stjórnvöld landsins treysta almenningi þessa lands. Ætti slík stjórn að njóta stuðnings þess almennings, sem hún treystir ekki sjálf?

Með óskum um gleðilega hátíð, og Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og er með rétt til embættisgengis til prestsembættis.

STUÐNIGSYFIRLÝSING VIÐ HÁTTVIRTAN ÞINGMANN, HÖSKULD ÞÓRHALLSSON, OG FLEIRI HÁTTVIRTA ÞINGMENN, EINKUM STJÓRNARANDSTÖÐUNNAR SEM OG HEIÐARLEGRA STJÓRNARÞINGMANNA:

Ég vil sérstaklega lýsa yfir fullum stuðningi við háttvirtan þingmann, Höskuld Þórhallsson, þar sem hann hvetur til að hafna hinu svonefnda Ice-save frumvarpi ríkisstjórnarinnar - varðandi ríkisábyrgð, enda yrðu þá bæði Bretar og Hollendingar, að fara með málið fyrir Íslenska dómstóla. Þá fengist lagaleg niðurstða í málinu, en ekki pólitísk geðþóttaákvörðun Breskra, Hollenskra, eða núverandi Íslenska stjórnvalda.
Núverandi Íslensk stjórnvöld hafa sýnt og sannað, að þau eru með öllu fullkomlega vanhæf, og þá ekki aðeins í þessu einstaka Ice-save máli, heldur því miður í nánast öllu, sem þau hafa tekið fyrir, eða öllu heldur ekki tekið fyrir! Heimilin og fjölskyldur landsins, hyrningarsteinn siðaðs mannfélags, blæða, óhóflegar skattpíningar vofa yfir almenningi þessa lands semhliða siðlausum, siðbindum og miskunnarlausum niðurskurði til gjörvallrar lífnauðsynlegrar grunnþjónustu siðaðs mannfélags, einkum löggæslu, heilbrigðis- og menntamála sem og annarra velferðarmála, sem verða mannfélaginu mjög dýr, einkum til lengri tíma litið, að ekki sé talað um mannúðarþátt þessarar hyrningarþjónustu siðaðs mannfélags!
Þá eru og settir steinar í götu alhliða atvinnuuppbyggingar, einkum á Suðurnesjum og Húsavík og víðar, þótt slík atvinnuuppbygging myndi skila þjóðinni lífsnauðsynlegri lífsafkomu bæði heimila og fyrirtækja í landinu. Þrengingin að þessum atvinnuvegum sem og annarrar atvinnuuppbyggingu, auk yfirvofandi skattpíninga, mun leiða til enn meiri landsflótta, og er hann þegr ærinn orðinn. Þannig mun jafnframt enn minna fé renna til ríkissjóðs, haldi núverandi ,,norræn ,,vel"ferðarstjórn" völdum, hér á landi.
Engvir stjórnmálaflokkar hafa lagt jafn mikla áherslu á heimilin og fjölskyldur sem og skynsamlega og lífnauðsynlega atvinnuuppbyggingu á landinu, en Sjálfstæðisflokkurinn og Framsóknarflokkurinn, auk þess að standa vörð um ofangreindar lífsnauðsynlegar grunnþjónustu siðaðs mannfélags.
Ég styð heilshugar hvern þann heiðarlega þingmann, sem þorir að rísa upp gegn ofurveldinu, og fella hið umdeilda Ice-save frumvarp - varðandi ríkisábyrgð.
Guð gefi, að brátt heyri hin Íslenska ,,norræna ,,vel"ferðarstjórn" sögunni til, og við taki, hér á landi, borgaraleg lýðræðisstjórn, sem hefur hagsmuni gjörvalls almenning að leiðarljósi, og þar með að varðveita fullveldi Íslands. Guð blessi Ísland og Íslenska þjóð.

Með óskum um gleðilega hátíð, og Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

ER MANNSLÍF EINSTAKLINGSINS LÍTILS METIÐ, Í AFHELGUÐU MANNFÉLAGI NÚTÍMANS? HEYRA MANNÚÐAR- OG LÍKNARSTÖRF MANNVINA, EINS OG ALBERTS SCHWEITZERS, SYSTUR MÓÐUR THERESU, OG ANNARRA, ÞEIRRA, ER VINNA MANNÚÐAR, LÍKNAR- OG BJÖRGUNARSTÖRF, SÖGUNNI TIL?

Inngangur: Siðblinda og skeytingarleysi tíðarandans, - bitnar á þeim, sem síst skyldi, einkum veiku fólki, auk þess starfsfólks, sem vinnur þarna mjög göfug störf líknar, heilbrigðis, löggæslu, og uppeldis og fræðslu, - er maðkaður ávöxtur þess, að horfið hefur verið frá kjarna kristinnar kærleikstrúar aldanna. (Sjá nánar í III hl., hér á eftir).

I Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn, Albert Schweitzer, er svartsýnn á samtíðina; hann segir, að mannkynið sé í andlegri afturför. Þessi afturför lýsi sér á almennri fyrirlitnigu á heilbrigðri skynsemi. Menn megi ekki lengur hafa sjálfstæðar skoðanir. ... . Tíðarandinn leyfir mönnum ekki að átta sig af sjálfsdáð. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 266). ,,Bæði pólitískir og trúarlegir ,,leiðtogar“, ,,geta aldrei verið öryggir um, að þeir, sem sýna lit á því að hugsa sjálfstætt, verði nógu þægir í taumi.“ (Sigurbjörn Einasrsson /Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 266). Hér er allra síst hægt að útiloka stjórnvöld ýmissa landa, þ.m.t. hér á landi, einkum þegar lýðræðisleg vinnubrögð, eru ekki viðhöfð, einkum meðal stjórnvalda, sem miða við forræðishyggju.

II Valdnýðsla og valdahroki bæði andlegra, og veraldlegra háttsettra embættismanna, hefur því miður í gegnum alla mannkynssögunar, verið mikill, og er enn í dag; og er land vort þar ekki undanskilið. Þá er það í raun engin nýmæli, að valdamiklar ,,stórþjóðir“ hafa beitt smáríkjum, kúgun, og látið þær kenna á ,,valdi“ sínum, og er m.a. komið inn á þetta atriði í Heilagri Ritningu, m.a. í Markúsarguðspjalli, 10. kapítula, versum 42-43: ,,En Jesús kallaði þá til sín og mælti: ,Þér vitið, að þeir, sem teljast ráða fyrir þjóðum, drottna yfir þeim, og höfðingjar þeirra láta menn kenna á valdi sínu. En eigi sé svo meðal yðar, heldur sé sá, sem mikill vill verða meðal yðar, þjónn yðar.‘“ (Biblían – Heilög Ritning – Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 57). Biblían er innblásið Guðs Orð, fyrir kraft Heilags Anda, og talar alltaf inn í allar aðstæður mannfélagsins, á öllum tímum, grundvallað á Orðinu holdi klæddu, Drottni vorum Jesú Kristi, konungi kærleikans, koningu konunganna, sem yfirgaf dýrð himnanna, fæddist hér á jörðu niðri á hinum fyrstu jólum, fyrir tilstuðlan Heilags Anda, af Heilagri Maríu Guðs móður. Og í 45. versi stendur ritað: ,,,Því að Mannssonururinn er ekki kominn til þess að láta þjóna sér, heldur til að þjóna og gefa líf sitt til lausnargjalds fyrir marga.‘“ (Biblían – Heilög Ritning – Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 57). Og hin Heilaga Fjölskylda, er og varður alltaf allt til loka tímanna, hyrningarsteinn kristins mannfélags, byggð á konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi, allt þangað til Hann kemur, og tekur sína elskuðu heim til sín, í himinn sinn, heima hjá Guði, ásamt englunum.

Fyrrnefnda valdnýðslu, frömdu fyrrverandi nýlenduveldi, gagnvart nýlendum sínum, andstætt kristniboðunum, sem sáu og sjá enn þann dag, kristilega skyldu sína, að kristna frumstæðar þjóðir, og frelsa þær frá frumstæðri trú andadýrkunar, marxísks/bosévískrar ofsatrúar, og annars kukls, með því að uppfræða þær um Jesú Krist.

T.d. kemur fram í Ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, sem út kom á Íslensku árið 1955, og er ein af þeim bestu ritum, aðeins að Biblíunni undanskylinni, sem ég hef lesið, (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 185), að komið hafi fram, að öllum líkindum, undarlegur ófagnaður bolséískrar ofsatrúar og frumstæðrar forneskju, en hin síðarnefnda var fyrir í Lambarene í Afríku. Svonefndir hlébarðamenn, sem var nokkurs konar leyniregla innan hinnar frumstæðu forneskju, sem var landlæg forneskja í sumum ríkjum Afríku, höfðu haft sig óvenjumikið í frammi. ,,Svo virtist sem þessi ófögnuður væri að magnast. Hugsanlegt, að ekki væri aðeins um landlæga forneskju að ræða, heldur innflutta pólitík jafnframt, bolsévíska ofsatrú.
Fyrir tveim árum hafði maður verið myrtur á kristniboðsstöðinni í Lambarene. Morðinginn var hlébarðamaður.“ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 185; áherslubreyting: ÓÞ). Guði sé lof, að þá upprætti kriniboðið þetta andlega krabbamein af samblandi þessara ólyfjan bolsévískrar ofsatrúar og helstefnu og frumstæðrar forneskju, og k r i s t i n k æ rl e i k s t r ú og ávextir hennar blómstruðu í staðinn, og leiddu m.a. af sér líkn og miskunn, í stað grimmdar og morða; hér er um sögulega staðreynd að ræða, sem á engan hátt er hægt að véfengja!

Og nú berast dapurlegar fregnir guðleysins, þar sem orðrétt segir í frétt á Mbl.is:
,,Stjórn Ungra vinstri grænna telur farsælast að leggja niður alla aðstöðu til trúariðkunar innan veggja Háskóla Íslands. Hún lýsir einnig furðu á því misrétti sem viðhefst milli trúarhópa innan HÍ, en aðeins þeir sem játa kristna trú hafa þar aðstöðu.“ (Innlent | mbl | 31.10 | 15:49).
Hér kemur því miður m.a. fram sú afkristnun og afhelgun, sem hefur aukist heldur, og fyrirfinnst einkum innan rótækra guðleysishópa. Ef þessi yrði niðurstaðan, væri um hreint mannréttindabrot að ræða, einkum gagnvart þeim stúdentum, sem vilja einkum geta átt hljóða bænastund í Kapellu Háskóla Íslands; m.ö.o.: Mannréttindabrot í nafni ,,mannréttinda“. Þá er vissulega einnig fyllilega réttmætt, að finna góðan stað, sem hver og einn gæti komið, og beðið til hinna æðri máttarvalda, sem hann hefur trú á, hvað trú, sem viðkomandi játar, þ.m.t. Múslimar og fleiri, enda trúfrelsi í landinu, sem á víst enn að heita lýðræðisríki. Hér þyrftu hinir trúuðu, hvort sem þeir játa kristna trú eða aðra, að snúa bökum saman, því öll jákvæð góðviljuð tilbeiðlsa skiptir miklu máli, og fámennur hópur guðleysingja, hefur engan rétt á því, að meina hinum trúuðu, að geta komið saman, hvort sem er í Kapellunni, eða á öðrum stað, sem jafnframt yrði tekinn frá, til tilbeiðlu.
Og í raun ætti, þvert á móti, fjölga kapellum, bæði á sjúkrahúsum og skólum landsins, byggt á þeirri trúarmenningarsögulegu arfleifð fullvalda þjóðar vorrar, sem lifað hefur hér á landi í rúm eitt þúsund ár, m.ö.o.: Kristinni kærleikstrú aldann, byggða á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi. Að vinna gegn slíku, er ekkert annað en gróf mannréttindabrot, í nafni ,,mannréttinda“.
Fyrrverandi nýlendurveldi, sem mikið hafa verið nefnd í fréttum, halda enn á sömu braut valdnýðslu, ásamt öðrum fyrrverandi nýlenduríkjum, og ekki aðeins gagnvart Íslandi, heldur miklu fleiri smáríkjum. En það kaldhæðnislega er að varðandi Ísland, taka sumir Íslendingar, opinberlega undir fyrrnefnda valdnýðslu ,,stórþjóða“, á sama tíma, og sumum Englendingum blöskrar fyrrnefnd valdnýðsla. Siðblinda valdnýðslunnar er því í raun í sjálfu sér ekki bundin ákveðnum ríkjum, heldur fyrst og fremst afhelguðum og afsiðuðum hugsunarhætti fólks; síðan komast sumir þessara einstaklinga til hárra metorða, og ná ákveðnum völdum, og láta aðra kenna á valdi sínu, hvort sem er hér á landi, eða annars staðar; hér getur bæði átt við pólitíska sem trúarlega ,,leiðtoga“, þar sem m.a. ,,faríseisminn“ blómstrar. Á sama tíma sjá sumir sér sæma, að ,,sparka“ opinberlega í liggjandi menn, en ,,snobba“ um leið fyrir háttsettum embættismönnum. Og til eru þeir menn, karlar sem konur, sem eru of góð fyrir hinn grimma heim miskunnarleysis og tíðaranda hans, og það á öllum tímum.

,,Hjörð“ ,,samtaka nútímans“, skal vera sem einlitust og hneppast sem mest saman. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 266).

III Sinnuleysi, andlegur doði, siðblinda og skeytingarleysi tíðarandans, sem einkum bitnar á þeim, sem síst skyldi, sjúklingum, þ.m.t. börnum og eldri borgurum þessa lands sem og fötluðum, auk þess starfsfólks, sem vinnur þarna mjög göfug, en vanþökkuð störf líknar, heilbrigðis, löggæslu, og uppeldis og fræðslu, er maðkaður ávöxtur þess, að horfið hefur verið frá kjarna kristinnar kærleikstrúar aldanna.

Orðrétt segir í Ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers:

,,Sinnuleysið er fremsti óvinur alls þroska, allrar menningar og siðgæðis. Það varðar mestu, að menn vakni nú af andlegum doða. Ef þeir gætu látið sér skiljast samaband sitt við allt líf og ábyrgð sína gagnvart hverjum öðrum og öllu, sem anda dregur, þá væri framtíðinni borgið.
Hinn óendanlegi, skapandi máttur birtist ekki aðeins sem lífsvilji, hann opinberast oss mönnum sem kærleikur og hann kallar oss til þess að vinna á móti innbyrðis sundurþykki lífsins.
Þetta er hlutverk og köllun mannsins. Og þetta, segir Schweitzer, er kjarni kristindómsins, ,,sem ég elska heitt og reyni að þjóna af trúnaði og heilindum.“ ,,Öll lifandi þekking á Guði er fólgin í því, að vér lifum hann sem kærleiksvilja í hjörtum vorum.“
,,Kærleikurinn er ljósgeislinn, sem til vor skýn úr ómælinu. ... .
... Vitund hans um að vera andlega í Guði sakir kærleikans er hið eina nauðsynlega.
Kærleikur fellur aldrei úr gildi, en þekkingin mun líða undir lok, segir Páll.“
Þekkingin á tilverunni er takmörkuð og hlýtur að vera það. Ef ekki er við annað að styðjast en leiðarljós hennar blasir við myrkur eitt. Hún fær ekki sýnt, að tilveran búi yfir neinni merkingu. En menn geta fundið merkingu lífs síns eigi að síður. Þótt þekkinguna þrjóti er maðurinn ekki allur, viljinn er eftir, vonin, trúin.“ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 270-271; áherslubreyting: ÓÞ).

Svo sannarlega sýndi Albert Schweitzer þennan kristilega kærleiksvilja í verki, einkum með því að reisa sjúkrahús í Lamberene, við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku, (Sigurbjörn Einasrsson /Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 81; áherslubreyting: ÓÞ), og starfa þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, og miðlaði frelsandi og líknandi náð Drottins vors Jesú Krists, og þá ekki síst í bæninni.

Mannvinurinn, kristniboðinn og æskulýðsleiðtoginn, Bjarni Eyjólsson (1913-1972), ritstjóri í Reykjavík, kemst svo að orði í þessari fögru þýðingu hans á hinum fögru sálmversum Norska mannvinarins og kristniboðans, K.L.Reichelt (1877-1952), sem segir allt, sem skiptir máli varðandi það að fylgja Kristi sem einlægur lærisveinn Hans, í kærleikssamfélagi Hans, enda miðlaði hann einnig frelsandi og líknandi náð Drottins vors Jesú Krists, ekki síst í bæninni:

Ó, DROTTINN, ég vil aðeins eitt:
Að efla ríki þitt.
Ó, þökk, að náð sú var mér veitt,
sem vakti hjarta mitt.
Ég verður, Jesús, ekki er
að eiga að vera´ í þínum her,
en vinarnafn þú valdir mér,
mig vafðir blítt að hjarta þér,
ó, hjálpa mér
að hlýðnast eins og ber.

Ó, lát mig fá að finna ljóst,
hve fólksins neyð er sár.
Mér gef þinn ástareld í brjóst
og einlæg hryggðartár.
Í ljósi þínu lát mig sjá
hvern lýð, sem neyð og heiðni þjá,
því neyðin hans er hróp frá þér
að hjálpa – eins og bauðstu mér -
að dauðastund
með djarfri fórnarlund.

Þá eitt ég veit: Mitt auga sér
þá undraverðu sín,
er langri ævi lokið er
og líf og kraftur dvín:
Ég sé þitt ríki sigur fær,
til sérhvers lýðs þitt frelsi nær,
og þessi mikli helgra her,
sem hjálp og lífið fann í þér,
þig, líknin blíð,
mun lofa alla tíð.

(Sálmabók, 1972, Reichelt – Bjarni Eyjólsson, bls. 302-303, 537, 545).

IV Víst er, að miklu alvarlega horfir víða annars staðar, en hér á landi, þar sem heilu sjúkrahúsunum sem og skólunum hefur verið alfarið lokað, í siðlausum og siðblindum niðurskurði, jafnvel m.a. að kröfu AGS (Alþjóðagjaldeyrissjóðsins), eins og nýverið kom fram í fréttaauka Ríkissjónvarpsins, varðandi Lettland, sem er nú orðið háð AGS, þar sem mannslífið er lítið eða einskis metið, frekar en uppfræðsla og menntun barna, aðeins ,,hallalaus“ fjárlög; ,,fjársjóður“, sem möl og ryð fær eytt; hitt lýtur að þeirri kristnu grundvallarhugsun allra tíma, sérstaklega það, að sjúkir njóti líknar og börn uppfræðslu og menntunar; einn hinn dýrsti kristni arfur kristinnar trúar aldanna, og varðar m.a. fjársjóði, sem mölur og ryð fær aldrei eytt. Hitt er svo annað, að vissulega ber að nýta hvern eyri sem best, til líknarþjónustunnar og mentunarinnar, þannig að hún í senn varðveitist óskert, og eflist þá frekar, því enn meiri þörf er fyrir þessari grundvallarþjónustu mannúðar, líknar, og uppfræðslu og menntunar, ekki síst, á tímum sem nú, enda hafa andleg áhrif heimskreppunnar, verið stórlega vanmetin. Það verður síðan að byggja mannfélagið upp á þann skynsama hátt, að sem minnstur halli verði á fjörlögum, án þess að það sé gert á þann þátt, að sjúkir, aldraðir og börnin, býði þess aldrei bætur, sem aldrei verða metnar til fjár; - þá þurfa börnin jafnframt á þessari fyrrnefndu þjónustu að halda; að ekki sé talað um þau, sem koma frá brostnum heimilum, hvers eiga þau að gjalda; - sem kostað geti fjölda mannslífa veiks fólks, og börnin og unglingarnir býða þess heldur aldrei bætur, þótt vissulega hið kristna heimili sé ákveðinn hyrningarsteinn mannfélagsins; skynsöm forgangröðun er því hér óhjákvæmileg. Mörg fleiri ríki hafa farið illa út úr samstarfi við AGS, m.a. í Asíu og Suður-Ameríku. Slíkt sparar í raun aðeins eyrinn, en hendir krónunni, fyrir utan þann mannlega harmleik, þar sem fjölda mannslífa er sett á bráða hættu, mörg saklaus börn flosna upp og freistast út í ofdrykkju eða jafnvel eiturlyfjaneyslu; auk ómældrar fátæktar fjölda fólks, sem m.a. leiðir af sér brostnar fjölskyldur, og þann hræðilega harmleik, sem af ómennskunni leiðir.
Það er kaldhæðnsilegt, að á sama tíma og kristniboðar eru m.a. að byggja upp líknarþjónustu – sjúkrahús, og skóla, einkum barnaskóla, um víða veröld, sem leitt hefur til þess, að stjórnvöld viðkomandi ríkja, hafa lagt áherslu á, að byggja jafnframt áfram upp slíka lífsnauðsynlega þjónustu, skulu skilyrði AGS, til hjálpar, einkum fátækum löndum, leitt m.a. þann harmleik af sér, að fjöldi sjúks fólks, hefur í senn þjáðst óþarfa þjáningu og vafnvel dáið, þar sem það fékk ekki lengur lífsnauðsynlega líknarþjónustu sem og uppfræðslu og menntun, sem allir, eiga skýlausan siðferilega rétt á, óháð efnahag, kyni eða kynþætti; og hefur ástandið víða verið nógu slæmt fyrir, hvað þetta varðar, ekki síst í Afríku. Þetta hafa kristniboðarnir séð, og ótaldir þeir, sem sinna slíkri líknarþjónustu, m.ö.o. heilbrigðisstarfsfólk, sem vinnur óeigingjörn og göfug störf, sem heimurinn vanmetur, þar til einstaklingurinn sjálfur þarf á slíkri þjónustu að halda, nær sem fjær, hér á landi sem annars staðar, og varðar m.a. þann ávöxt og arf, sem möl og ryð fær aldri eytt!

V Kristilegum grundvallargildum sem og arfleifð og ávöxtum kristninnar, hefur fækkað, eins og að hyrningarsteinn kristilegs mannfélags er hjónabandið og fjölskyldan, með hina kristnu kærleikstrú aldanna, að leiðarljósi, grundvallaða á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi. Sama má segja um önnur grundvallargildi sem og ávexti og arfleifð kristninnar, eins líknarþjónustunni til handa þeim sjúku sem og annarri mannúðar- og líknarstarfsemi, auk menntunar, einkum barna, grundvallaða á Drottni Jesú Kristi, Endurlausnara vorum og Frelsara. Og eins og fyrr segir, er hér órofa samhengi milli varðveislu kristninnar sem og kristniboðsins.
Hér er brýn þörf á markvissu endurreisnarátaki, varðandi varðveislu og uppbyggingu kristninnar og kristilegs siðferðis; slá skjaldborg um kristnina sem og grundvallargildi hennar, ásamt arfleifð og ávöxtum kristinnar kærleikstrúar aldanna, samhliða markvissu kristniboði, þar sem markvisst er unnið að eilífri sáluhjálp náungans og þjóðanna, nær sem fjær: Að gera allar þjóðir, og þ.m.t. alla íbúa þeirra, að lærisveinum Drottins Jesú Krists, vitandi það, að Hann er með oss alla daga, allt til enda veraldarinnar, þegar Hann kemur aftur, og tekur sína elskuðu heim til sín, heim til Föðurins, í einingu Heilags Anda. Og allir eru fyrirhugaðir til eilífs hjálpræðis og eilífs lífs í Drottni Jesú Kristi, sem afklæddist dýrð himnanna, gjörðist maður á hinum fyrstu jólum, er hann fæddist af Heilagri Maríu mey, Guðs móður, frelsaði og læknaði sjúka, og dó á krossi, þeim dauða, sem beið vor allra, vegna synda vorra, til að vér mættum lifa að eilífu í samfélagi Hans, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum, með upprisu sinni, á Páskadagsmorgni, sté upp til himna, og úthellti ásamt Föðurnum, sínum Heilaga Anda yfir lærisveina sína á Hvítasunnudagi - stofndegi kirkjunnar, og gjörir enn þann dag í dag. Kirkja Krists hefur lifað af, gegnum þrengingar allra alda, í rúm 2000 ár. Og mun áfram lifa af allar þrengingar. Ábyrgð hinna kristnu og kristniboðans er mikil, að berjast trúarinnar góðu baráttu, og gefast ekki upp fyrir heiminum og vonsku hans.
Alkærleikur Guðs Föður, í Syni sínum, Jesú Kristi, í krafti og vernd Heilags Anda, er óendanlegur. Drotinn Jesús Kristur frelsar enn í dag. Grundvallarinntak kristninnar: Það að taka á móti Jesú Kristi sem sínum persónulega Frelsara, lifa Honum og fyllast Hans Heilaga Anda, sem fullnast síðan á himnum, má lýsa með þessum orðum Páls postula, í Filippibréfinu 1. kapítula, versi 21.: ,,Því að lífið er mér Kristur og dauðinn ávinningur.“ (Biblían – Heilög Ritning – Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 237; áherslubreyting: ÓÞ) Og hér má nefna kristileg kristniboðs- og hjálparsamtök, sem unnið haf ómetanleg kristileg kærleiksstörf, eins og Samband Íslenskra kristniboðsfélaga, Hjálpræðisherinn, Samhálp Hvítasunnumanna, o.s..frv.
Hér má ekki síst nefna ómetanlegt kristilegt kærleiks- og líknarverk systur Móður Theresu, sem starfaði í kristinni líknarreglu, nær allt sitt líf, meðal sinna minnstu meðbræðra og systra á Indland. Þá má nefna kristilegt kærleiks- og líknarverk systur Önnu Maríu, sem starfaði í kristinni líknarreglu, og miðlaði einng sjúkum og aðframkomnum frelsandi og líknandi náð Drottins vors Jesú Krists. Þá má ekki heldur gleyma kristilegu kærleiks- og líknarverki systranna, sem reistu hér á landi m.a. Landakotsspítala árið 1902, og fleiri sjúkrahús, og störfuðu í kristilegum líknarreglum hér á landi, áratugum saman. Allt grundvallaðist þetta á bæninni, eða öllu heldur þeirri náð og miskunn, sem byggist á Drottni vorum Jesú Kristi, konungi konunganna, konungi kærleikans, en bænin er lykillinn að Drottins náð. Eins má nefna ómetanlegt kærleiksstarf Karmelsystranna í Hafnarfirði, og fleiri, þ.m.t. bræðranna, sem starfa í kristinni munkareglu, hér á landi. Öll miðluðu þau, og miðla, frelsandi og líknandi náð Drottins vors Jesú Krists, ekki síst í bæninni.
Hér má ekki heldur gleyma ómetanlegu kærleiks- og líknarverki þeirra, er starfa við þróunarhjálp, t.d. í Afríku, ekki síst varðandi mæðra- og ungbarnavernd; skömm er hins vegar að þeim niðurskurði núverandi stjórnvalda, m.a. hér á landi, til þróunarhjálpar, sem sérstaklega geta kostað mannslíf mæðra og barna þeirra.
Þá má nefna ómetanlegt kærleiksverk Njarðar P. Njarðvík, og miklu fleiri mætti nefna, og þá líknarfélög, innanlands sem utan, eins og Kraft og Ljósið, o.s.frv. Og mörg þeirra, sem starfa á þessum vettvangi, og þá bæði nær sem fjær, hafa bænina einnig að leiðarljósi, eins og að framan greinir.

VI Þótt Schweitzer leggi mikla áherslu á það, að þjóna þar, sem neyðin er mest, leggur hann mikla áherslu á það, að gleyma aldrei heldur að líta sér næst. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272-275). Kemur mér þá ekki síst til hugar hin óeigingjörnu og vanmetnu störf alls okkar góða heilbrigðisstarfsfólks, og annarra, sem einnig vinna að almannvörnum, björgunarstörfum, slökkviliðs- og sjúkraflutningum, og löggæslu; ómetanlegra mannúðar- og öryggisstarfa, sem aldrei verður metið til fjár; og mörg þeirra, sem starfa að þessum líknar, björgunar- og löggæslustörfum, hafa bænina einnig að leiðarljósi, eins og einnig að ofan greinir.

Það virðist liggja fyrir, að bæði forstjóri Landsspítalans og annarra sjúkrastofnana, eru að reyna að gera sitt besta, til að bjarga því, sem bjargað verður. Spurningin er þessi: Vilja landsmenn varðveita umrædda líknar- og heilbrigðisþjónustu í landinu? Söfnunarátök einstaklinga og félagasamtaka, hafa skilað miklu á sínu sviði. En nú þarf að gera betur og hefja markviss söfnunarátök, til stuðnings líknar- og heibrigðisþjónustu í landinu, og þá ekki síst til reksturs þeirrar þjónustu, og væri sjálfsagt að kanna skattívilnanir þar að lútandi, eins og víðast tíðkast í nágrannaríkjunum, og er með ólíkindum, að ekki sé enn búið að setja slíkt í lög hér á landi. Hvorki landsstjórnin né AGS, geta lagt þar stein í götu slíkra safnana, og afhendingu afrakstursins til viðkomandi sjúkrahúsa og annarra heilbrigðis- og líknarstofnana.
Þá væri einnig mögulegt að virkja sérstaklega aflögufær fyrirtæki, innlend sem erlend, til þess að leggja sérstaklega af mörum til liknar- og heilbrigðisþjónustu landsins, með enn meiri sanngjörnum skattaívilnunum, því miður anstætt því, sem núverandi stjórnvöld vinna að, sem í senn hrekja innlend sem erlend fyrirtæki úr landi, andstætt því, sem hinir borgaralegu lýðræðisflokkar myndu vilja gera, með auknu ófyrirsjánlegu atvinnuleysi, sem bitnar ekki aðeins á fyrirtækjunum, heldur ekki síður á heimilunum á landinu, og verður mannfélaginu miklu dýrara, einkum til lengri tíma litið; fyrir utan það, að mannslífið verður aldrei metið til fjár! Síðan bætast við óbærilegar skattahækkanir núverandi stjórnvalda, bæði gagnvart heimilunum og fyrirtækjunum í landinu, í stað þess að athuga þann möguleika af alvöru, að skattleggja á skynsaman og léttbæran hátt, inngreiðslu lífeyrisgjalda; vissulegu alls ekki afturvirkt, sem bæði skynsamir þingmenn og verkalýðsleiðtogar, sem hugsa sjáfstætt og á skynsaman hátt, hafa lagt til, a.m.k. að athuga þann skynsamlega möguleika, og komið hefur sérstaklega fram í tveimur Kastljóssþáttum Ríkissjónvarpsins.
Það, að slá ekki skjaldborg um heimilin, fyrirtækin sem og lífsnauðsynleg störf, sem varða m.a. almannavarnir og almannaheill, leiðir til þess, að lífi fólks er stefnt í bráða lífshættu sem og stóraukinnar almennrar fátæktar í landinu; enda enn brýnni lífsnauðsynleg nauðsyn í ástandi dagsins í dag, að ekki sé að auki talað um yfirvofandi faraldur mjög alvarlegs inflúensutilfellis, svo alvarlegan, að stækka hefur þurft gjörgæsludeildir sjúkrahúsa. Þess heldur, er bæði nauðsynlegt og skylt, að efla fyrrnefndar lífsnauðsynlegrar þjónustur, sem varðar björgunar mannslífa og líknar, ásamt annarri velferðarþjónustu, menntunar, löggæslu, björgunarstarfa björgunarsveita sem og störfum bráðaliða, og slökkviliðs- og sjúkraflutningamanna!

Guð gefi, að sinnileysi og skeytingarleysi tíðarandans í dag, skerði hvorki né eyðileggi þessi ómetanlegu björgunar- og kærleiksstörf, einkum er yfir vofa fjöldauppsagnir, á Landsspítalanum, og fleiri sjúkrahúsum og heimbrigðisstofnunum, hér á landi. Þá er verið að spara eyrinn, en henda krónunni, eins og ég hef áður nefnt, auk þess að koma þessum ómetanlegu, en vanmetnu störfum hundruða heilbrigðisstarfsmanna í uppnám, fyrir utan þá óþarfa hættu og þjáningar, sem slíkar ,,sparnaðaraðgerðir“ munu geta leitt af sér; hér eru mannslíf í húfi, semn aldrei, aldrei, verða metin til fjár! Lífi veiks fólks er með slíkum niðurskurði til líknar- og heilbrigðisþjónustunnar, stefnt í bráðan voða, og þá ekki síst geðfötluðum, og þeim, sem við alvarlegt þunglyndi eiga að stríða. Guð forði því, að slíkt gerist!

Hvert og eitt mannslíf, og eilíf sáluhjálp þess, er óendanlega mikils virði, hvar á hnettininum, sem manneskjan býr. Gleymum því aldrei, að líta í senn, oss næst sem fjær. Líf náunga vors, erfiðleikar hans, þjáningar og neyð skiptir oss öll máli sem kristnum, syndugum og mennskum manneskjum, óháð kyni, kynþætti, kynhneigð, og hversu djúp neyð sem og synd náungans er; hvort sem náungi vor býr við hliðina á oss, í nokkurra km fjarlægð, eða nokkurra þúsunda km fjarlægð; m.ö.o: Allir eru fyrirhugaðir til eilífs hjálpræðis í Frelsara vorum, Drottni Jesú Kristi, og þar með einnig að hljóti alla þá náð, miskunn, líkn, og hjálp, annars vegar fyrir bæn, sem er upphaf vitjunar til hins aðframkomna, hins vegar fyrir beina líknar- mannúðar- og björgunarþjónustu sem og allrar annarrar hjálpar, þ.m.t. menntunar, hverjar, sem aðstæður eru, og þá hvort sem vor minnsti meðbróðir og systir, búa við hungursnaeyð, fátækt, örbyrgð, sjúkleika, eða eru í fangelsi, eða hvaða annarri neyð, sem þau búa við, nær sem fjær!

VII Ég enda með þessum orðum mannvinarins Alberts Schweitzers:

,,Gleiðgosaleg oftrú á ytri getu, samfara vantrú á andleg verðmæti – þetta er eitt af einkennum og meinsemdum samtíðarinnar.
Trúin á hið ótrúlega þarf að vakna og glæðast aftur – ekki hjátrúin og hindurvitnin, sem hinn hvíti maður er aftur tekinn að gæla við, heldur trúin á mildina, miskunnsemina, hógværðina, ástúðina, hjartahreinleikann – þetta allt, sem Jesús talar um sem sjálfsagða hluti, en yfirleitt er hlustað á nú sem meinlitlar en barnalegar fjarstæður.“
... .
Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það, sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög.“ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272, 274; áherslubreyting: ÓÞ).

Með óskum um Guðs blessun.

Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að riti og/eða ritgerð um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer, einkum guðfræði hans, á sviði nýjatestamentisfræða.

19. OKTÓBER 2009: ,,STOFNDAGUR FULLVELDISAFSALS“ ÍSLANDS, AÐ SJÖ ÁRUM LIÐNUM, TIL TVEGGJA ,,FYRRVERANDI“ NÝLENDURÍKJA; AUK SIÐBLINDS NIÐURSKURÐAR EVRÓKSRA STJÓRNVALDA, Þ.M.T. ÍSLENSKRA, TIL LÍKNARÞJÓNUSTUNNAR, NÆR SEM FJÆR:

19. OKTÓBER 2009: ,,STOFNDAGUR FULLVELDISAFSALS“ ÍSALNDS, AÐ SJÖ ÁRUM LIÐNUM, TIL TVEGGJA ,,FYRRVERANDI“ NÝLENDURÍKJA; AUK SIÐBLINDS NIÐURSKURÐAR EVRÓKSRA STJÓRNVALDA, Þ.M.T. ÍSLENSKRA, TIL LÍKNARÞJÓNUSTUNNAR NÆR SEM FJÆR:

Ef Alþingi hins fullvalda lýðveldsis, Íslands, samþykkir svonefna Icesave-samninga, óbreytta, sem skrifað var undir þann 19. október sl., sem eru skuldbindingar, langt umfram lagalega skyldu, sem jafnvel liggur ekki fyrir lagalega séð; [vissulega ættu hlutlausir alþjóðlegir dómstólar, t.d. Efta-dómstóllinn, að kveða úrskurð um lagaleg vafamál, þar að lútandi, og þá hvorki Breskir, Hollenskir, né Íslenskir, enda hafa Íslendingar fulla gagnkvæma og rökstudda ástæðu, til að bera ekki meira traust Breskra eða Hollenskra dómstóla, en svonefndir viðsemjendur Íslendinga, hafa gagnvart Íslenskum dómstólum]; og legg ég til, að 19. október, verði, að sjö árum liðnum, haldinn sem sérstakur ,,hátíðisdagur“, þegar landsstórnin tók, þann 19. október árið 2009, þá afdrifaríkiu ákvörðun, að ,,leggja niður“ fullveldi lýðveldisins Íslands, að sjö árum liðnum, n.t.t. þann 19. október árið 2016.
Þá verða einnig fullveldisdagurinn, 1. desember, og lýðveldisdagurinn 17. júní, að sjá árum liðnum, einungis minningardagar fyrrverandi fullvalda þjóðar og lýðveldis, annars vegar varðandi fullveldisstofnun Íslands, og hins vegar varðandi lýðveldisstofnun Íslands, þar sem fullveldi lýðveldisins Íslands, mun frá og með fyrrnendum októberdegi, að sjö árum liðnum, að öllu óbreyttu, heyra sögunni til.
Ég tek heils hugar undir varnaðarorð háttvirtra þingmanna, allra forystumanna stjórnarandstöðunnar, á Alþingi sem og annarra háttvirtra þingmanna, sem vara við þessum gjörningi, þar sem tvö ,,fyrrverandi“
nýlenduríki, beita núvernadi landsstjórn Íslands, Ísalndi og Íslenskri þjóð , sem ber enga sök á hinum svonefndu Icesave-reikningum, ofríki og valdnýðlsu, í skjóli yfirburðavalds sem ,,fyrrverandi“ nýlenduríkja.
Bandarískur sérfræðingur í alþjóðamálum, varaði nú nýverið við slíkum gjörningu, í fjölmiðlum, sem ríkisstjórnin hefur nú því miður samþykkt, í ljósi valdbeitingar hinna ,,fyrrverandi“ nýlenduríkja.
Hér skal það tekið skýrt fram, að samkomulag á jafnréttisgrundvelli kæmi hér vissulega fyllilega til greina, ef um er að ræða vissar lagalegar lágmarks skuldbindingar Íslenska ríkisins, en það liggur ekki ljóst fyrir hvort svo sé, og því um að ræða mikla lagalega óvissu, og því ættu vissulega allir þrír málsaðilar, skýlausan rétt, til að fá úr því skorið, fyrir hlutlausum alþjóðlegum dómstólum, hver hin lagalega niðurstaða er, eða yrði, í raun og veru. Hér gildir hið sama og varðandi landsrétt, að túlka lögin með almennt viðurkenndum lagalegum að ferðum, þ.e.a.s. fá úr deilumálum skorið, að komist sé að lagalegri niðurstöðu á grundvelli þess, hvernig lögin eru, en ekki ættu að vera. Sama gildir varðandi alþjóðarétt. Hér er hins vegar um að ræða pólitísak valdbeitingu tveggja fyrrnefndra stórþjóða, þar sem núverandi landsstjórn Íslands, er kúguð til uppgjafar, m.a. með hótunum AGS (Alþjóðagjaldeyrissjóðsins). Við slíkt er ekki hægt að una, enda auk þess, sem að ofan greinir, tekin mikil áhætta um skerðingu fullvalda lýðræðisríkis, sem sagan hefur sannað, þar sem AGS hefur komið að málum, og m.a. rústað líknarþjónustu landa, eins og kom fram í fréttaauka Ríkissjónvarpsins, fyrir nokkru, varðandi Lettaland! Guð gefi, að svo verði ekki hér, né annars staðar, og undanskil ég þá hvorki Lettland, né nokkur önnur lönd, nær sem fjær. Þá er niðurskurður á líknarþjónustu og annarri þjónustu gagnvart fötluðum, sem kom m.a. fram í féttum nú nýverið, hrein svívirða. Sama er að segja varðandi sjúka, einkum börnin, en ekki síður eldri borgara þessa lands sem og öryrkja, og svo mætti lengi telja.
Mesta hættan varðandi kreppuna er sú, að fátækustu ríkin fari verst út úr henni, t.d. í Afríku og Asíu; þar hefur jafnvel heilu heilsgæslunum og jafnvel sjúkrahúsum verið lokað. Gleymum ekki vorum minnstu meðbræðrum og systrum, sem verst eru sett, þótt við megum vissulega aldrei gleyma að líta oss næst, enda óhugnanlegt, hvernig fátækt samhliða atvinnuleysi, hefur stóraukist hér á landi. Það er óhætt að segja, að aldrei sem fyrr, hefur verið brýnni þörf að hlúa að vorum minnstu meðbræðrum og systrum; ekkert hjálpar sem markviss varðaveisla kristinnar kærleiktrúar aldanna sem og markvisst kristniboð, og sagan hefur sannað ómetanlegt kærleiksgildi þess. Ég enda með orðum mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, varðandi öflugt kristniboð til frumstæðra Afríkubúa, sem vér megum allra síst gleyma, meðbræðra vorra og systra, sem búa við örbyrgð og mikinn skort á lífsnauðsynlegri líknarþjónustu; sem hefur versnað mikið, eftir að alþjóðakreppan skall á; en því miður má að mjög mörgu leiti heimfæra afkristnaðan og afhelgaðan hugarheim vesturlandabúa, varðandi ótta og hræðslu guðleysins og óguðlegrar hugmyndafræði, þar sem líka margir búa að mikinn skort sem og svívirðilega skerta líknarþjónustu, þar sem Ísland, er ekki einu sinni undanskilið, og minnslífið lítils metið; til hugarheims frumstæðra manna í Afríku; e.t.v. eiga kristniboðar frá Afríku, eftir að koma til vesturlanda, til að kristna, að mörgu leiti afhelgaðan, skeytingarlausan, sinnulausan, siðblindan og miskunnarlausan heim vesturlandabúa :

,,,,Hver, sem kynnist hugarheimi frumstæðra manna,“ skrifar Schweitzer, ,,og þekkir óttann, hræðsluátandið, sem þeir eru í ... getur aldrei framar efast um, að oss beri að gera allt, sem unnt er, til þess að losa þá við þessi hindurvitni.“ Og enn segir Schweitzer: ,,Evrópumenn munu aldrei geta skilið til fulls, hversu skelfileg tilveran er þessum vesalings mönnum... Þeir menn einir, sem hafa séð þessar hörmungar í nærsýn, skilja, að það er skylda vor að flytja frumstæðum nýja lífsskoðun, er losi þá við þá hugaróra, sem gera þeim lífið svo kvalafullt. Í þessu tilliti myndu jafnvel stækustu efasemdamenn verða vinir kristniboðsins, ef þeir kynntust málavöxtum.“
,,Kristindómurinn leysir þessa menn úr viðjum óttans. ,,Þeir vita síðan, að örlög vor allra eru á hendi sama, kærleiksríka föður.““ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 129). ... .
Guð blessi, alla vora meðbræður og systur, nær sem fjær. Guð blessi Ísland, og Íslenska þjóð.

Reykjvík, 20. október 2009,

Með óskum um Guðs blessun,
Ólafur Þórisson, cand. theol.
Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., er er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu; og er nú að vinna að drögum ritgerðar og/eða rits um mannvininn og kristniboðslækninn Albert Schweitzer, einkum guðfræði hans, Í samræmi við nýjatestamentisfræðin, ásamt helstu hugsjónum hans.

Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, (einkum/sérstaklega) í ljósi/samræmi við nýjatestamentisfræðina:

[3.KAFLI - MEGINKAFLI  RITGERÐARINNAR]:        

Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, (einkum/sérstaklega) í ljósi/samræmivið nýjatestamentisfræðina:      

Guðfræði mannvinarins ogkristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, einkum eins og guðfræðikenningar hans koma fram í guðfræðiriti hans, um Ævisögur Jesú, sem kom upphaflega út 1906,og mörkuðu tímamót varðandi nýjatestamentisfræðina og sögu hennar, og þ.m.t. sögu guðfræðinnar, sem rætt verður hér nánar á eftir; (einkum/sérstaklega) með hliðsjón af lífsköllun hans sem kristniboðslæknis.   [Samantekttil birtingar sem frumdrög, til bráðabirgða].


Nánar tiltekið:  Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzerssem kristniboðslæknis, sem reisti sjúkrahús í Lambarene við Ógówefljót, íFrönsku Miðbaugs-Afríku (A. E. F.), árið 1913, og starfaði þar semkristniboðslæknir, í rúma hálfa öld, einkum eins og guðfræðikenningar hans komafram í guðfræðiriti hans, um Ævisögur Jesú, og þá jafnframt með hliðsjón  af lífsstarfiog lífsköllun hans, ásamt helstu hugsjónum hans.  Miðað er hér fyrst og fremst við eftirfarandirit Schweitzers sjálfs:         
 1.        ,,TheQuest of the Historical Jesus", ,,Spurningin um hinn sögulega Jesú", sem kom útárið 1954 (þýtt eftir enskri þýðingu).  Áfrummálinu:  ,,Von Reimarus zuWrede.  Eine Geschichte derLeben-Jesu-Forschung", published 1906 by J. C. B. Mohr, Tubungen, m.ö.o.guðfræðirti hans, um Ævisögur Jesú.  2.  Sjálfsævisögu Shchweitzers:   [Albert Schweitzer, 1935, My Life andThougt.  An Autobiogaraphy; enskþýðing.  Á frumálinu:   AlbertSchweitzer, 1931, Aus Meinem Leben und Denken], og Ævisögu Schweitzers á Íslensku:  [Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga].  [{Aukfleiri rita, einkum guðfræðirita og/eða ritgerða, eftir Schweitzer sjálfan,t.d. rit hans um Kvöldmáltíðina, Pál postula og fleiri rit og eða ritgerðir, ogfleira, eins og við á}].  [Þá verður aðsjálfsögðu einnig miðað við þau guðfræðirit, sem Schweitzer ræðir sérstaklegaog vísar til, í fyrrnefnu riti sínu um Ævisögur Jesú, auk fleiri guðfræðirita, eins og við á].

{[Jafnframt verður höfð hliðsjón - eins og við á - af heimspeki hans, einkumheimspekirits hans:  ,,Kultur und Ethik",,,Menning og siðferði" (þýtt eftir frumtexta, sérstaklega ,,Hnignun oguppbygginar menningarinnar" (I. hl.), og í II. hluta, VI kafla (seinni hluta)v. kristna/kristilega heimspeki sem og XVII., XVIII., XXI. og XXII. kafla (II.hluti) v. siðfræði hans ,,lotning fyrir lífinu" (sem og í Ævisögu hans áÍslensku); eins og við á, einkum ,,lotning fyrir lífinu", sem er einnig samkvæmkærleikskenningu Jesú.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268)]}.



            
3.1:      RANNSÓKNARSPURNING/AR -TILGÁTA/TILGÁTUR.


3-1-a.  Yfirlit: Grundvallartilgáta (1):Grundvöllur eftirfarandi tilgátna/rannsóknaspurninga, varðar köllunina: skipun Jesú til fylgdar, (AlbertSchweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401;áherslubreyting:  ÓÞ):  [Lýsa kölluninni sem slikri nánar ....(1).--[[Nánar útfært í 3-1-b]].  [Lýsanánar:  Fyrrnefnd grundvallartilgáta:  Köllunin - skipun Jesú er grundvöllurinn, ogþar með grundvallaratriði í guðfræði Alberts Schweitzers (1), sem síðan er íórofa samhengi við kristnboðsskipunina (2A), Matteusarguðspjall, 28. Kapítula,vers 18-20.  ... .   (2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsinsog/eða kristniboðslæknisins:  Að miðlahinum sjúka og aðframlomna líkn og miskunn, eins og Jesús sjálfur gerði, ogsagði lærisveinum sínum að gjöra slíkt hið sama.  Lækningarfrásögur guðspjallanna eru hér jafnframt í órofa samhengi, við ofangreint (3). ... ]. 

3-1-b.  Rannsóknarspurning - tilgáta/tilgátur [{ályktun}] Alberts Schcweitzers sjáls, [varðandi köllunina]: [rædd/ræddar hér nánar]:  (1)  Köllunin - skipun Jesú - [Grundvallartilgáta: Grundvöllur eftirfarandi tilgátna/rannsóknarspurninga:  (2A) Kristniboðið - skipun Jesú síðan í rökrænu samhengi viðkristniboðsskipunina (3-1).
Miðast fyrst og fremst við rit Alberts Schweitzers um Ævisögur Jesú.  Tilgáta(ur) út frá ályktun Schweitzers sjálfs, í lok nefnds rits síns.  Kristniboðið grundvallaratriði, bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers (3.1) sem og (sérstaklega) varðandi lífsstarfs/köllunarstarf hans sem kristniboðslæknis (1.2).  (2B): Tilgáta (ályktun) út frá hugsjónum Alberts Schweitzers, einkum guðfræði hans, sérstaklega í niðurlagi rits síns um Ævisögur Jesú, varðandi köllun Jesú og skipun (1), sem síðan er í rökréttu samhengi við kristniboðsskipunina(Matt. 28, vers18-20), (2A og 2B), (með hliðsjón af heimspeki og siðfræði hans, - Hnignun og uppbygging menningarinnar - Menning og siðfræði - einkum siðfræðinni ,,lotning fyrir lífinu"), í ljósi guðfræðikenninga hans í nýjatestamentisfræðum, með hliðsjón af lífsköllun hans sem kristniboðslæknis íLambarene í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913 og starfaði þarsem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld; kristniboðið hér lykilatriði -rauður þráður.  ... .        
(1)  Köllun Jesú Krists, þar sem Hann kallar enn í dag oss til fyldar sem forðum daga; Hann skipar fyrir -(2A)  í beinu og rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina, einkum í Matt. 28. Kap., vers 18-20, og vér eigum að sýna í verki (en ekki aðeins orðum) hvernig vér skiljum hver Jesús Kristur er,  ,,Og þeim, sem hlýða Honum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er"  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401; áherslubreyting: ÓÞ).  Ræða þessa guðfræðilegu ályktun, í samræmi nýjatestamentisfræða, með hliðsjón við lífsköllunarstarfi hanssjálfs, og þá hvernig hann hefur sýnt sjálfur, hvað það er að skilja vilja Krists og fylgja Honum,  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41); og þá (fyrst og fremst) sem kristniboðslæknir í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reistisjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir, í rúma hálfaöld.  ... .           
            (2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsinsog/eða kristniboðslæknisins:  Að miðla hinum sjúka og aðframkomna líkn og miskunn. Líknarþjónusta kristniboðslæknisins sem og björgun mannslífa, ásamt aðstoð annarra lækna og hjúkrunarfólks. Hér er um að ræða mikilvæg líknarstörf innan veggja kristniboðssjúkrahúss/hússins sem og hvar sem er að finna hinn sjúka, og vitjahans, ekki síst á heimili hans.   Ásamt því að uppfræða viðkomandi (og alla aðra, eins og kostur er) um Jesú Krist!                        
           

            [{Ræðaog rökstyðja þá guðfræðilegu tilgátu, í ljósi nýjatestamentisfræða, sem sett erupphaflega fram í inngangi sem tilgáta (ályktun) út frá niðurlagsorðum - ályktun - í riti Schweitzers, að hann viðurkenni (játi), að Jesús sé Kristur, Sonur hins lifanda Guðs Föður vors á himnum; viðurkenni (játi) þar með Jesú Krist sem sannan Messías, Son Guðs Föður; viðurkenni (játi) m.ö.o. Drottin Jesú Krist sem sannan Guð og sannan mann, Endurlausnarann, sem kemur til vor eins og ókunnur nafnlaus gestur, á sama hátt og Hann kom forðum við bakka vatnsins, Hann kom til þessarra manna, sem vissu ekki hver Hann var.  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401).  A.m.k er ekki hægt að útiloka þessa rökstuddu fullyrðingu, sem hér er sett fram (tilgáta/ályktun), út frá niðurlagsorðum - ályktun Alberts Schweitzers sjálfs. ,,Hann segir sömu orðin (við þig og mig):  ,,Fylg þú mér!"  Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401; áherslubreyting:  ÓÞ).          

[1, sbr. tilgáta 1:  Köllunin - skipun Jesú (3.1., sbr.ofangreint, v. tilgátu/tilgátur)].

Hann bendir oss á og skipar oss fyrir þeim kærleiksverkum, sem Hann kallar oss til í víngarði sínum.  ,,Og þeim, sem hlýða honum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá aðreyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Questof the Historical Jesus, bls. 401). Sjálfur sýndi Albert Schweitzer þennan skilning í verki, sérstaklega sem kristniboðslæknir í Lambarene í Mið-Afríku í rúma hálfa öld, og mun framtíðin fyrst og fremst minnast hans fyrir það, ,,hvernig hann hefur sýnt, hvað það erað skilja vilja Krists og fylgja honum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41).  Þannig uppljómast /lýkst upp fyrir oss í eftirfylgd við Hann, að Hann er Drottinn vor og Frelsari, í því/þeim köllunarhlutverkum, sem Hann hefur fyrirhugað oss til eflingar Ríki Hans, konungar kongunanna, konungar kærleikans, þar með þeirrar kærleiksþjónustu, að fylgja, þeir er játast Honum af hjarta sem Drottni sínum og Frelsara, til starfa í víngarði Hans - að efla Ríki Hans!   (2A) Kristniboðið er hér grundvallarariði (rauður þráður) bæði í guðfræði Schweitzers og lífsköllun hans sem kristniboðslæknis!  Áherlsan hjá Schweitzer, að Jesús skipar fyrir -

[2, sbr. tilgáta 2: Kristniboðið - skipun Jesú síðan í rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina (3.1., sbr. ofangreint, v. tilgátu/tilgátur)]. [{Miðast fyrst og fremst við rit Alberts Schweitzers um Ævisögur Jesú, {auk fleiri guðfræðirita og/eða guðfræðiritgerðaSchweitzers}.  Tilgáta(ur) út frá ályktunSchweitzers sjálfs, í lok nefnds rits síns.  Kristniboðið grundvallaratriði, bæði  varðandi guðfræði  Alberts Schweitzers (3.1) sem og (sérstaklega) varðandi lífsstarfs/köllunarstarfs hans sem kristniboðslæknis (1.2)., {sem getið er hér að framan} í kafla 3.1.   ...}]];       

- er í beinu og rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina sjálfa, einkum í Matteusarguðspjalli, 28. kapítula, vers 18-20. Þessi áhersla hjá Schweitzer kemur skýrlega fram í lífsköllun hans í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða ínágrenni við hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 250).   Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene,  og fórust m.a. orð á þessaleið:  (sbr. einnig í khl. 3-2) 

            ,,Égber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram. Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðummönnum."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250; áherslubreyting:  ÓÞ).

            Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum.  Þeir hafa bætt líkamlegmein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist.  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).  (Ræða nánar, og ræða einnig fyrirkomulag.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250 og áfram, og bls. 261 og áfram)).  (Koma einnig með úr fleiri ritum um og/eða eftir Schweitzer sjálfan, eins og við á).           
                       
Tilgáta (ályktun):  Kristniboðið er hér grundvallaratriði (rauði þráðurinn); kristin kærleikstrú aldanna til handa öllum, nær sem fjær. Kristniboðið er hér, eins og fyrr segir, grundvallaratriði (rauður þráður) bæði í guðfræði Alberts Schweitzers, og þá fyrst og fremst varðandi nýjatestamentisfræðina, og lífsköllun hans sem kristniboðslæknis.  Ræða og rökstyðja hér ýtarlega, og komast að ályktun/niðurstöðu, sem verður síðan/verða síðan dregin/dregnar betur saman í niðurlagskaflanum, hér á eftir. Spurt afgerandi gagnrýninna spurninga, hvort þessi tilgáta/ályktun stenst, eða ekki, miðað við þá umræðu og rök, sem leidd verða fram í þessum kafla!  Rök með og á móti!
Kannað ýtarlega, hvort þessi tilgáta/ályktun stenst, eða ekki, miðað við þá umræðu og rök, sem leidd verðahér fram í 3. kafla!          


            Loks að leggja áherslu á órjúfanlegt samhengi kristniboðsins og kristilegrar líknarþjónustu (og í raun menntunar einnig), og í órofa samhengi við kristniboðið.  Ræða og rökstyðja nánar með ályktun varðandi tilgátu (fullyrðingu) og/eða ályktun Schweitzers sjálfs, í niðurlagsorðum ritssíns, um Ævisögur Jesú, og dregið síðan (betur) saman í niðurlagskaflanum.  Öll áherslan er hins vegar á guðfræði og lífsköllun mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers; kristniboðið er þar grundvallaratriði (rauður þráður), sem fyrr segir, m.ö.o. að hlýða Honum, sem kallar oss til fylgdar við sig, eins og forðum daga, og skipar oss fyrir.  ,,Hann segir sömu orðin (við þigog mig):  ,,Fylg þú mér!"  Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401).  Hann bendir oss á og skipar oss fyrir þeim kærleiksverkum, sem Hann kallar oss til í víngarði sínum.  ,,Og þeim, sem hlýðahonum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Questof the Historical Jesus, bls. 401). Sjálfur sýndi Schweitzer þennan skilning í verki sem kristniboðslæknir í Lambarene í Mið-Afríku í rúma hálfa öld, sem fyrr er getið; það sannar sagan.  Áherlsan hjá Schweitzer, að Jesús skipar fyrir, er í beinu og rökrænusamhengi við kristniboðsskipunina sjálfa, einkum í Matteusarguðspjalli, 28.kapítula, vers 18-20.  Þessi áhersla hjá Schweitzer kemur skýrlega fram í lífsköllun hans í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig:  Sterkustu rök fyrrnefndrar tilgátu (fullyrðingar) / (ályktunar), og er í órofa samhengi við fyrrnefnd ályktunarorð Schweitzers sjálfs, í niðurlagi fyrrnefnds rits síns! 

            2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsins og/eða kristniboðslæknisins:  Að miðlahinum sjúka og aðframlomna líkn og miskunn. ... .     
           
            [Ræðaog rökstyðja ofangreint ýtarlega, tilgátu/tigátur, ásamt öðru efni og innihaldi í þessum 3. kafla, og komast að ályktun/ályktunum  Ályktun/ályktanir dregin/dregnar síðan betursaman í niðurlagskafla, sem lagt er hér fram sem tilgáta/tilgátur í inngangskafla, ásamt öðru efni og innihsldi.  ...].       




3.2:   GRUNDVALLARATRIÐI  VARÐANDI  GUÐFRÆÐI  ALBERTS  SCHWEITSERS, EINKUM  Í  RITI  HANS  UM ÆVISÖGUR  JESÚ:  [Samantekt til birtingar sem endurbætt drög, til bráðabirgða].

Í ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, sem kom útá Íslensku 1955, segir m.a. orðrétt:                      

            ,,Mestaverk hans (Schweitzers*) á þessum árum (upp úr aldamótunum 1900*) er bók hansum ævisögur Jesú.  Þar rekur hann það, sem fræðimenn höfðu um háfrar annarrar aldar skeið ritað um lífssögu Jesú og gagnrýnir niðurstöður þeirra.  Fyrir þessa bók (hún kom út í fyrstu útgáfu 1906) varð Schweitzer kunnastur sem fræðimaður.  Hún flutti margar fersklegar, snjallar og tímabærar athuganir, og sem sögulegt yfirlitsverk er hún sístæð.   
            Schweitzer miðar við þá aðalreglu, að ummæli og framkoma Jesú verði að skoðast í ljósi  kunnra, gyðinglegra meginhugmynda."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 35-36; áherlsubreyting, *:  ÓÞ).  Það kemur skýrt fram hjá Schweitzer, að meginreglan, bæði varðandi ummæli og framkomu og þar með verk Jesú, verði að skoðast í þessu ljósi kunnuglegra, gyðinglegra meginhugmynda, og þá ekki síst í samhengi seinni gyðinglegra heimsslitakenningar, og þá í trausti tilkomu konungsríkis eða konungsdóms hins fyrirheitna Messíasar. (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. V,({VI}); Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thougt, bls. 51, 69 {og víðar}; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 36.  Áherslubreyting:  ÓÞ).        Lykilatriði hér, tengjast fyrst og fremst Nýja testamentinu: Guðfræði Nýja testamentisins, og þar með nýjatestamentisfræðumum, en með bakgrunn í Gamla testamentinu:  Guðfræði Gamla testamentisins, og þar með gamlatestamentisfræðunum.  [Ræða hér nánar í þessum kafla - rekja einnig nánar - og rökræða, eins og þarf]!  -                                  
            Höfuðspurningin er þessi, þegar reynt er að brjóta guðspjöllin til mergjar:  ,,Hvernig skildi Jesús sjálfan sig, persónusína og ætlunarverk?  Schweitzersegir:  Frá skírnarstundu sinni er Jesús sannfærður um, að hann sé hinn fyrirheitni Messías:  Guðs himneska ríki er að koma, hin jarðneska tilvera er að renna sitt skeið á enda, guðleg tilvera tekur bráðum við.  Og hann er konungur þeirrar tilveru, Mannssonurinn, sem Daníel spámaður sá í sýn (Dan. 7).  Þetta er leyndarmál hans með Guði.  Mennirnir sjá það ekki eða skilja.  Dýrð hans opinberast lærisveinum hans í svip, þegar hann ummyndast á fjallinu, Pétur játar, að hann sé Kristur, sonur hins lifanda Guðs, en Jesús bannar þeim að segja frá þessu.  Það á ekki að vitnast fyrr en Guð opinberarþað.  Þangað til er hann í lægingarmynd meðal mannanna, þrátt fyrir þau tákn, sem hann gerir."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 36).  
                       
            Schweitzersegir þetta vera lykilinn að huga og lífssögu Jesú.  Þegar Jesús er sannfærður um að hann væri hinn fyrirheitni Messísas, þá verða Matteusar- og Markúsarguðspjall, elstu guðspjöllin, augljós sem og öll saga frumkristninnar.  Þegar guðspjöllin eru skoðuð í þessu ljósi, verður ályktunin sú, að þau eru mjög öruggar heimildir og nákvæm lýsing á stuttum starfstíma Jesú og dauða hans. Jesús boðar að endalok þessa heims sé framundan, og að Guðs ríki sé ínánd, með hugtökum, sem samtíð hans þekkti. Jesús  boðar afgerandi og umbyltandi siðgæðislærdóm.  Sá heyrir til Guði og Ríki hans, sem lýtur boðorði kærleikans.  Þeir, sem eru fátækir í anda, miskunnsamir, friðflytjendur, hjatrahreinir,  og hungrar og þyrstir eftir réttlæti Ríkis Guðs, ásamt þeim, er þola þjáningar og ofsóknir,  og þeir, sem vilja verða eins og börn.  ... .  Jesús sendir lærisveina sína til þess að boða komu Guðs ríkisins og væntir sjálfur komu þess á hverri stundu.  Jesús sannfærist síðan um að Hann eigi að deyja,  ,,fórna lífi sínu til friðþægingar fyrir þá, sem kallaðir voru til hins komanda ríkis."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.36-37; áherslubreyting:  ÓÞ).         Þetta samræmist við ummæli Jesaja, 53. kapítula og víðar, um þjón Guðs, sem líður fyrir syndir annarra og heimfærir Jesús þessi ummæli til sín.  Hér er um að ræða spádóm um Hann, opinberun um hlutverk Hans.       
            Jesús trúir lærisveinum sínum einslega fyrir því, að sér beri að fara upp til Jerúsalem, til þess að líða þar og deyja. Hann fer til Jerúsalem um páskaleitið, ásamt hópi hátíðargesta.  Júdas svíkur Jesú, með því að segja andlegu yfirvöldunum þar, að Jesús telji sig vera Messías.  Við síðustu kvöldmáltíðina, þar sem Jesús gefur lærisveinum sínum brauð og vín, sem Hann hefur blessað, vígir Hann lærisveina sína til þess að sitja til borðs með sér í Dýrðarríkinu.  Því næst fer Hann           út til þess að biðjast fyrir, í Getsemanegarðinum, ásamt lærisveinum sínum.  Hann vonar að Guð afstýrði hinni ægilegu raun, léti bikarinn fara fram hjá, en er samt fús til að drekka hann, ef Guð vill.  Hann biður til Guðs fyrir sjálfum sér, en hugsar eingöngu um lærisveina sína  og hefur aðeins áhyggjur af þeim, sem standa Honum næst, vegna þess, að Hann veit ekki    hvað Guð ætlast fyrir með þá og biður þá þess vegna að vera hjá sér.  Síðan er Jesús dæmdur fyrir guðlast, því Hann sagðist vera Messías.  Jesús gengur fúslega í dauðann, í þeirri fullvissu, að með því sé Hann að ryðja Guðs ríkinu braut.  Lærisveinar Hans eru gagnteknir af eftirvæntingu, eftir opinberun hans. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 37-38).  ,,Þá efast þeir ekki um, að hann sé upphafinn til Guðs í himnunum og að hann muni innan skammsbirtast sem Messías og stofnsetja ríki sitt. Lifandi eftirvænting eftir endurkomu hans mótar frumkristnina."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38).  
            Guðfræðilegar kenningar og athuganir Schweitzers, brutu í bága við ríkjandi guðfræðikenningar um aldamótin 1900, og hægt er að draga þær ályktanir, að Schweitzer hafi með þeim, haft afgerandi áhrif á nýjatestamentisfræðina, og vísað veg út úr nokkurskonar blindgötu, sem nýjatestamentisfræðin voru komin í.  Óhætt er að segja, að forsendur Schweitzers hafi leyst margt, sem áður virtist illskiljanlegt, og  gerðu m.a. þróun frumkristninnar skiljanlegri, og brúuðu m.a. það djúp, sem margir töldu hafa verið á milli Jesú og Páls postula.  Þann þátt guðfræðinnar ræðir Schweitzer ýtarlega í guðfræðiriti sínu um Pál postula.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38; áherslubreyting:  ÓÞ).         
           
            Hin hispurlausa og raunsæja túlkun Schweitzers, og annarra, sem héldu svipuðu fram, um svipað leiti, þótti mörgum umdeild.  ... . Óhætt er að segja að nýja guðfræðin hafi gert Jesú nýtískulegan og smábrotnari, en Hann er.  ,,Jesús veruleikans verður aldrei eins meðfærilegur og sú guðfræði taldi.  Hann er svo sérstæður, bæði hugsun hans og athafnir, að það verður alltaf eitthvað annarlegt og leyndardómsfullt við hann."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 39).    
           
            Rannsóknir á Ævi Jesú miðuðu aðþví að finna Jesúm sögunnar.  Þessar rannsóknir hafa lotið merkilegum örlögum. Menn trúðu því að unnt væri að leiða Hann sem fræðara og frelsara inn í samtíð vora, eins og Hann væri í raun og veru. En nýju guðfræðinni tókst ekki að halda Honum við vora tíma; vonast hafði verið, að maðurinn Jesús yrði aftur lifandi og kæmi nú til móts við yfirstandandi tíma.  En Hann gekk framhjá vorum tímum, og sneri aftur til síns eigin tíma, og nýja guðfræðin gat með engu móti haldið Honum föstum í samtíð vorri, heldur varð að láta Hann fara aftur sömu leið.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.39-40).  ,,Hann hvarf aftur til sinnarsamtíðar rétt eins eðlilega og pendúllinn hverfur til upprunastöðu, þegar honumer sleppt."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40).          .
           
            Schweitzer segir, að margir kynnuað spyrja, hvort Jesús ætti í rauninni nokkurt erindi við vora tíma, og svarar á þann hátt, að sá, sem horfi óhikað í augu við Jesúm veruleikans, og hlusti á það, sem Hann hefur að flytja honum í sínum máttarmiklu orðum, komist í kynni við persónu, sem vill ná völdum yfir honum.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 40).       

                       
Og í niðurlagsorðum Alberts Schweitzers, í riti sínu um Ævisögur Jesú, segirorðrétt:                     
            ,,Hann kemur til vor eins og ókunnugur nafnlaus gestur, á sama hátt og Hann kom forðum við bakka vatnisins, Hann kom til þessarra manna, sem ekki vissu hver Hann var.  Hann segir sömu orðin:  ,,Fylg þú mér!"   Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir.  Og þeim, sem hlýða Honum, hvort sem þeir eru vitrir eða fávísir, mun Hann opinbera sjálfan sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum,og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of theHistorical Jesus, bls. 401, áherslubreyting: ÓÞ).            


            Orðréttsegir síðan í Ævisögu Alberts Schweitzers, (á Íslensku):          

            ,,Þetta eru ályktunarorðSchweitzers,        þegar hann er að ljúka bók sinni um ævisögur Jesú.    
             Með þeirri bók hafði hann lagt drjúgan skerf til trúvísindanna og brugðið nýju ljósi yfir ýmsa þætti hinnar einstæðu lífssögu.    
            En framtíðin mun fyrst og fremst minnast Alberts Schweitzers fyrir það, hvernig hann hefur sýnt, hvað það er að skilja vilja Krists og fylgjahonum."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41; áherslubreyting:  ÓÞ).  ... . Eitt grundvallaratriða í guðfræði Schweitzers, sem skýrt kemur fram í Ævisögum hans um Jesú, er einmitt það, að skilja Jesú, ,,er að skilja, hvað hann vill og villja það.  Hin rétta afstaða til hans er að verahöndlaður af honum.  Kristin guðræknihefur gildi að sama skapi sem hún felur í sér hollustu viljans við hansvilja."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40, áherslubreyting:  ÓÞ).      
            Jesús krefst þess eins af mönnum, ,,að þeir sýndu það í verki og fórn, að hann hefði umbreytt þeim, knúið þá til að verða öðruvísi en heimurinn, og að þeir hefðu þar með öðlazt hlutdeild í friði hans."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40; áherslubreyting:  ÓÞ). Þegar Jesús nefnir sig Messías, Mannssoninn, Guðs son, ,,þá er hann með því að láta í ljós, að hann lítur á sig sem valdbjóðanda og drottnara."   (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41; áherslubreyting:  ÓÞ).              

            Þessi niðurlagsorð Alberts Schweitzers, í riti sínu um Ævisögur Jesú, og lykilorð í lokin sem og ofangreint (samantekt v. guðfræði Alberts Schweitzers),eru lykilatriði og lykilorð varðandi einstakan lífsskilning og lífsköllun mannvinar - Alberts Schweitzers, sem einkum kemur fram í guðfræðiriti hans um Ævisögur Jesú, í ljósi nýjatestamentisfræðanna, með hliðsjón af lífsköllunarstarfi hans sem kristniboðslæknis  í Afríku, í rúma hálfa öld, í sjúkrahúsi, sem hann reisti sjálfur, vissulega með aðstoð góðs fólks, ekki síst eiginkonu sinnar.           

           
Nánari áhersla á samantekt varðandi guðfræði Alberts Schweitzers, í ljósi lífsköllunar hans sem kristniboðslæknis:   

            Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Scheitzer, fylgdi eftir þeirri köllun, að fylgja Jesú Kristi á þann hátt, að gefa Honum allt sitt líf, í sínu óeigingjarna lífsstarfi sem kristniboðslæknir í Afríku, í rúma hálfa öld.  Byggist sú afstaða ekki síst á hinni kristnu kærleikstrú hans, sem kemur sérstaklega fram í niðurlagsorðum hans í guðfræðiriti sínu, um Ævisögur Jesú, þar sem kemur skýrt fram, að Jesús kallar oss enn til fylgdar við sig sem forðum daga, skipar oss fyrir, og bendir oss á þau verkefni, sem þarf að leysa á vorum tímum. Og þeir, sem hlýða Honum, mun Hann opinbera sig, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir sjálfir komast að raun um, hver Hann er. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historical Jesús, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 41). Grundvöllurinn er Jesús Kristur, sem kallar og skipar. Þessi kristna lífshugsjón Scheitzers, er að mínu mati, í órofasamhengi, við kristniboðsskipunina og þar með kristniboðið/allt kristniboð sem og það, hvernig Jesús, bæði læknaði sjúka, og endurleysti til lifandi trúar á Hann sem og fyrirmælum Jesú til lærisveinanna, að lækna sjúka, og boða þeim það fagnaðarerindi, að Guðsríki er í nánd. Tengist þetta jafnframt grundvallarhugmyndum Schweitzers, að Jesús og frumkristnin, væntu komandi heimsslita, og að Guðleg tilvera tæki við, og Jesús væri hinn fyrirheitni Messías, byggðist verulega á síðari gyðinglegri/um heimsslitakenningu/m, aðGuðs ríki væri í nánd, sem byggðist þar á hinum fyrirheitna Messíasi. (Albert Scheitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesús, bls. V (og VI); SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævísaga,, bls. 36-39.  Þá áréttar Schweitzer enn endurkomu Krists, þar sem kemur fram skipun Jesú til lærisveina sinna, að sinna sínum minnstu meðbræðrum og systrum, þmt. sjúkum, föngum o.s.frv. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historical Jesús,bls. VI). ,,Öll lifandi þekking á Guði er fólgin í því, að vér lifum hann sem kæleiksvilja í hjörtum vorum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 270). Allt sem skiptir máli er viljinn, vonin og trúin. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, AlbertSchweitzer, Ævísaga, bls. 271).      


            Guðfræðikenningar Schweitzers, brutu í bága við ríkjandi fræðikenningar um aldamótin 1900, sem fyrr ergetið.  ... .  Og þá má álykta, að Schweitzer hafi, með kenningum sínum, vísað veg út úr nokkurs konar blindgötu, sem nýjatestamenntafæðin voru komin í.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38; áherslubreyting:  ÓÞ). [{... .  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38, og víðar; vísað verður einnig í fleiri rit, einkum eftir Schweitzer sjálfan!}].  [{,,Schweitzer markaði spor, hans verður alla tíð getið í sögu guðfræðinnar... ."  ... .  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38 og víðar; fleiri rit koma fastlega til greina, einkum eftir Schweitzer sjálfan}].


            [Lýsaáfram, eins og þurfa þykir.  ............].  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. V-VI, 401, og víðar, eins og við á; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.38-40,41, og víðar, eins og við á).  [Fleiri rit koma vissulega til greina, og þá ekki síst rit Schweitzers sjálfs, eins og Sjálfsævisöga hans á Þýsku, þýdd á Ensku: Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought - An Autobiography, einkum bls. 45-75, og víðar, eins og við á; auk fleiri rita].    
                       
[Kristniboðið er grundvallaratriði (rauðurþráður), bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers sem og (sérstaklega) varðandi köllunarstarf  hans sem kristniboðslæknis!  Lagt fyrir sem tilgáta, í inngangskafla, ræða og rökstyðja hér í 3. kafla, sjá nánar hér aðframan, 3-1, og ályktun/ályktanir dregnar síðan betur saman í niðurlagskafla].

[Koma með ályktanir, eftir ýtarlegar athuganir, sem verða rökræddar hér í 3. kafla, sbr. í 3-1, hér að framan, sem dregnar verða síðan betur saman íniðurlagskafla:  ............].          

           

            Kristniboðið er grundvallaratriði (rauður þráður), sem fyrr er getið, bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers sem og (sérstaklega) varðandi köllunarstarf hans semkristniboðslæknis í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku (A. E.F.), þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða í nágrennivið hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 81, 250, og víðar, og fl. heimildir,eins og við á)].

Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene, og fórust m.a. orð á þessa leið:  (sbr. einnig í  3-1)

,,Ég ber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram.  Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðum mönnum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 250).   

Reykjavík, 8. október 2009,           

Með óskum um Guðs blessun,       

Ólafur Þórisson, cand. theol.  Höfundurer með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að drögum um ritgerð og/eða rits um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer; og þá ekki síst varðandi guðfræðikenningar hans.

TIL VARNAR FULLVELDI ÍSLANDS SEM OG LÍFSNAUÐSYNLEGRI ÞJÓNUSTU:

TIL VARNAR FULLVELDI  ÍSLANDS SEM OG LÍFSNAUÐSYNLEGRI ÞJÓNUSTU:

            Eittaf verstu gjörðum núverandi landsstjórnar, er aðildarumsókn Íslands að ESB.(Evrópusambandinu), sem ógnar í senn bæði fullveldi og sjálfstæði lýðveldisins Íslands.  Það fullveldi, sem Ísleningar fengu með miklum dug og baráttu, þann 1. desember 1918, er undirstða lýðveldisstofnunarinnar, þann 17. júní 1944. Fyrirhuguð innganga Íslands í ESB., er óbætanlegt fullveldisafsal, fullvalda ríkis sem og lýðveldisafsal, til Brussels; fyrir utan alla milljarðina, sem hefði verið hægt að nota frekar til lífsnauðsynlegra starfa.           
            En það eru fleiri óábyrgar gjörðir, sem fyrir liggja, hjá núverandi stjórnvöldum Íslands, annars vegar mestu skattahækkanir í sögu fullveldisins, í raun allri Íslandssögunni, sem er ekkert annað en aðför, bæði að heimilum og fyrirtækjum í landinu, sem eru allt annað en aflögufær, auk þess að leggja endlaust steina í götu þeirra, sem eru að vinna að uppbyggingu atvinnurekstrar í landinu, einkum varðandi stóriðjur, sem m.a. eru lífsnauðsynlegar til uppbygginar í landinu; samhliða mjög óábyrgum, og stórhættulegum flötum niðurskurði, einkum til Landsspítalans, sem er sjúkrahús allra landsmanna, en einnig til líknarþjónustunnar á landsbyggðinni.  Fyrrverandi og núverandi forstjórar Landsspítalans, hafa stórlega varið við slíkum hættulegum niðurskurði.  Leita þarf allra leiða, til að ná fram eins mikilli hagræðingu varðandi heilbrigðisþjónustana, þar sem hver eyrir er nýttur á sem allra bestan hátt, og unnið hefur verið að, með ábyrgð og festu að leiðarljósi, sem vissulega er erfitt, en óhjákvæmilegt verkefni, til að halda óbreyttri grunnþjónustu, jafnvel efla hana.  Nú er allt það mikilvæga starf sett í uppnám, með fyrirhugðuðum óábyrgum flötum niðurskurði, enda auðveldasta leiðin, að ráðast á garðinn, þar sem hann er lægstur, sem bitnar á þeim sem síst skyldi; það hefur sagan því miður sannað, öld af öld.  Hundruðum starfa heilbrigðisstarfsfólks er sett í uppnám, fyrir utan þær miklu launalækkanir, sem núverandi stjórnvöld hafa þegar beitt heilbrigðisstéttunum, og óvissu, ekki síst hefðbundnum kvennastörfum sem og lífi sjúkra stefnt í bráða lífshættu; mannslífið er hér í raun einskis metið, frekar en dauðir hlutir, eða tölur á pappírum.  Siðblindan og skeytingarleysið er algjört.  Sama er að segja um niðurskurð til löggæslunnar, og annarra stofnana, sem varða Almannavarnir.  Þá er einnig ráðist á garðinn, þar sem hanner lægstur, bæði varðandi börn [foreldra, einkum mæðra] og eldri borgara landsins.  Við þetta er ekki hægt að una.          
            Ég tek heils hugar undir ábyrgar ræður háttvirtra þingmanna Sjálfstæðisflokksins, varðandi stefnuræðu hæstvirts forsætisráðherra, ekki síst Bjarna Benediktssonar, formanns Sjálfstæðisflokksins, Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur og Ragnheiðar E. Árnadóttur.  Eins tek ég heils hugar undir ábyrgar ræður háttvirts þingmanns Framsóknarflokksins, Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, formanns Framsóknarflokksins sem og háttvirtra þingmanna, þeirra Þórs Saari, og Þráins Bertelssonar.  Fleir mætti vissulega nefna.  Loks árétta ég stuðning minn við háttvirtan þingmann, Ögmund Jónasson; hann er maður að meiri, að segja af sér embætti hæstvirts heilbrigðisráðherra, enda verður að breyta því ráðherraheiti, gangi óábyrg afstaða núverandi stjórnvalda eftir, varðandi flatan niðurskurð til lífsnauðsynlegrar heilbrigðisþjónustu í landinu!  Þá er óábyrg afstaða núverandi stjórnvalda varðandi lausn á svonefndum Icesave-samningi, sem gengur í berhögg við viljalýðræðislega kjörins Alþingis, með öllu óviðunandi sem og undirlægjuháttur núverandi stjórnvalda varðandi AGS. (Alþjóða gjaldeyrissjóðinn).    
            Loks gagnrýni ég harðlega skaðlegan niðurskurð núverandi stjórnvalda, gagnvart Eyjamönnum, þar sem enginn þingmaður Samfylkingarinnar mætti, er Eyjamenn boðuðu þingmennkjördæmisins á sinn fund.
 

Guð blessi Ísland og Íslenska þjóð.  


Með óskum um Guðs blessun.          

Ólafur Þórisson, cand. theol. Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ.,og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.          

LÍFSKÖLLUNARSTARF ALBERTS SCHWIETZERS SEM KRISTNIBOÐSLÆKNIS, Í RÚMA HÁLFA ÖLD; INNGANGSKAFLI:

LÍFSKÖLLUNARSTARFALBERTS SCHWIETZERS SEM KRISTNIBOÐSLÆKNIS,   Í RÚMA HÁLFA ÖLD;  INNGANGSKAFLI.      

            Lífshugsjónir mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers:   [Kristniboðið grundvallaratriði, bæði varðandi guðfræði AlbertsSchweitzers (3.1 og 3.2) sem og (sérstaklega) varðandi lífsstarfs/köllunarstarf hans sem kristniboðslæknis (2.1) – Rætt hér nánar:  [Lífsköllunarstarf Alberts Schweitzers sem kristniboðslæknis í rúma hálfa öld]:   [Samantekt til birtingar sem frumdrög, til bráðabirgða].           

            Albert Schweitzer reisti sjúkrahús í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku  (A. E. F.), árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir, í rúma hálfa öld; endurbætti það, starfaði á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda, eða í nágrenni hennar; í samstarfi við bæði Rómverk-Kaþólska kristniboða og Evangelíska, [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, einkum bls. 81, 250; og fl. heimildir, eins og við á)], allt  til dauðadags,  5.  septembers  1965, en hann starfaði allt tímabilið, með dyggri aðstoð eiginkonu sinnar, Helenu Bresslau, þótt hann hafi ekki haft sama úthald til fullra starfa, síðustu árin, eins og hann hafði í upphafi og miðbiki tímabilsins.  (Albert Schweitzer/Baldur Pálmason, 1965, Æskuminningar, bls. 109).      

            Hér kemur skýrt fram, hjá Albert Schweitzer, varðveisla kristinnar trúar og arfs/ávaxta hennar og þar með kristinnar siðfræði og siðferðis, einkum varðandi það að líkna og lækna hinn sjúka, og uppfræða hann um Jesú Krist.  [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250 og áfram; og fl. heimildir, eins ogvið á)].             
            Hversu erfið tímabil voru og þ.m.t fjárhagslega, var alltaf áhersla hjá Albert Schweitzer, að halda óskertri þjónustu á sjúkrahúsi sínu, enda með kristið siðferði og skynsemi að leiðarljósi, sbr. inntak rits hans, ,,Menning og siðfræði“, (hér haft til hliðsjónar) ekki síst ,,Lotning fyrir lífinu“, sem er samkvæm kærleikskenningu Jesú; (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268); grundvallað á konungi kærleikans, Jesú Kristi, sem kallar oss til fylgdar við sig.  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40-41, 180; og fl. heimildir, eins og við á).  [{Heimildir, eins og við á, og þá ekki síst rit eftir Albert Schweitzer, fyrst og fremst fyrrnefnt guðfræðirit hans, um Ævisögur Jesú, (frumtexti þess á Þýsku, þýtt á Ensku), fyrrnefnd Ævisaga hans á Íslensku, Æskuminningar  hans  á  Íslensku,  Sjálfsævisaga hans á Þýsku, þýdd á Ensku:  Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought – An Autobiography; með hliðsjón hins vegar af heimspeki hans, einkum í heimspekiriti sínu:  ,,Menning og siðfræði“, ntt.:  Albert Schweitzer, 1960, Kultur und Ethik – Sonduerausgabe mit Einschluss von Verfall und Wiederaufbauder Kultur}].          
           
            Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum.  Þeir hafa bætt líkamleg mein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250; áherslubreyting:  ÓÞ).     

Með óskum um Guðs blessun,

 

Ólafur Þórisson, cand.theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að drögum um ritgerð og/eða rits um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer; og þá ekki sís tvarðandi guðfræðikenningar hans.