VARÐVEISLA KRISTINNAR TRÚAR OG SIÐFERÐIS SEM OG MARKVISST KRISTNIBOÐ, ER EINA LEIÐIN TIL UPPBYGGINGAR OG VARÐVEISLU KRISTILEGS MANNFÉLAGS:

  Mannfélag vort hefur gengið í gegnum ótrúlegar raunir, bæði fyrr og nú.  Ekkert hefur hjálpað sem hin bjargfasta trú aldanna, sem grundvallast á bjarginu eina sanna, Drottni Jesú Kristi.  Og af hafa leitt ávexir og arfleifð þeirrar bjargföstu sáluhjálplegu trúar, ekki síst varðandi ummönnun sjúkra og þar með björgunar mannslífa, líknarþjónustunnar sem og uppeldis og menntunar barna og unglinga, sem hefur að leiðarljósi þessar bjargföstu kærleikstrú aldanna, byggða á bjargi aldanna, konungi konugnanna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi.   Þá hefur fjölskyldan og hjónabandið verið hyrningarsteinn hins kristna mannfélags, með Heilaga Maríu Guðs móður og hina Heilögu fjölskyldu, að leiðarljósi, ásamt sömu bjargföstu kristnu kærleikstrú aldanna, byggða á Drottni Jesú Kristi.  E.t.v finnst einhverjum auðveldara að byggja líf sitt á sandi tíðarandanns einum saman, og afneyta guðlegri forsjá.  Sá hinn sami er á mikum villigötum; upplausn og miskunnarleysi hins guðlausa mannfélags, hefur sagan sannað, fyrr og nú.  Líf í og með Drottni vorum Jesú Kristi, þarf alls ekki að vera auðvelt líf eða líferni, og krefst sjálfsafneitunar og fórna, að fljóta ekki með tíðarandunum, sem gæti virst vera auðvelt líf eða líferni, en skilar þess minna, er upp er staðið, andstætt því lífi eða líferni, sem byggt er á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi. 
            Guðleysið veður nú um mannfélag vort, eins og faraldur, með allt sitt miskunnarleysi og siðleysi, skreytt ýmsum innihaldssnauðum fallegum orðum, eins og t.d. ,,lýðræði“, eða ,,jafnrétti“, en hvernig er það ,,jafnrétti“, sem nær t.d. ekki yfir líf hins ófædda barns; grundvallarrétturinn og þar með grundvallarmannréttindi til lífs er virt að vettugi, og syndin gerð að einhverskonar ,,mannréttindum“.  Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegn Heilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin?  Mannfélag vort virðist vera orðið að kristniboðsakri, hefur e.t.v. orðið það fyrr, en kemur nú e.t.v. betur í ljós eftir efnahgshrunið mikla, haustið 2008, sem varð, vegna þess að of mikið var haft að leiðarljósi sá fjársjóður, auðæfaoflætið, þar sem byggt er á sandi, sem mölur og ryð fær grandað, í stað þess að hafa meira að leiðarljósi þann fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, byggt á hinu eina sanna bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi.
            Kristniboðið er hér grundvallaratriði, nær sem fjær, og er í órofa samhengi við alla kristilega hjálpar- og líknarstarfsemi.  Rofni það samhengi, er voðinn vís, eins og komið hefur á daginn, jafnvel meðal kristinna einstaklinga, sem vegna tíðarandans í dag, hafa farið að greina of mikið á milli kristniboðsins og kristilegrar hjálpar- og líknarstarfsemi.  Í raun sannar vitnisburður sögunnar þetta, ekki síst í kristniboði fyrri tíma og sl. aldar, og má þar nefna fögur dæmi þar um, eins og kristniboðsstarf mannvinarins Alberts Schweitzer, sem reisti sjúkrahús í Lambarene í Mið-Afríku, árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld.  (Arnbjörn Krisinsson/Sigurbjörn Einarsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga).  Sama má nefna varðandi mannvininnn Móður Theresu, sem starfaði lengst af ævi sinnar í líknarreglu meðal sinna minnstu meðbræðra og systra í Indlandi.  Hér á landi má nefna mannvini eins og æskulýðsleiðtogann Bjarna Eyjólsson, sem sat m.a. í fjóra áratugi í stjórn KFUM, og rúma þrjá áratugi í starfi og forystu í málefnum Sambands Íslenskra kristniboðsfélaga.  (Árni Sigurjónsson, 1988, Bjarni Eyjólsson, Úr minningasafni).  Og fleiri mætti vissulega nefna.   Guði sé lof, á eru enn þann dag í dag kristileg hjálpar- og líknarsamtök, þar sem kristniboðið er haft að leiðarljósi, þar sem órofa sahengi er milli þeirra kristniboðsins og kristilegra kærleiksstarfa – líknarstarfa -, byggð á Drottni Jesú Kristi, Endurlausnara vorum og Frelsara.       Guð blessi alla vora minnstu meðbræður og systur, nær sem fjær.  Guð blessi Ísland, og Íslenska þjóð.    (Birt endurbætt 27. febrúar 2012)       

Ólafur Þórisson, cand theol.  Höfundur er með embættispróf í guðfræði við HÍ., og hefur lögbundinn rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.