SAMRÆMAST FRJÁLSAR FÓSTUREYÐINGAR KRISTINNI KÆRLEIKSTRÚ ALDANNA?

           Í tilefni umræðna síðustu daga, þar sem m.a. er ráðist ómaklega gegn kristilegum grundvallargildum, og kom sérstaklega fram í Morgunblaðinu, þann 8. maí sl., skal eftirfarandi tekið fram:    

            Í kristinni kærleikstrú aldanna, er engri manneskju hafnað, enda allar manneskjur fyrirhugaðar til eilífs lífs, í Drottni Jesú Kristi, þ.m.t. hið ófædda barn!  Frjálsar fóstureyðingar eru manndráp gagnvart lífi hins ófædda barns, en allt mannlegt líf er friðheilagst frá getnaði, a.m.k. samkvæmt kristinni kærleistrú aldanna!  Að halda öðru fram, er ekkert annað en gróft brot á grundvallarréttindum sérhvers mannsbarns til lífsins!  Hér er syndin gerð að mannréttindum, vægt til orða tekið!  Heilög systir Móðir Theresa fordæmdi sérstaklega frjálsar fóstureyðingar, en í lífsstarfi sínu, vann hún við umönnun og líkn, einkum til hins aðframkomna og sjúka!       
            Í kristinni siðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, kemur skýrt fram sú virðing fyrir lífinu, og varðar í raun allt líf!  Í ævisögu Alberts Schweitzers, sem Sigurbjörn Einarsson, biskup, ritaði og kom út í umsjá Arnbjörns Kristinssonar, hjá bókaútgáfunni Setberg, segir orðrétt:           
           

                        Hugtakið „lotnig fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera          grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, en er úm leið í samræmi         við kröfur rökrænnar hugsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú. 
                        Schweitzer gengur þess auðvitað ekki dulinn, að kenning hans um, að allt             líf eigi að vera friðheilagt, steytir á rökfræðilegum hnökrum.  Hann veit vel, að 
            ævistarf hans sjálfs er í mótsögn við þessa kenningu.  Það er fólgið í því að eyða
            lífverum, sem skaða manninn.“  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955,          Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268.  (Áherslubr.:  ÓÞ).          
           
            Ef allt líf er í raun friðheilagt, er þá gerð undantekning varðandi mannslífið, einkum þegar kemur að lífi og lífsrétti hins ófædda barns,  en Albert Schweitzer vann við  umönnun og líkn, einkum til hins aðframkomna og sjúka, í lífsstarfi sínu!          
           
            ... .  Hugsjónin er að þyrma öllu, hlúa að öllu.  Það er ekki unnt að ná þeirri hugsjón,     vér náum ekki takmarki fullkomleikans, en vér megum aldrei sætta oss vi það, aldrei       una því að komast aðeins af stað, aldrei meiða né myrða með góðri samvizku.  
            (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, bls. 269.  (Áherslubr.:  ÓÞ).   
           

            Getum við þá leyft okkur að myrða og meiða með góðri samvisku, varðandi ákveðna hópa mannlegs lífs?   Þá kemur fram einstök mannfyrirltning hjá ákveðnum  
jaðarhópum feminista gagnvart kristnum konum, sem þora að boða fagnaðarerindið um Jesú Krist, ómengað; og unnið að „óbrúanlegri gjá“ milli þeirra og karla.  Allir menn, karlar sem konur, eiga að vinna sem mest saman, en ekki sem andstæðar „pólitískar“ fylkingar!  Slíkur „aðskilnaður“ er mjög ógeðfelldur, og hreint hættulegur, og bitnar harðast á saklausum börnum, unglingum, og eldri borgurum.  Þvert á móti verða karlar og konur að vinna markvisst saman, að vernd og varðveislu kristinnar arfleifðar, og þar með siðaðs mannfélags, og þá ekki síst að þeirri sérstöku vernd, sem einkum lýtur að konum og börnum, og hefur verið meðal aðalsmerkja kristinnar kærleikstrúar aldanna.  En í afkristnun og afsiðun mannfélagsins, hefur hvers kyns ofbeldi  stóraukist almennt séð, með svívirðilegum árásum á saklaust fólk, morðum og húsbrotum.    Þá hefur ofbeldi aukist, einkum gagnvart konum og börnum, og unglingsstúlkum, bæði hér á landi sem erlendis.  Þá hefur mansal og vændi, sem bitnar harðast á unglingsstúlkum, stóraukist, einnig hér á landi!  Hvenær ætlum við að vakna af þyrnirósarsvefni afkristnunar og afsiðunar?   
            Þá er með ólíkindum, hvað þessir pólitísku „rétttrúnaðarhópar“ vanmeta hefðbundin kvennastörf.  Fyrir utan óguðlega mannfyrirlitningu á stöðu og starfi húsmóðurinnar sem og húsföðurins, - og grunngildi hefðbundins hjónabands - eind og eining þess - þá eru störf umönnunar og líknar, sem einkum teljast meðal hefðbundinna kvennastarfa, vanmetin að því er virðist á skipulegan hátt.  Í tíð „velferðarstjórnarinnar“, sem sat að völdum frá árinu 2009 - 2013,   sem  stóð markvisst að mesta niðurskurði til heilbrigðis- og velferðarmála, voru konur yfir 90% þess heilbrigðisstarffólks, sem sagt var upp á Landspítalanum (LSH)!  Einnig eru önnur störf líknar og björgunar vanmetin, eins og störf bráðaliðans og sjúkraflutningamannsins, og fl.  
            Þá eru ólögin frá júni 2010, hreint tilræði við eingingu og eind hins Heilaga hjónabands, í hefðbundinni merkingu þess orðs.  Hér er lagalega verið að mynda óbrúanlega gjá á milli eindar og einingar Heilags hjónabands karls og konu!  Til að fyrirbyggja allan misskilning, er undirritaður hér alls ekki verið að dæma einn né neinn, né nokkurn hóp manna!   Hins vegar er hér lagalega vegið   að hyrningareiningu kristilegs siðaðs mannfélags, sem leiðir af sér andlegan dauða   og  andlegt hrun - ekki efnahagslegt hrun, eins og gerðist haustið 2008 - heldur andlegt skipbrot!  Þótt fagna beri því, að lýðræðisstjórn hafi á nýjan leik, tekið við landsstjórninni, vorið 2013, er ekki annað en hægt að harma það, að hin lýðræðislega stjórn, skuli ekkert hafa gert, til að leiðrétta lagalega, gildi þessarar hyrningareiningar kristilegs og siðaðs mannfélags, þótt vissulega beri að fagna jákvæðri afstöðu gagnvart heimilum landsins sem og líknar- og heilbrigðisþjónustunnar, sem var nær rústað á kjörtímabili "velferðarstjórnarinnar" frá árinu 2009 til vorsins 2013, og hefði náðst að rústa þjónustinni endanlega, hefði fyrrverandi heilbrigðisráðherra þó ekki verið til staðar!  Þá er það svívirðilegt, að ákæra einn hjúkrunarfræðing, sem gerður er að blóraböggli, varðandi niðurskurð og valdnýðslu fyrri stjórnvalda, og þá einkum fyrirverandi forsætis- og fjármálaráð-  herra, sem voru við völd á árinu 2012!
 
            Mannvinurinn, kristniboðinn og æskulýðsleiðtoginn, Bjarni Eyjólsson (1913-1972), ritstjóri í Reykjavík, kemst svo að orði í þessari fögru þýðingu hans á hinum fögru sálmversum Norska mannvinarins og kristniboðans, K.L.Reichelt (1877-1952), sem segir allt, sem skiptir máli varðandi það að fylgja Kristi sem einlægur lærisveinn Hans, í kærleikssamfélagi Hans:       


            Ó, DROTTINN, ég vil aðeins eitt:   
            Að efla ríki þitt.         
            Ó, þökk, að náð sú var mér veitt,      
            sem vakti hjarta mitt. 
            Ég verður, Jesús, ekki er       
            að eiga að vera´ í þínum her, 
            en vinarnafn þú valdir mér,   
            mig vafðir blítt að hjarta þér,
            ó, hjálpa mér  
            að hlýðnast eins og ber.         
           
            Ó, lát mig fá að finna ljóst,   
            hve fólksins neyð er sár.        
            Mér gef þinn ástareld í brjóst
            og einlæg hryggðartár.          
            Í ljósi þínu lát mig sjá
            hvern lýð, sem neyð og heiðni þjá,   
            því neyðin hans er hróp frá þér         
            að hjálpa – eins og bauðstu mér -      
            að dauðastund           
            með djarfri fórnarlund.         

            Þá eitt ég veit:  Mitt auga sér
            þá undraverðu sín,     
            er langri ævi lokið er  
            og líf og kraftur dvín:
            Ég sé þitt ríki sigur fær,        
            til sérhvers lýðs þitt frelsi nær,          
            og þessi mikli helgra her,       
            sem hjálp og lífið fann í þér, 
            þig, líknin blíð,          
            mun lofa alla tíð.       

            (Sálmabók 1972   Reichelt – Bjarni Eyjólsson)           

           

Reykjavík 10. maí 2014.       

Með vinsemd  og virðingu og óskum um alla Guðs blessun,           
Ólafur Þórisson, cand. theol.

Opið bréf til núverandi ríkisstjórnar Framsóknarflokks og Sjálfstæðisflokks, varðandi heilbrigðismál: Að gefnum tilefnum, varðandi fréttir Rúv, og fleiri fjölmiðla, spyr undirritaður óhjákvæmilega núverandi ríksisstjórn, eftirfarandi opinna spurninga:

1. Hvernig ríkisstjórn Framasóknar- og Sjálfstæðisflokks tók við fyrri ríkisstjórn Íslands, eftir kosningarnar vorið 2013, varðandi mikilvæg  og jafnvel lífsnauðsynleg kosningaloforð?

2. Á virkilega að svíkja kosningaloforð um 12-13 milljarða lífsnauðsynlegra fjárframlaga til Landsspítalans, en kosningaloforðið kom skýrt fram í opinni umræðu fyrir kosningarnar sl. vor, og var enn áréttað opinberlega á sumarþingi Alþingis, þar sem sérstaklega var tekið fram, að nauðsynlegt væri, að þjóðarsátt næðist um þetta mál?  

3. Á jafnvel að skera enn frekar niður lífsnauðsynleg fjárframlög til Landspítalans, í væntanlegum fjárlögum (og fjáraukalögum) fyrir árin 2013 - 2014?

4. Og hvað með loforð um lífsnauðsynleg fjárframlög til annarra sjúkrahúsa, og heilbrigðisstofnana, bæði á höfuðborgarsvæðinu og á landsbyggðinni?


Í lögfræðiriti Sigurðar Líndal, lagaprófessors, Um lög og lögfræði, varðandi 41. gr. Stjórnarskrár lýðveldisins Íslands, nr. 33, 17. júní 1944, segir orðrétt:

  Í 41. gr. stjórnarskrárinnar er gert ráð fyrir fjáraukalögum. Vandi er að sjá nákvæmlega fyrir alla fjárþörf og óvænt úgjöld verða iðulega.  Er þá kostur á að afla heimilda til greiðslna úr ríkissjóði umfram það sem mælt er ífjárlögum.  Fjáraukalög eru lögð framásamt fjárlögum næsta árs, þannig að þar eru fjárlög yfirstandi árs leiðrétt að fenginni reynslu og heimild að nokkru leyti veitt eftir að greiðslur hafa farið fram, en að öðru leyti til að greiða fyrirsjánleg útgjöld.  (Sigurður Líndal, 2002, Um lög og lögfræði, bls. 105).

Með vinsemd og virðingu, og óskum um alla Guðs blessun.
Ólafur Þórisson, cand. theol.



Höfundur er með embættispróf í guðfræði, frá Háskóla Íslands, og lögbundinn rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

NÚ ER NÓG KOMIÐ!!

Ólafur Þórisson deildi vefslóð gegnum Vísir.is.

Fyrir 28 mínútum

PublicVinirEinungis égSérsniðiðNánir VinirHáskóli ÍslandsSee all lists...Menntaskólinn við HamrahlíðGuðfræðikandídatFjölskyldaKunningjarGo Back

Vísir - Ráðuneytið skoðar málið

www.visir.is

Verið er að fara yfir úrskurð kærunefndar jafnréttismála í innanríkisráðuneytinu, eftir að nefndin úrskurðaði að Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra hefði brotið gegn jafnréttislögum. Engin ákvörðun hefur enn verið tekin um framhaldið.

Líkar þetta ·  · Deila

• • 

    Ólafur Þórisson Það  er m

    eð öllu ólíðandi, að "pólitísk jaðarsamtök" geti krafist afsagnar viðkomandi ráðherra, sem fer að einlægni eftir eigin samvisku og dómgreind, varðandi ráðningarmál, og það fyllilega innan ramma stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Tek ég hér heilshug

    ar undir með hæstvirtum innanríkisráðherra, þar sem orðrétt segir:
    
    Ögmundur Jónasson innanríkisráðherra hefur lýst því yfir að hann 
    sé ósammála úrskurði nefndarinnar (svokallaðri kærunefnd jafnréttismála) og hann hafi farið að eigin samvisku og beitt eigin dómgreind við ráðninguna. (Vísir.is); innskot: ÓÞ).
    
    Það er ekki allir stjórnmálamenn, sem þora að standa gegn viðkomandi "pólitískum rétttrúnaði" samtíðar sinnar, og taka ákvarðanir samkvæmt eigin samviksju og dómgreind, og er í fullu samræmi við hin lýðræðislegu stjórnsýslulög nr. 37/1993; og taka ákvarðanir á skynsaman hátt, og innan ramma eðlilegra laga réttarríkisins!
    
    Loks vil ég árétta, að ef hæstvirtur innanríkisráðherra verður að segja af sér embætti, þá er það lámarkskrafa, að hæstvirtur forsætisráðherra segi af sér, vegna þess, að árið 2010 kvað svonefnd kærunefnd jafnréttismála upp þann úrskurð, að hæstvirtur forsætisráðherra, hefði brotið svonefnd jafnréttislög, varðandi sambærileg ráðningarmál! NÚ ER NÓG KOMIÐ!!
    
    Með vinsemd og virðingu,
    Ólafur Þórisson, cand. theol.

OPIN STUÐNINGSYFIRLÝSING VIÐ HÆSTVIRTAN INNANRÍKISRÁÐHERRA, ÖGMUND JÓNASSON:

Ég undirritaður, Ólafur Þórisson, cand. theol, kt.: 120661 - 3029, lýsi hér með opinberlega stuðningi við hæstvirtan innanríkisráðherra, Ögmund Jónasson, varðandi umrædda starfsráðningu, fyrir það, hvernig einkum flokkssystkyni hans haga sér ómaklega gagnvart honum, fyrir þá eina sök, að fara eftir eigin samvisku, við umrædda starfsráðningu, sem samræmist fyllilega stjórnsýslulögum, nr. 37/1993.  


Með vinsemd og virðingu,
Ólafur Þórisson, cand. theol.

Ágrip af helstu hugsjónum Alberts Schweitzers, allt frá Guðfræði hans, siðfræði og til heimspekinnar, ekki síst í samræmi við hans eiginlega lífsköllunarstarfs sem kristniboðslæknis:

Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Scheitzer, fylgdi efir þeirri köllun, að fylgja Jesú Kristi á þann hátt, að gefa Honum allt sitt líf. Byggist sú afstaða ekki síst á hinni kristnu kærleikstrú hans, sem kemur sérstaklega fram í niðurlagsorðum hans í guðfræðiriti sínu, um Ævisögur Jesú, þar sen kemur skýrt fram, að Jesús kallar oss enn til fylgdar við sig sem forðum daga, skipar oss fyrir, og bendir oss á þau verkefni, sem þarf að leysa á vorum tímum. Og þeir, sem hlýða Honum, mun Hann opinbera sig, og sem ósegjanlegan leyndardóm mun þeir sjálfir komast að raun um, hver Hann er. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 41).

Grundvöllurinn er Jesús Kristur. Þessi kristna lífshugsjón Scheitzers, er í órofa samhengi, við kristniboðsskipunina sem og það, hvernig Jesús, bæði læknaði sjúka, og endurleysti til lifandi trúar á Hann sem og fyrirmælum Jesú til lærisveinanna, að lækna sjúka, og boða þeim það fagnaðarerindi, að Guðsríki er í nánd. Tengist þetta jafnframt grundvallarhugmyndum Schweitzers, að Jesús og frumkristnin, væntu komandi heimsslita, og að Guðleg tilvera tæki við, og Jesús væri hinn fyrirheitni Messías, byggðist verulega á síðari gyðinglegri/um heimsslitakenningu/m, að Guðs ríki væri í nánd, sem byggðist þar á hinum fyrirheitni Messíasi. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. V (ogVI); Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 36-39. Þá áréttar Schweitzer enn endurkomu Krists, þar sem kemur fram skipun Jesú til lærisveina sinna, að sinna sínum minnstu meðbræðrum og systrum, þ.m.t. sjúkum, föngum o.s.frv. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. VI). ,,Öll lifandi þekking á Guði er fólgin í því, að vér lifum hann sem kæleiksvilja í hjörtum vorum.“ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 270). Allt sem skiptir máli er viljinn, vonin og trúin. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 271).  

Þá byggist, eða öllu heldur dýpkar, hin kristna kærleikshugsjón Schweitzers, einnig á kristilegu siðferðilegu áliti hans, ,,lotningu fyrir lífinu“, sem kemur fram í kristilegu heimspekiriti hans, Menning og Siðfræði/Siðferði (Kultur und Ethic).  ,,Hugtakið ,,lotning fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, en er um leið í samræmi við kröfur rökrænnar hugsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú.“ (Sigurbjgörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, ævisaga, bls. 268; áherslubreyting:  ÓÞ). 

Þessi djúpa kristilega lífshugsjón dýpkar enn dýpt þeirrar kristilegu lífshugsjónar, sem fram kemur í hinni kristnu kærleikshugsjón Alberts Schweitzer, sem kemur ekki síst fram í guðfræðikenningum hans, einkum fyrrnefndum niðurlagsorðum hans í riti sínu um Ævisögur Jesú, enda fylgdi hann kölluninni algjörlega eftir, með því að reisa sjúkrahús, í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku (A. E. F.), og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, ævisaga,bls. 81, 250).

Reykjavík, 10. mars 2012.  Birt upphaflega: 25. mars, 2011.  Birt endurbætt:  11. apríl 2012.

Með óskum um alla Guðs blessun

Ólafur Þórisson, cand. theol. 

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og hefur lögbundinn rétt til embættisgengis til prestsþjónustu. 

 

 

HIÐ "ÓÆSKILEGA KYN" OG HINN "ÓÆSKILEGI KYNÞÁTTAUR": ER ÞAÐ MANNFÉLAGINU TIL GÓÐS, AÐ BYGGJA ÓBRÚANLEGA GJÁ Á MILLI KYNJANNA SEM OG KYNÞÁTTA, OG "FRAMLEIÐA" FÉLAGSLEGA BRENGLUN, SEM LEIÐIR AF SÉR HATUR OG JAFNVEL GLÆPI:

Ólafur Þórisson deildi tengill.

Megnið af útilistaverkum eftir karla- Í dag, 8. mars, er Alþjóðlegur baráttudagur kvenna. Í tilefni.

www.ruv.is

Bæklingurinn hefur að geyma tölfræðilegar upplýsingar þar sem varpað er ljósi á ólíka stöðu karla og kvenna eins og hún birtist á ýmsan hátt í borginni.Margt athyglisvert er að fin

Líkar þetta ·  · Deila · Fyrir 11 mínútum

• • 

    
    Ólafur Þórisson Eigum við ekki bara að merkja styttur hins "óæskilega kyns" eins og var gert varðandi hinn "óæskilega kynþátt" á fjórða áratug sl. aldar, með hinni "gulu Davíðsstjörnu"?????????????????????????????????????????
    
    Enda fer hér vel saman hatur marxískra jaðarhópa, einnig 
    gegn hinum "óæskilega kynþætti", í Landinu Helga!!!!!!!!!!!
    
    Svo er vissulega mögulegt að fara alla leið 3. ríkis Hitlers nasismans, varðandi hið "óæskilega kyn" og "kynþátt"- sem og þeim kynþáttum og konum, sem eru í minnsta "samneyti" við hið "óæskilega kyn" og hinn "óæskilega kynþátt??????????????????????????????????????
    
    
    Þá væri einnig tilvalið í leiðinni, að "Mannréttindaráð Reykjavíkurborgar"
    "útrými" öllum trúuðum, einkum þeim sem játa kristna trú????????????

    
    
    

    
    

    Allavega reyndi nefnt "mannréttindaráð" að "útrýma" hinni Heilögu Fjölskyldu, með því að gera ýtarlegar tilraunir til að banna "Litlu jólin" í barnaskólum/grunnskólum borgarinnar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    
    
• Nú ætla bresk stjórnvöld að afleggja lagalega hið hið Heilaga hjónaband, og breyta skilgreiningu á eðli eðli þess, í þágu þeirra, sem vilja mynda óbrúanlega gjá milli kynjanna - eining og eind hin sannkristna skilnings og eðlis kristinnar kærleikstrúar aldanna skal aflagður.  Eindin er "bönnuð" og nú skal það nefnt "samaband tveggja sjálfstæðra einstaklinga" - einhverskonar "viðskiptasamningur", sbr. ólög óstjórnar Íslands, þegar hið Heilaga hjónaband af aflagt, sumarð 2010, sem leitt hefur af sér mikla vanblessun yfir land og þjóð - vanblessun, sem jaðarhópar feminísks marxisma, lifa og nærast á, sem ekkert annað en ógnar eilífri sáluhjálp þeirra; ekki síst með því að gera endanlega gjá milli kynjanna og "framleiða" félagslega brenglun", sem leiðir af sér hatur og jafnvel glæpi,  og afvegaleiða börn og unglinga, og hrekja m.a. óharnaða unglinga, beint eða óbeint, í glæpagengi, (einkum drengi eða pilta, sem eru í heild sinni settir á svonefndan gátlista kynferðisbrotamanna, og komið hefur margsinnis fram opinberlega), sem fremja hina svívirðustu glæpi, þ.m.t. hina svívirðulegustu kynferðisglæpi, sem bitna ekki síst á konum og börnum; og þar með andlegan dauða, einkum milli kynjanna - bæði kynin heilaþvegin af gagnkvæmum hatursboðskap, en hatur getur leitt af sér hina svívirðilegustu glæpi, sem sagan því miður sannar!!!!  Það verður hvorki konum né körlum til góðs, að slík gjá og hatur myndist á milli kynjanna!!  
  
  Og gleymum því ekki, að mæður eiga drengi og pilta, sem eru settir almennt séð á ofannefndan gátlista!!
  
  Og gleymum því heldur ekki, að feður eiga stúlkur, sem eru fórnarlömb hinna svívirðilegustu ofbeldis- og kynferðisglæpa!!
  
  
  Með óskum um alla Guðs blessun
  Ólafur Þórisson, cand. theol.
  
  
  

VARÐVEISLA KRISTINNAR TRÚAR OG SIÐFERÐIS SEM OG MARKVISST KRISTNIBOÐ, ER EINA LEIÐIN TIL UPPBYGGINGAR OG VARÐVEISLU KRISTILEGS MANNFÉLAGS:

  Mannfélag vort hefur gengið í gegnum ótrúlegar raunir, bæði fyrr og nú.  Ekkert hefur hjálpað sem hin bjargfasta trú aldanna, sem grundvallast á bjarginu eina sanna, Drottni Jesú Kristi.  Og af hafa leitt ávexir og arfleifð þeirrar bjargföstu sáluhjálplegu trúar, ekki síst varðandi ummönnun sjúkra og þar með björgunar mannslífa, líknarþjónustunnar sem og uppeldis og menntunar barna og unglinga, sem hefur að leiðarljósi þessar bjargföstu kærleikstrú aldanna, byggða á bjargi aldanna, konungi konugnanna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi.   Þá hefur fjölskyldan og hjónabandið verið hyrningarsteinn hins kristna mannfélags, með Heilaga Maríu Guðs móður og hina Heilögu fjölskyldu, að leiðarljósi, ásamt sömu bjargföstu kristnu kærleikstrú aldanna, byggða á Drottni Jesú Kristi.  E.t.v finnst einhverjum auðveldara að byggja líf sitt á sandi tíðarandanns einum saman, og afneyta guðlegri forsjá.  Sá hinn sami er á mikum villigötum; upplausn og miskunnarleysi hins guðlausa mannfélags, hefur sagan sannað, fyrr og nú.  Líf í og með Drottni vorum Jesú Kristi, þarf alls ekki að vera auðvelt líf eða líferni, og krefst sjálfsafneitunar og fórna, að fljóta ekki með tíðarandunum, sem gæti virst vera auðvelt líf eða líferni, en skilar þess minna, er upp er staðið, andstætt því lífi eða líferni, sem byggt er á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi. 
            Guðleysið veður nú um mannfélag vort, eins og faraldur, með allt sitt miskunnarleysi og siðleysi, skreytt ýmsum innihaldssnauðum fallegum orðum, eins og t.d. ,,lýðræði“, eða ,,jafnrétti“, en hvernig er það ,,jafnrétti“, sem nær t.d. ekki yfir líf hins ófædda barns; grundvallarrétturinn og þar með grundvallarmannréttindi til lífs er virt að vettugi, og syndin gerð að einhverskonar ,,mannréttindum“.  Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegn Heilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin?  Mannfélag vort virðist vera orðið að kristniboðsakri, hefur e.t.v. orðið það fyrr, en kemur nú e.t.v. betur í ljós eftir efnahgshrunið mikla, haustið 2008, sem varð, vegna þess að of mikið var haft að leiðarljósi sá fjársjóður, auðæfaoflætið, þar sem byggt er á sandi, sem mölur og ryð fær grandað, í stað þess að hafa meira að leiðarljósi þann fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, byggt á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi.
            Kristniboðið er hér grundvallaratriði, nær sem fjær, og er í órofa samhengi við alla kristilega hjálpar- og líknarstarfsemi.  Rofni það samhengi, er voðinn vís, eins og komið hefur á daginn, jafnvel meðal kristinna einstaklinga, sem vegna tíðarandans í dag, hafa farið að greina of mikið á milli kristniboðsins og kristilegrar hjálpar- og líknarstarfsemi.  Í raun sannar vitnisburður sögunnar þetta, ekki síst í kristniboði fyrri tíma og sl. aldar, og má þar nefna fögur dæmi þar um, eins og kristniboðsstarf mannvinarins Alberts Schweitzer, sem reisti sjúkrahús í Lambarene í Mið-Afríku, árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld.  (Arnbjörn Krisinsson/Sigurbjörn Einarsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga).  Sama má nefna varðandi mannvininnn Móður Theresu, sem starfaði lengst af ævi sinnar í líknarreglu meðal sinna minnstu meðbræðra og systra í Indlandi.  Hér á landi má nefna mannvini eins og æskulýðsleiðtogann Bjarna Eyjólsson, sem sat m.a. í fjóra áratugi í stjórn KFUM, og rúma þrjá áratugi í starfi og forystu í málefnum Sambands Íslenskra kristniboðsfélaga.  (Árni Sigurjónsson, 1988, Bjarni Eyjólsson, Úr minningasafni).  Og fleiri mætti vissulega nefna.   Guði sé lof, á eru enn þann dag í dag kristileg hjálpar- og líknarsamtök, þar sem kristniboðið er haft að leiðarljósi, þar sem órofa sahengi er milli þeirra kristniboðsins og kristilegra kærleiksstarfa – líknarstarfa -, byggð á Drottni Jesú Kristi, Endurlausnara vorum og Frelsara.       Guð blessi alla vora minnstu meðbræður og systur, nær sem fjær.  Guð blessi Ísland, og Íslenska þjóð.    (Birt endurbætt 27. febrúar 2012)       

Ólafur Þórisson, cand theol.  Höfundur er með embættispróf í guðfræði við HÍ., og hefur lögbundinn rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

Allir skynsamir þingmenn felli hin óskynsamlegu og illa unnin fjárlög fyrir næsta ár:

Sjaldan hefur verið jafnmikilvægt að allir skynsamir alþingismenn felli nú í atkvæðageiðslu á Alþingi, að lokinni þriðju umræðu um yfrirvofandi fjárlög fyrir næsta ár, þau óskynsömu og illa unnu fjárlög, og þá hvar í flokki sem menn standa.  Látum flokkshagsmuni ekki hafa hér nokkur áhrif, heldur skynsemi þverpólitískrar umræðu og samvinnu; fyrr var þörg, nú nauðsyn.

Frekara niðurskurður til lífnauðsynlegra málaflokka, eins og heilbrigðismála, löggæslu og annara björgunarstarfa, eins og t.d. sjúkraflutninga, er ekkert annað en beint tilræði við almannavarnir og almannaheill!!  

Landspítalinn, ásamt öðrum sjúkrahúsum og sjúkrastofnunum um land allt, þola ekki frekari niðurskurð!!  Með fyrirhuguðum fjárlögum fyrir árið 2012, er verið að leggja líf lifandi manneskja - ekki dauðum hlutum á pappír - í bráða lífshættu.  Sama er að segja  varðandi löggæslu og önnur björgunarstörf, og þá ekki síst sjúkraflutninga, í tvíþættri merkingu þess orðs, annars vegar með fækkun þeirra; og þótt þeim verði ekki fækkað, mun álag stóraukast á sjúkraflutningamenn og bráðaliða, sem er nú þegar ærið fyrir!!  Sama er að segja varðandi álag á allt annað heilbrigðisstarfsfólk!!  Hér eru um að ræða ómetanleg, en mjög vanmetin störf!!  Verða menn að veikjast alvarlega sjálfir, til að kunna að meta þessi ómetanlegu störf líknar, heilbrigðis- og björgunar??  Þá eru löggæslu- og önnur björgunarstörf einnig vanmetin á mjög ómaklega hátt!!

Ég enda hér með frétt varðandi þessi mál, sem birtust á fréttavef Rúv., þar sem segir orðrétt:

  „Eins og að pissa í skóinn“

  Fyrst birt: 07.12.2011 08:16 GMT, Síðast uppfært: 07.12.2011 09:01 GMT

  

  Stjórnarandstaðan hefur gagnrýnt hraðann á afgreiðslu fjárlaganna. Gengið verður til atkvæða um þau síðdegis. Ragnheiður Árnadóttir,   þingmaður Sjálfstæðisflokksins segir að alla framtíðarsýn um fjármögnun   ríkisútgjalda skorti. þar sé eins og stjórnin pissi í skóinn sinn með   álagningu nýrra skatta.

  Lokaumræðu um fjárlagafrumvarp næsta árs   lauk á Alþingi á tólfta tímanum í gærkvöld.   Stjórnarandstaðan gagnrýndi harðlega   hraðann á vinnu við afgreiðslu frumvarpsins og   að mörgum spurningum væri enn ósvarað.   Fjármálaráðherra sagði í lokaræðu sinni að   niðurstaðan væri viðunandi. 

  Siv Friðleifsdóttir, þingmaður   Framsóknarflokksins, telur hraðann á   afgreiðslu fjárlaga hafa verið til vansa og hún   hefur áhyggjur af heilbrigðismálunum þó að þar   hafi verið bætt í. Engu að síður sé alveg ljóst   að verulega sé skorið niður til heilbrigðismála.

  „Það kemur alls staðar niður. Það kemur bæði   niður á Landspítalanum, sem er mjög   viðkvæmur fyrir frekari niðurskurði. Þar er búið   að skera niður um 20% eftir hrun. Þetta kemur   líka niður á landsbyggðinni og þetta er okkar   helsta áhyggjuefni í augnablikinu. “

  Ragheiður E. Árnadóttir, þingmaður   Sjálfstæðisflokksins, segir tekjugrunninn   fallvaltann. Enn vanti skatttekjur upp á tíu til   fimmtán milljarða til að mæta ríkisútgjöldum og   eina lausn ríkisstjórnarinnar sé að seilast í vasa   skattgreiðenda. Í fjárlagafrumvarpinu birtist   engin leið til að auka verðmætasköpun í   samfélaginu, þó að vissulega sé verið að leggja   á nýja skatta.

  „Við erum með skattlagningu á lífeyrissjóðina   okkar sem dregur úr sparnaði. Það er verið að   pissa í skóinn sinn og það er engin sýn til   framtíðar þegar kemur að tekjuhlið fjárlaga.“
  (Rúv.  Fyrst birt: 07.12.2011 08:16 GMT, Síðast;         uppfært: 07.12.2011 09:01 GMT; áherslubreyting:  ÓÞ).


Með vinsemd og virðingu og óskum um alla Guðs blessun.

Ólafur Þórisson, cand. theol.

ÓGEÐFELLDUR OG ÓGUÐLEGUR KYNJARASISMI GEGNTEKUR HIÐ AFHELGAÐA MANNFÉLAG:

Ógeðfelldur og óguðlegur kynjarasismi gegntekur hið afhelgaða mannfélag, bæði hér á landi og annars staðar.  Allt er gert til að mynda óeðlilega gjá milli kynjanna, m.a. með endalausri kynjagreiningu, samhliða ógeðfelldu og ókristilegu þjóðaruppeldi, þar sem drengir fá ekki lengur að vera drengir, og stúlkur ekki stúlkur.  Gengið er á svívirðilegan hátt ekki aðeins gegn Heilögu Guðs Orði, heldur einnig gegn Skikkan Skaparans, sem haldist hefur að mestu leiti, þar til nú.  Samhliða þessu eru hefðbundin kvennastörf vanmetin, þ.m.t. hið mikilvæga kristilega húsmóðurstarf, á mjög ómaklegan hátt, og konur teljast vart til mannkynsins, samkvæmt þessum nýja "pólitíska rétttrúnaði", nema að velja sér hefðbundið "karlahlutverk".  Mismununað er á ógeðfelldan hátt í þessu sambandi, sem er aðeins til þess fallin, að mynda gjá milli kynjanna; t.d. sá ógeðfelldi kynjarasismi, sem nefndur er "kynjaskekkja" í sögubókum; á nú að fara banna ýmsar góðar og gildar barnabækur, á grundvelli marxísks fasisma?

Hin kristilega kærleikshugsjón, sem lýtur ekki síst að því, að konur, og þá sérstaklega mæður og börn þeirra, njóti sérstkrar verndar, og byggist á Heilögu Guðs Orði og Skikkan Skaparans, er einnig fótum troðin.

Þetta óguðlega þjóðaruppeldi, sem miðar í raun að hatursáróðri gegn kristilegum kærleiksgildum, eins og forstöðumaður Íslensku Kristskirkjunnar hefur orðið fyrir á mjög ómaklega hátt, af hálfu sama ógeðfellda "mannréttindaráðs" og vildi banna alla trúarfræðslu í skólum, einkum varðandi kristna trú og sið, og gengu svo langt að reyna að banna "Litlu jólin" á sl. ári.

Þennan ógeðfellda og óguðlega hatursáróður verður að kveða niður, ef ekki á illa að fara.  Aðeins með  hinni kristnu kærleikshugsjón að leiðarljósi, er hægt að kveða þennan ófögnuð niður.  Öllu skiptir, að varðveita hinu kristnu kærleikstrú og sið aldanna, samhliða markvissu kristniboði!!

Guð blessi Ísland!!

Með óskum um Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.

HIÐ HEILAGA HJÓNABAND SAMKVÆMT HEILÖGU GUÐS ORÐI OG SKIKKAN SKAPARANS HYRNINGARSTEINN KRISTILEGS SIÐAÐS MANNFÉLAGS:

Femenískar og ókristilegar fullyrðingar formanns "mannréttindaráðs" Reykjavíkurborgar, eru bæði rangar og fráleitar með öllu, þar sem koma fram bæði rangar fullyrðingar og ásakanir á hendur Friðriki Schram, forstöðumanni Íslensku Kristskirkjunnar.  Umræddur formaður kom því til leiðar, að Íslensku Kristskirkjunni í Grafarvogi hafi verið synjað um 800.000 kr. í byggingarstyrk, sem trúfélagið átti fullan rétt á.  Kemur þetta nánar fram í mjög góðri grein Jóns Vals Jenssonar, cand. theol., sem birtist 21. september sl.
Kjarni málsins er sá, að hið heilga hjónaband samkvæmt Heilögu Guðs Orði og Skikkan skaparans, er og verður alltaf hyrningarsteinn kristilegs siðaðs mannfélags.  Jaðarhópar femenista hafa unnið hart gegn hinu heilaga hjónabandi, og unnið að því að mynda gjá milli kynjanna, sem leitt hefur af sér fjölda hjónaskilnaða og annarrar sundrungar.  Er hér allra síst verið að dæma þá, sem standa utan hinnar heilögu hjónastéttar.  Þá er "jafnréttisskilningur" nefnds jaðarhóps furðulegar, þar sem grunvallarrétturinn til lífisns, er vanvirtur með öllu, gagnavart hinu ófædda barni.

Með óskum um Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.