Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, (einkum/sérstaklega) í ljósi/samræmi við nýjatestamentisfræðina:

[3.KAFLI - MEGINKAFLI  RITGERÐARINNAR]:        

Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, (einkum/sérstaklega) í ljósi/samræmivið nýjatestamentisfræðina:      

Guðfræði mannvinarins ogkristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, einkum eins og guðfræðikenningar hans koma fram í guðfræðiriti hans, um Ævisögur Jesú, sem kom upphaflega út 1906,og mörkuðu tímamót varðandi nýjatestamentisfræðina og sögu hennar, og þ.m.t. sögu guðfræðinnar, sem rætt verður hér nánar á eftir; (einkum/sérstaklega) með hliðsjón af lífsköllun hans sem kristniboðslæknis.   [Samantekttil birtingar sem frumdrög, til bráðabirgða].


Nánar tiltekið:  Guðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzerssem kristniboðslæknis, sem reisti sjúkrahús í Lambarene við Ógówefljót, íFrönsku Miðbaugs-Afríku (A. E. F.), árið 1913, og starfaði þar semkristniboðslæknir, í rúma hálfa öld, einkum eins og guðfræðikenningar hans komafram í guðfræðiriti hans, um Ævisögur Jesú, og þá jafnframt með hliðsjón  af lífsstarfiog lífsköllun hans, ásamt helstu hugsjónum hans.  Miðað er hér fyrst og fremst við eftirfarandirit Schweitzers sjálfs:         
 1.        ,,TheQuest of the Historical Jesus", ,,Spurningin um hinn sögulega Jesú", sem kom útárið 1954 (þýtt eftir enskri þýðingu).  Áfrummálinu:  ,,Von Reimarus zuWrede.  Eine Geschichte derLeben-Jesu-Forschung", published 1906 by J. C. B. Mohr, Tubungen, m.ö.o.guðfræðirti hans, um Ævisögur Jesú.  2.  Sjálfsævisögu Shchweitzers:   [Albert Schweitzer, 1935, My Life andThougt.  An Autobiogaraphy; enskþýðing.  Á frumálinu:   AlbertSchweitzer, 1931, Aus Meinem Leben und Denken], og Ævisögu Schweitzers á Íslensku:  [Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga].  [{Aukfleiri rita, einkum guðfræðirita og/eða ritgerða, eftir Schweitzer sjálfan,t.d. rit hans um Kvöldmáltíðina, Pál postula og fleiri rit og eða ritgerðir, ogfleira, eins og við á}].  [Þá verður aðsjálfsögðu einnig miðað við þau guðfræðirit, sem Schweitzer ræðir sérstaklegaog vísar til, í fyrrnefnu riti sínu um Ævisögur Jesú, auk fleiri guðfræðirita, eins og við á].

{[Jafnframt verður höfð hliðsjón - eins og við á - af heimspeki hans, einkumheimspekirits hans:  ,,Kultur und Ethik",,,Menning og siðferði" (þýtt eftir frumtexta, sérstaklega ,,Hnignun oguppbygginar menningarinnar" (I. hl.), og í II. hluta, VI kafla (seinni hluta)v. kristna/kristilega heimspeki sem og XVII., XVIII., XXI. og XXII. kafla (II.hluti) v. siðfræði hans ,,lotning fyrir lífinu" (sem og í Ævisögu hans áÍslensku); eins og við á, einkum ,,lotning fyrir lífinu", sem er einnig samkvæmkærleikskenningu Jesú.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268)]}.



            
3.1:      RANNSÓKNARSPURNING/AR -TILGÁTA/TILGÁTUR.


3-1-a.  Yfirlit: Grundvallartilgáta (1):Grundvöllur eftirfarandi tilgátna/rannsóknaspurninga, varðar köllunina: skipun Jesú til fylgdar, (AlbertSchweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401;áherslubreyting:  ÓÞ):  [Lýsa kölluninni sem slikri nánar ....(1).--[[Nánar útfært í 3-1-b]].  [Lýsanánar:  Fyrrnefnd grundvallartilgáta:  Köllunin - skipun Jesú er grundvöllurinn, ogþar með grundvallaratriði í guðfræði Alberts Schweitzers (1), sem síðan er íórofa samhengi við kristnboðsskipunina (2A), Matteusarguðspjall, 28. Kapítula,vers 18-20.  ... .   (2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsinsog/eða kristniboðslæknisins:  Að miðlahinum sjúka og aðframlomna líkn og miskunn, eins og Jesús sjálfur gerði, ogsagði lærisveinum sínum að gjöra slíkt hið sama.  Lækningarfrásögur guðspjallanna eru hér jafnframt í órofa samhengi, við ofangreint (3). ... ]. 

3-1-b.  Rannsóknarspurning - tilgáta/tilgátur [{ályktun}] Alberts Schcweitzers sjáls, [varðandi köllunina]: [rædd/ræddar hér nánar]:  (1)  Köllunin - skipun Jesú - [Grundvallartilgáta: Grundvöllur eftirfarandi tilgátna/rannsóknarspurninga:  (2A) Kristniboðið - skipun Jesú síðan í rökrænu samhengi viðkristniboðsskipunina (3-1).
Miðast fyrst og fremst við rit Alberts Schweitzers um Ævisögur Jesú.  Tilgáta(ur) út frá ályktun Schweitzers sjálfs, í lok nefnds rits síns.  Kristniboðið grundvallaratriði, bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers (3.1) sem og (sérstaklega) varðandi lífsstarfs/köllunarstarf hans sem kristniboðslæknis (1.2).  (2B): Tilgáta (ályktun) út frá hugsjónum Alberts Schweitzers, einkum guðfræði hans, sérstaklega í niðurlagi rits síns um Ævisögur Jesú, varðandi köllun Jesú og skipun (1), sem síðan er í rökréttu samhengi við kristniboðsskipunina(Matt. 28, vers18-20), (2A og 2B), (með hliðsjón af heimspeki og siðfræði hans, - Hnignun og uppbygging menningarinnar - Menning og siðfræði - einkum siðfræðinni ,,lotning fyrir lífinu"), í ljósi guðfræðikenninga hans í nýjatestamentisfræðum, með hliðsjón af lífsköllun hans sem kristniboðslæknis íLambarene í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913 og starfaði þarsem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld; kristniboðið hér lykilatriði -rauður þráður.  ... .        
(1)  Köllun Jesú Krists, þar sem Hann kallar enn í dag oss til fyldar sem forðum daga; Hann skipar fyrir -(2A)  í beinu og rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina, einkum í Matt. 28. Kap., vers 18-20, og vér eigum að sýna í verki (en ekki aðeins orðum) hvernig vér skiljum hver Jesús Kristur er,  ,,Og þeim, sem hlýða Honum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er"  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401; áherslubreyting: ÓÞ).  Ræða þessa guðfræðilegu ályktun, í samræmi nýjatestamentisfræða, með hliðsjón við lífsköllunarstarfi hanssjálfs, og þá hvernig hann hefur sýnt sjálfur, hvað það er að skilja vilja Krists og fylgja Honum,  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41); og þá (fyrst og fremst) sem kristniboðslæknir í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reistisjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir, í rúma hálfaöld.  ... .           
            (2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsinsog/eða kristniboðslæknisins:  Að miðla hinum sjúka og aðframkomna líkn og miskunn. Líknarþjónusta kristniboðslæknisins sem og björgun mannslífa, ásamt aðstoð annarra lækna og hjúkrunarfólks. Hér er um að ræða mikilvæg líknarstörf innan veggja kristniboðssjúkrahúss/hússins sem og hvar sem er að finna hinn sjúka, og vitjahans, ekki síst á heimili hans.   Ásamt því að uppfræða viðkomandi (og alla aðra, eins og kostur er) um Jesú Krist!                        
           

            [{Ræðaog rökstyðja þá guðfræðilegu tilgátu, í ljósi nýjatestamentisfræða, sem sett erupphaflega fram í inngangi sem tilgáta (ályktun) út frá niðurlagsorðum - ályktun - í riti Schweitzers, að hann viðurkenni (játi), að Jesús sé Kristur, Sonur hins lifanda Guðs Föður vors á himnum; viðurkenni (játi) þar með Jesú Krist sem sannan Messías, Son Guðs Föður; viðurkenni (játi) m.ö.o. Drottin Jesú Krist sem sannan Guð og sannan mann, Endurlausnarann, sem kemur til vor eins og ókunnur nafnlaus gestur, á sama hátt og Hann kom forðum við bakka vatnsins, Hann kom til þessarra manna, sem vissu ekki hver Hann var.  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401).  A.m.k er ekki hægt að útiloka þessa rökstuddu fullyrðingu, sem hér er sett fram (tilgáta/ályktun), út frá niðurlagsorðum - ályktun Alberts Schweitzers sjálfs. ,,Hann segir sömu orðin (við þig og mig):  ,,Fylg þú mér!"  Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401; áherslubreyting:  ÓÞ).          

[1, sbr. tilgáta 1:  Köllunin - skipun Jesú (3.1., sbr.ofangreint, v. tilgátu/tilgátur)].

Hann bendir oss á og skipar oss fyrir þeim kærleiksverkum, sem Hann kallar oss til í víngarði sínum.  ,,Og þeim, sem hlýða honum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá aðreyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Questof the Historical Jesus, bls. 401). Sjálfur sýndi Albert Schweitzer þennan skilning í verki, sérstaklega sem kristniboðslæknir í Lambarene í Mið-Afríku í rúma hálfa öld, og mun framtíðin fyrst og fremst minnast hans fyrir það, ,,hvernig hann hefur sýnt, hvað það erað skilja vilja Krists og fylgja honum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41).  Þannig uppljómast /lýkst upp fyrir oss í eftirfylgd við Hann, að Hann er Drottinn vor og Frelsari, í því/þeim köllunarhlutverkum, sem Hann hefur fyrirhugað oss til eflingar Ríki Hans, konungar kongunanna, konungar kærleikans, þar með þeirrar kærleiksþjónustu, að fylgja, þeir er játast Honum af hjarta sem Drottni sínum og Frelsara, til starfa í víngarði Hans - að efla Ríki Hans!   (2A) Kristniboðið er hér grundvallarariði (rauður þráður) bæði í guðfræði Schweitzers og lífsköllun hans sem kristniboðslæknis!  Áherlsan hjá Schweitzer, að Jesús skipar fyrir -

[2, sbr. tilgáta 2: Kristniboðið - skipun Jesú síðan í rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina (3.1., sbr. ofangreint, v. tilgátu/tilgátur)]. [{Miðast fyrst og fremst við rit Alberts Schweitzers um Ævisögur Jesú, {auk fleiri guðfræðirita og/eða guðfræðiritgerðaSchweitzers}.  Tilgáta(ur) út frá ályktunSchweitzers sjálfs, í lok nefnds rits síns.  Kristniboðið grundvallaratriði, bæði  varðandi guðfræði  Alberts Schweitzers (3.1) sem og (sérstaklega) varðandi lífsstarfs/köllunarstarfs hans sem kristniboðslæknis (1.2)., {sem getið er hér að framan} í kafla 3.1.   ...}]];       

- er í beinu og rökrænu samhengi við kristniboðsskipunina sjálfa, einkum í Matteusarguðspjalli, 28. kapítula, vers 18-20. Þessi áhersla hjá Schweitzer kemur skýrlega fram í lífsköllun hans í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða ínágrenni við hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 250).   Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene,  og fórust m.a. orð á þessaleið:  (sbr. einnig í khl. 3-2) 

            ,,Égber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram. Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðummönnum."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250; áherslubreyting:  ÓÞ).

            Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum.  Þeir hafa bætt líkamlegmein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist.  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).  (Ræða nánar, og ræða einnig fyrirkomulag.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250 og áfram, og bls. 261 og áfram)).  (Koma einnig með úr fleiri ritum um og/eða eftir Schweitzer sjálfan, eins og við á).           
                       
Tilgáta (ályktun):  Kristniboðið er hér grundvallaratriði (rauði þráðurinn); kristin kærleikstrú aldanna til handa öllum, nær sem fjær. Kristniboðið er hér, eins og fyrr segir, grundvallaratriði (rauður þráður) bæði í guðfræði Alberts Schweitzers, og þá fyrst og fremst varðandi nýjatestamentisfræðina, og lífsköllun hans sem kristniboðslæknis.  Ræða og rökstyðja hér ýtarlega, og komast að ályktun/niðurstöðu, sem verður síðan/verða síðan dregin/dregnar betur saman í niðurlagskaflanum, hér á eftir. Spurt afgerandi gagnrýninna spurninga, hvort þessi tilgáta/ályktun stenst, eða ekki, miðað við þá umræðu og rök, sem leidd verða fram í þessum kafla!  Rök með og á móti!
Kannað ýtarlega, hvort þessi tilgáta/ályktun stenst, eða ekki, miðað við þá umræðu og rök, sem leidd verðahér fram í 3. kafla!          


            Loks að leggja áherslu á órjúfanlegt samhengi kristniboðsins og kristilegrar líknarþjónustu (og í raun menntunar einnig), og í órofa samhengi við kristniboðið.  Ræða og rökstyðja nánar með ályktun varðandi tilgátu (fullyrðingu) og/eða ályktun Schweitzers sjálfs, í niðurlagsorðum ritssíns, um Ævisögur Jesú, og dregið síðan (betur) saman í niðurlagskaflanum.  Öll áherslan er hins vegar á guðfræði og lífsköllun mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers; kristniboðið er þar grundvallaratriði (rauður þráður), sem fyrr segir, m.ö.o. að hlýða Honum, sem kallar oss til fylgdar við sig, eins og forðum daga, og skipar oss fyrir.  ,,Hann segir sömu orðin (við þigog mig):  ,,Fylg þú mér!"  Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. 401).  Hann bendir oss á og skipar oss fyrir þeim kærleiksverkum, sem Hann kallar oss til í víngarði sínum.  ,,Og þeim, sem hlýðahonum, vitrum sem fávísum, mun Hann opinbera sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Questof the Historical Jesus, bls. 401). Sjálfur sýndi Schweitzer þennan skilning í verki sem kristniboðslæknir í Lambarene í Mið-Afríku í rúma hálfa öld, sem fyrr er getið; það sannar sagan.  Áherlsan hjá Schweitzer, að Jesús skipar fyrir, er í beinu og rökrænusamhengi við kristniboðsskipunina sjálfa, einkum í Matteusarguðspjalli, 28.kapítula, vers 18-20.  Þessi áhersla hjá Schweitzer kemur skýrlega fram í lífsköllun hans í Lambarene, í Mið-Afríku, þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig:  Sterkustu rök fyrrnefndrar tilgátu (fullyrðingar) / (ályktunar), og er í órofa samhengi við fyrrnefnd ályktunarorð Schweitzers sjálfs, í niðurlagi fyrrnefnds rits síns! 

            2B):  Nánar í beinu rökréttu inntaki kristniboðsins og/eða kristniboðslæknisins:  Að miðlahinum sjúka og aðframlomna líkn og miskunn. ... .     
           
            [Ræðaog rökstyðja ofangreint ýtarlega, tilgátu/tigátur, ásamt öðru efni og innihaldi í þessum 3. kafla, og komast að ályktun/ályktunum  Ályktun/ályktanir dregin/dregnar síðan betursaman í niðurlagskafla, sem lagt er hér fram sem tilgáta/tilgátur í inngangskafla, ásamt öðru efni og innihsldi.  ...].       




3.2:   GRUNDVALLARATRIÐI  VARÐANDI  GUÐFRÆÐI  ALBERTS  SCHWEITSERS, EINKUM  Í  RITI  HANS  UM ÆVISÖGUR  JESÚ:  [Samantekt til birtingar sem endurbætt drög, til bráðabirgða].

Í ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, sem kom útá Íslensku 1955, segir m.a. orðrétt:                      

            ,,Mestaverk hans (Schweitzers*) á þessum árum (upp úr aldamótunum 1900*) er bók hansum ævisögur Jesú.  Þar rekur hann það, sem fræðimenn höfðu um háfrar annarrar aldar skeið ritað um lífssögu Jesú og gagnrýnir niðurstöður þeirra.  Fyrir þessa bók (hún kom út í fyrstu útgáfu 1906) varð Schweitzer kunnastur sem fræðimaður.  Hún flutti margar fersklegar, snjallar og tímabærar athuganir, og sem sögulegt yfirlitsverk er hún sístæð.   
            Schweitzer miðar við þá aðalreglu, að ummæli og framkoma Jesú verði að skoðast í ljósi  kunnra, gyðinglegra meginhugmynda."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 35-36; áherlsubreyting, *:  ÓÞ).  Það kemur skýrt fram hjá Schweitzer, að meginreglan, bæði varðandi ummæli og framkomu og þar með verk Jesú, verði að skoðast í þessu ljósi kunnuglegra, gyðinglegra meginhugmynda, og þá ekki síst í samhengi seinni gyðinglegra heimsslitakenningar, og þá í trausti tilkomu konungsríkis eða konungsdóms hins fyrirheitna Messíasar. (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. V,({VI}); Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thougt, bls. 51, 69 {og víðar}; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 36.  Áherslubreyting:  ÓÞ).        Lykilatriði hér, tengjast fyrst og fremst Nýja testamentinu: Guðfræði Nýja testamentisins, og þar með nýjatestamentisfræðumum, en með bakgrunn í Gamla testamentinu:  Guðfræði Gamla testamentisins, og þar með gamlatestamentisfræðunum.  [Ræða hér nánar í þessum kafla - rekja einnig nánar - og rökræða, eins og þarf]!  -                                  
            Höfuðspurningin er þessi, þegar reynt er að brjóta guðspjöllin til mergjar:  ,,Hvernig skildi Jesús sjálfan sig, persónusína og ætlunarverk?  Schweitzersegir:  Frá skírnarstundu sinni er Jesús sannfærður um, að hann sé hinn fyrirheitni Messías:  Guðs himneska ríki er að koma, hin jarðneska tilvera er að renna sitt skeið á enda, guðleg tilvera tekur bráðum við.  Og hann er konungur þeirrar tilveru, Mannssonurinn, sem Daníel spámaður sá í sýn (Dan. 7).  Þetta er leyndarmál hans með Guði.  Mennirnir sjá það ekki eða skilja.  Dýrð hans opinberast lærisveinum hans í svip, þegar hann ummyndast á fjallinu, Pétur játar, að hann sé Kristur, sonur hins lifanda Guðs, en Jesús bannar þeim að segja frá þessu.  Það á ekki að vitnast fyrr en Guð opinberarþað.  Þangað til er hann í lægingarmynd meðal mannanna, þrátt fyrir þau tákn, sem hann gerir."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 36).  
                       
            Schweitzersegir þetta vera lykilinn að huga og lífssögu Jesú.  Þegar Jesús er sannfærður um að hann væri hinn fyrirheitni Messísas, þá verða Matteusar- og Markúsarguðspjall, elstu guðspjöllin, augljós sem og öll saga frumkristninnar.  Þegar guðspjöllin eru skoðuð í þessu ljósi, verður ályktunin sú, að þau eru mjög öruggar heimildir og nákvæm lýsing á stuttum starfstíma Jesú og dauða hans. Jesús boðar að endalok þessa heims sé framundan, og að Guðs ríki sé ínánd, með hugtökum, sem samtíð hans þekkti. Jesús  boðar afgerandi og umbyltandi siðgæðislærdóm.  Sá heyrir til Guði og Ríki hans, sem lýtur boðorði kærleikans.  Þeir, sem eru fátækir í anda, miskunnsamir, friðflytjendur, hjatrahreinir,  og hungrar og þyrstir eftir réttlæti Ríkis Guðs, ásamt þeim, er þola þjáningar og ofsóknir,  og þeir, sem vilja verða eins og börn.  ... .  Jesús sendir lærisveina sína til þess að boða komu Guðs ríkisins og væntir sjálfur komu þess á hverri stundu.  Jesús sannfærist síðan um að Hann eigi að deyja,  ,,fórna lífi sínu til friðþægingar fyrir þá, sem kallaðir voru til hins komanda ríkis."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.36-37; áherslubreyting:  ÓÞ).         Þetta samræmist við ummæli Jesaja, 53. kapítula og víðar, um þjón Guðs, sem líður fyrir syndir annarra og heimfærir Jesús þessi ummæli til sín.  Hér er um að ræða spádóm um Hann, opinberun um hlutverk Hans.       
            Jesús trúir lærisveinum sínum einslega fyrir því, að sér beri að fara upp til Jerúsalem, til þess að líða þar og deyja. Hann fer til Jerúsalem um páskaleitið, ásamt hópi hátíðargesta.  Júdas svíkur Jesú, með því að segja andlegu yfirvöldunum þar, að Jesús telji sig vera Messías.  Við síðustu kvöldmáltíðina, þar sem Jesús gefur lærisveinum sínum brauð og vín, sem Hann hefur blessað, vígir Hann lærisveina sína til þess að sitja til borðs með sér í Dýrðarríkinu.  Því næst fer Hann           út til þess að biðjast fyrir, í Getsemanegarðinum, ásamt lærisveinum sínum.  Hann vonar að Guð afstýrði hinni ægilegu raun, léti bikarinn fara fram hjá, en er samt fús til að drekka hann, ef Guð vill.  Hann biður til Guðs fyrir sjálfum sér, en hugsar eingöngu um lærisveina sína  og hefur aðeins áhyggjur af þeim, sem standa Honum næst, vegna þess, að Hann veit ekki    hvað Guð ætlast fyrir með þá og biður þá þess vegna að vera hjá sér.  Síðan er Jesús dæmdur fyrir guðlast, því Hann sagðist vera Messías.  Jesús gengur fúslega í dauðann, í þeirri fullvissu, að með því sé Hann að ryðja Guðs ríkinu braut.  Lærisveinar Hans eru gagnteknir af eftirvæntingu, eftir opinberun hans. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 37-38).  ,,Þá efast þeir ekki um, að hann sé upphafinn til Guðs í himnunum og að hann muni innan skammsbirtast sem Messías og stofnsetja ríki sitt. Lifandi eftirvænting eftir endurkomu hans mótar frumkristnina."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38).  
            Guðfræðilegar kenningar og athuganir Schweitzers, brutu í bága við ríkjandi guðfræðikenningar um aldamótin 1900, og hægt er að draga þær ályktanir, að Schweitzer hafi með þeim, haft afgerandi áhrif á nýjatestamentisfræðina, og vísað veg út úr nokkurskonar blindgötu, sem nýjatestamentisfræðin voru komin í.  Óhætt er að segja, að forsendur Schweitzers hafi leyst margt, sem áður virtist illskiljanlegt, og  gerðu m.a. þróun frumkristninnar skiljanlegri, og brúuðu m.a. það djúp, sem margir töldu hafa verið á milli Jesú og Páls postula.  Þann þátt guðfræðinnar ræðir Schweitzer ýtarlega í guðfræðiriti sínu um Pál postula.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38; áherslubreyting:  ÓÞ).         
           
            Hin hispurlausa og raunsæja túlkun Schweitzers, og annarra, sem héldu svipuðu fram, um svipað leiti, þótti mörgum umdeild.  ... . Óhætt er að segja að nýja guðfræðin hafi gert Jesú nýtískulegan og smábrotnari, en Hann er.  ,,Jesús veruleikans verður aldrei eins meðfærilegur og sú guðfræði taldi.  Hann er svo sérstæður, bæði hugsun hans og athafnir, að það verður alltaf eitthvað annarlegt og leyndardómsfullt við hann."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 39).    
           
            Rannsóknir á Ævi Jesú miðuðu aðþví að finna Jesúm sögunnar.  Þessar rannsóknir hafa lotið merkilegum örlögum. Menn trúðu því að unnt væri að leiða Hann sem fræðara og frelsara inn í samtíð vora, eins og Hann væri í raun og veru. En nýju guðfræðinni tókst ekki að halda Honum við vora tíma; vonast hafði verið, að maðurinn Jesús yrði aftur lifandi og kæmi nú til móts við yfirstandandi tíma.  En Hann gekk framhjá vorum tímum, og sneri aftur til síns eigin tíma, og nýja guðfræðin gat með engu móti haldið Honum föstum í samtíð vorri, heldur varð að láta Hann fara aftur sömu leið.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.39-40).  ,,Hann hvarf aftur til sinnarsamtíðar rétt eins eðlilega og pendúllinn hverfur til upprunastöðu, þegar honumer sleppt."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40).          .
           
            Schweitzer segir, að margir kynnuað spyrja, hvort Jesús ætti í rauninni nokkurt erindi við vora tíma, og svarar á þann hátt, að sá, sem horfi óhikað í augu við Jesúm veruleikans, og hlusti á það, sem Hann hefur að flytja honum í sínum máttarmiklu orðum, komist í kynni við persónu, sem vill ná völdum yfir honum.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 40).       

                       
Og í niðurlagsorðum Alberts Schweitzers, í riti sínu um Ævisögur Jesú, segirorðrétt:                     
            ,,Hann kemur til vor eins og ókunnugur nafnlaus gestur, á sama hátt og Hann kom forðum við bakka vatnisins, Hann kom til þessarra manna, sem ekki vissu hver Hann var.  Hann segir sömu orðin:  ,,Fylg þú mér!"   Og Hann bendir oss á þau verkefni, sem Hann þarf að leysa á vorum tímum.  Hann skipar fyrir.  Og þeim, sem hlýða Honum, hvort sem þeir eru vitrir eða fávísir, mun Hann opinbera sjálfan sig í því, sem þeir fá að reyna í samfélagi Hans af erfiðleikum, átökum, og þrautum og þjáningum,og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir læra og komast sjálfir að raun um Hver Hann er."  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of theHistorical Jesus, bls. 401, áherslubreyting: ÓÞ).            


            Orðréttsegir síðan í Ævisögu Alberts Schweitzers, (á Íslensku):          

            ,,Þetta eru ályktunarorðSchweitzers,        þegar hann er að ljúka bók sinni um ævisögur Jesú.    
             Með þeirri bók hafði hann lagt drjúgan skerf til trúvísindanna og brugðið nýju ljósi yfir ýmsa þætti hinnar einstæðu lífssögu.    
            En framtíðin mun fyrst og fremst minnast Alberts Schweitzers fyrir það, hvernig hann hefur sýnt, hvað það er að skilja vilja Krists og fylgjahonum."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41; áherslubreyting:  ÓÞ).  ... . Eitt grundvallaratriða í guðfræði Schweitzers, sem skýrt kemur fram í Ævisögum hans um Jesú, er einmitt það, að skilja Jesú, ,,er að skilja, hvað hann vill og villja það.  Hin rétta afstaða til hans er að verahöndlaður af honum.  Kristin guðræknihefur gildi að sama skapi sem hún felur í sér hollustu viljans við hansvilja."  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40, áherslubreyting:  ÓÞ).      
            Jesús krefst þess eins af mönnum, ,,að þeir sýndu það í verki og fórn, að hann hefði umbreytt þeim, knúið þá til að verða öðruvísi en heimurinn, og að þeir hefðu þar með öðlazt hlutdeild í friði hans."  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40; áherslubreyting:  ÓÞ). Þegar Jesús nefnir sig Messías, Mannssoninn, Guðs son, ,,þá er hann með því að láta í ljós, að hann lítur á sig sem valdbjóðanda og drottnara."   (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41; áherslubreyting:  ÓÞ).              

            Þessi niðurlagsorð Alberts Schweitzers, í riti sínu um Ævisögur Jesú, og lykilorð í lokin sem og ofangreint (samantekt v. guðfræði Alberts Schweitzers),eru lykilatriði og lykilorð varðandi einstakan lífsskilning og lífsköllun mannvinar - Alberts Schweitzers, sem einkum kemur fram í guðfræðiriti hans um Ævisögur Jesú, í ljósi nýjatestamentisfræðanna, með hliðsjón af lífsköllunarstarfi hans sem kristniboðslæknis  í Afríku, í rúma hálfa öld, í sjúkrahúsi, sem hann reisti sjálfur, vissulega með aðstoð góðs fólks, ekki síst eiginkonu sinnar.           

           
Nánari áhersla á samantekt varðandi guðfræði Alberts Schweitzers, í ljósi lífsköllunar hans sem kristniboðslæknis:   

            Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Scheitzer, fylgdi eftir þeirri köllun, að fylgja Jesú Kristi á þann hátt, að gefa Honum allt sitt líf, í sínu óeigingjarna lífsstarfi sem kristniboðslæknir í Afríku, í rúma hálfa öld.  Byggist sú afstaða ekki síst á hinni kristnu kærleikstrú hans, sem kemur sérstaklega fram í niðurlagsorðum hans í guðfræðiriti sínu, um Ævisögur Jesú, þar sem kemur skýrt fram, að Jesús kallar oss enn til fylgdar við sig sem forðum daga, skipar oss fyrir, og bendir oss á þau verkefni, sem þarf að leysa á vorum tímum. Og þeir, sem hlýða Honum, mun Hann opinbera sig, og sem ósegjanlegan leyndardóm munu þeir sjálfir komast að raun um, hver Hann er. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historical Jesús, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 41). Grundvöllurinn er Jesús Kristur, sem kallar og skipar. Þessi kristna lífshugsjón Scheitzers, er að mínu mati, í órofasamhengi, við kristniboðsskipunina og þar með kristniboðið/allt kristniboð sem og það, hvernig Jesús, bæði læknaði sjúka, og endurleysti til lifandi trúar á Hann sem og fyrirmælum Jesú til lærisveinanna, að lækna sjúka, og boða þeim það fagnaðarerindi, að Guðsríki er í nánd. Tengist þetta jafnframt grundvallarhugmyndum Schweitzers, að Jesús og frumkristnin, væntu komandi heimsslita, og að Guðleg tilvera tæki við, og Jesús væri hinn fyrirheitni Messías, byggðist verulega á síðari gyðinglegri/um heimsslitakenningu/m, aðGuðs ríki væri í nánd, sem byggðist þar á hinum fyrirheitna Messíasi. (Albert Scheitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesús, bls. V (og VI); SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævísaga,, bls. 36-39.  Þá áréttar Schweitzer enn endurkomu Krists, þar sem kemur fram skipun Jesú til lærisveina sinna, að sinna sínum minnstu meðbræðrum og systrum, þmt. sjúkum, föngum o.s.frv. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historical Jesús,bls. VI). ,,Öll lifandi þekking á Guði er fólgin í því, að vér lifum hann sem kæleiksvilja í hjörtum vorum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 270). Allt sem skiptir máli er viljinn, vonin og trúin. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, AlbertSchweitzer, Ævísaga, bls. 271).      


            Guðfræðikenningar Schweitzers, brutu í bága við ríkjandi fræðikenningar um aldamótin 1900, sem fyrr ergetið.  ... .  Og þá má álykta, að Schweitzer hafi, með kenningum sínum, vísað veg út úr nokkurs konar blindgötu, sem nýjatestamenntafæðin voru komin í.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38; áherslubreyting:  ÓÞ). [{... .  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38, og víðar; vísað verður einnig í fleiri rit, einkum eftir Schweitzer sjálfan!}].  [{,,Schweitzer markaði spor, hans verður alla tíð getið í sögu guðfræðinnar... ."  ... .  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 38 og víðar; fleiri rit koma fastlega til greina, einkum eftir Schweitzer sjálfan}].


            [Lýsaáfram, eins og þurfa þykir.  ............].  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest of the Historical Jesus, bls. V-VI, 401, og víðar, eins og við á; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.38-40,41, og víðar, eins og við á).  [Fleiri rit koma vissulega til greina, og þá ekki síst rit Schweitzers sjálfs, eins og Sjálfsævisöga hans á Þýsku, þýdd á Ensku: Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought - An Autobiography, einkum bls. 45-75, og víðar, eins og við á; auk fleiri rita].    
                       
[Kristniboðið er grundvallaratriði (rauðurþráður), bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers sem og (sérstaklega) varðandi köllunarstarf  hans sem kristniboðslæknis!  Lagt fyrir sem tilgáta, í inngangskafla, ræða og rökstyðja hér í 3. kafla, sjá nánar hér aðframan, 3-1, og ályktun/ályktanir dregnar síðan betur saman í niðurlagskafla].

[Koma með ályktanir, eftir ýtarlegar athuganir, sem verða rökræddar hér í 3. kafla, sbr. í 3-1, hér að framan, sem dregnar verða síðan betur saman íniðurlagskafla:  ............].          

           

            Kristniboðið er grundvallaratriði (rauður þráður), sem fyrr er getið, bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzers sem og (sérstaklega) varðandi köllunarstarf hans semkristniboðslæknis í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku (A. E.F.), þar sem hann reisti sjúkrahús árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða í nágrennivið hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 81, 250, og víðar, og fl. heimildir,eins og við á)].

Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene, og fórust m.a. orð á þessa leið:  (sbr. einnig í  3-1)

,,Ég ber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram.  Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðum mönnum." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 250).   

Reykjavík, 8. október 2009,           

Með óskum um Guðs blessun,       

Ólafur Þórisson, cand. theol.  Höfundurer með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að drögum um ritgerð og/eða rits um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer; og þá ekki síst varðandi guðfræðikenningar hans.