VEGIÐ ÓMAKLEGA AÐ HYRNINGARSTÉTT HINS HEILAGA HJÓNABANDS, SAMKVÆMT HEILÖGU GUÐS ORÐI OG SKIKKAN SKAPARANS – GRUNDVALLAREINGINGU KRISTILEGRAR FJÖLSYLDU OG HEIMILIS:

I
Guð stofnaði hjónastéttina sem grundvallarhyrningarstéttar kristilegs og siðaðs mannfélags. Guðlausir jaðarhópar vinna markvisstað því, að skapa óeiningu og sundrungu og óbrúanlegar gjáar milli þessarrar hyrningarstéttar – hjónastéttarinnar kristilegs siðaðs mannfélags aldanna! Hvað þá að líf hins ófædda barns sé mikils metið, eða hitt þó heldur. Syndin er hér gerð að einhverskonar „mannréttindum“ – mannréttindabrot í nafni „mannréttinda“, og gengur gróflega í berhögg við Heilagt Guðs Orðs og Skikkan Skaparans. [Til að fyrirbyggja allan misskilngin, er hér hins vegar alls ekki verið að dæma þá einstaklionga, sem ekki tilheyra hjónaastéeinni, og geta vissulega framgengið samkvæmt þeirri köllun Guðs, í Víngarði Drottins, og enginn skyldi annan dæma]. Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegn Heilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin? Eða sú svívirðilega sundrung og ofbeldi, sem bitnar ekki síst á konum og börnum, sem hefur stóraukist með tilkomu þessarra jaðarhópa miskunnarleysisins, auk almenns fráhvars frá kristinni kærleikstrú og sið aldanna! Þessir jaðarhópar andlegs dauða, eru óhugnalega skyldir djöfullegum hópum Talibana, þar sem hámark miskunnarleysis og svívirðu, sem beinist ekki síst gagnvart konum og börnum, er í algleymingi! Og hvergi er réttur kvenna sem og allra annarra meiri, en þar sem kristin trú hefur varðaveist og vaxið lengst!
Orðin í hinum "nýju hjúskaparlögum", sem tóku gildi þann 27. júní sl., þar sem meðal segir á þá leiðsegir, að hjónabandið sé samaband "tveggja einstaklinga", gengur gróflega á skjön við Orð Heilagrar Ritningar, um hið Heilaga hjónaband, einkum Orð Drottins Jesú Krists, um hið algjöra einingar- samband Heilags hjónabands!!! Þá gengur það einnig gegn Heilagri Skikkan Skaparans, sem einnig kemur skýrt fram á Heilagri Ritningu, þá þá sérstaklega í Orðum Drottins Jesú Krists!!! Hér "toppar" hin guðlausa landsstjórn Íslands guðleysi sitt, sem einnig hefur komið fram í óguðlegum og siðlausum niðurskurði til lífnauðsynlegra starfa, ekki síst líknar- og heilbrigðisþjónustunnar, ásamt löggæslu og störfum björgunar, líknar, ummönnunar, kristilegs uppeldis og kennslu, o.s.frv.!!! Þeirrar líknar, björgunar, uppeldis og menntunnar, sem eru einir af dýrstu ávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar aldanna, grundvallaða á Koningi Konunganna, Konungi Kærleikans, Drottni vorum Jesú Kristi!!! Fyllilegt samhnegi er á milli þessarra tveggja grundvallarmála, sem hin guðleysa ríkisstjórn "toppaði" með því að afleggja, lagalega, með óguðlegum ólögum, hið Heilaga hjónaband, samkvæmt Skikkan Skaparns og Heilags Guðs Orðs!!!!

II
Ekki ætlar höfundur annað en að halda því fram, að gagnkvæm virðing og sami réttur barna sé til íþrótta, óháð kyni, kynþætti, o.s.frv., enda einn af dýrmætum arfi kristinnar kærleikstrúar aldanna!!!
Hins vegar er málflutningur "jafnréttissinnaðra" yfirvalda með ólíkindum, þar sem drengir eiga ekki lengur að fá að vera drengir, og stúlkur að fá að vera stúlkur; hér er í senn einnig gengið gegn Skikkan Skaparns og Heilags Guðs Orðs!!! Samhliða þessu, er unnið að því,á markvissan hátt, að mynda "gjá" milli barnanna, með "óeðlilegra kynjagreiningu", þeirra sem ekki eru af sama kyni. Því miður hefur þessi málflutningur komið skýrt fram af hálfu yfirvalda, sem byggja á forræðishyggju marxískrar hugmyndafræði, og kom fram m.a. í sjónvarpasfréttum Ríkisútvarpains, bæði í gærkvöldi, en ekki síður í kvöld. Verður e.t.v. næst unnið að slíkri "gjá" á milli annarra hópa mannfélagsins, t.d. á grundvelli kynþáttar, ("óeðlilegrar kynþáttagreiningar"), en skemmst er að minnast svívirðilegra hótana gagnvart fólki frá Kúbu, á grundvelli "kynþáttagreiningar/aðskilnaðar", sem hraktist vegna þessa af landi brott, en yfirgnæfandi drengilegur stuðingur Íslensks almennings, sem upp til hópa er kristinnar trúar, við fjölskylduna/feðgana varð jafnframt til þess, að fjölskyldan/þeir kom/komu aftur til landsins!!!!
Til að taka af öll tvímæli, eiga eiga börnin visslulega að hljóta sömu þjálfun sem einstaklingar, og ekki vera mismunað, enda slík mismunun ókristileg; samkvæmt vilja þeirra og foreldra þeirra; en lausnin er ekki fólgin í því að skapa saklausum börnunum hugarangur og gera þau (vissulega ekki með vilja viðkomandi stjórnvalda, því vill höfundur alls ekki trúa)að einhverjum lítilsgildum þjóðfélagsþegnum og/eða blórabögglum!!! Hér er ekki um að ræða dauða hluti eða tölur á pappír, eins og hin ópersónlega forræðishyggjan hefur ætíð litið á manneskjuna, sem sagan sannar því miður; börn eru einnig mennskar manneskjur, óháð kyni, kynþætti, o.s.frv.

III
Loks tek ég heilhugar undir með Verði Leví Traustasyni, forstöðumanns Fíladelfíusafnaðarins í Reykjavík, sem kom fram í sjónvarpsfréttum Ríkisútvarpsins, í fyrrakvöld, að ótækt væri að neyta hér á landi kjötafurða, eftir að slátrun hafi farið fram að hætti múslima, eins og um fórnarkjöt væri að ræða. Slíkt er vissulega ekki hægt að láta bjóða viðskiptavinum hér á landi, enda hljóta þeir einnig að njóta mannréttinda, sem játa kristna trú!

IV
Ég enda á orðum mannvinurinn og kristniboðslæknirinn, Alberts Schweitzers, kemst m.a. svo að orði:

,,Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274).

Birt að hluta til endurbætt 21. september 2010.

Með vinsemd og virðingu, og óskum um Guðs blessun.

Ólafur Þórisson, cand. theol.

ÁGRIP AF GUÐFRÆÐI MANNVINARINS OG KRISTNIBOÐSLÆKNISINS ALBERTS SCHWEITZERS Í FYRRNEFNDU RITI HANS UM ÆVISÖGUR JESÚ; TIL HLIÐSJÓNAR, HIN KRISTNA HEIMSPEKI HANS (SIÐFRÆÐI):

1.10.2009 | 20:21

        Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Scheitzer, fylgdi efir þeirri köllun, að fylgja Jesú Kristi á þann hátt, að gefa Honum allt sitt líf. Byggist sú afstaða ekki síst á hinni kristnu kæreiksstrú hans, sem kemur sérstaklega fram í niðurlagsorðum hnas í guðfræðiriti sínu, um Ævisögur Jesú, þar sen kemur skýrt fram, að Jesús kallar oss enn til fylgdar við sig sem forðum daga, skipar oss fyrir, og bendir oss á þau verkefni, sem þarf að leysa á vorum tímum. Og þeir, sem hlýða Honum, mun Hann opinbera sig, og sem ósegjanlegan leyndardóm mun þeir sjálfir komast að reyn um, hver Hann er. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 41). Grundvöllurinn er Jesús Kristur. Þessi kristna lífshugsjón Scheitzers, er í órofa samhengi, við kristniboðsskipunina sem og það, hvernig Jesús, bæði læknaði sjúka, og endurleysti til lifandi trúar á Hann sem og fyrirmælum Jesú til lærisveinanna, að lækna sjúka, og boða þeim það fagnaðarerindi, að Guðsríki er í nánd. Tengist þetta jafnframt grundvallarhugmyndum Schweitzers, að Jesús og frumkristnin, væntu komandi heimsslita, og að Guðleg tilvera tæki við, og Jesús væri hinn fyrirheitni Messías, byggðist verulega á síðari gyðinglegri/um heimsslitakenninguu/m, að Guðs ríki væri í nánd, sem byggðist þar á hinum fyrirheitni Messíasi. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. V (ogVI); Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævísaga,, bls. 36-39. Þá áréttar Schweitzer enn endurkomu Krists, þar sem kemur fram skipun Jesú til lærisveina sinna, að sinna sínum minnstu meðbræðrum og systrum, þmt. sjúkum, föngum o.s.frv. (Albert Scheitzers, 1954, The Quest of the Historikal Jesús, bls. VI). ,,Öll lifandi þekking á Guði er fólgin í því, að vér lifum hann sem kæleiksvilja í hjörtum vorum.“ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 270). Allt sem skiptir máli er viljinn, vonin og trúin. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 271).
        Þá byggist hin kristna kærleikshugsjón Schweitzers, einnig á kristilegu siðferðilegu áliti hans, ,,lotningu fyrir lífinu“, sem kemur fram í kristilegu heimspekiriti hans, ,,Menning og Siðferði“. ,,Hugtakið ,,lotning fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, er er um leið í samræmi við kröfur rökrænnar hugsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú.“ (Sigurbjgörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævísaga, bls. 268). Þessi djúpa kristilega lífshugsjón dýpkar enn dýpt þeirrar kristilegu lífshugsjónar, sem fram kemur í hinni kristnu kærleikshugsjón Alberts Schweitzer, sem kemur ekki síst fram í Guðfræði hans, einkum fyrrnefndum niðurlagsorðum hans í riti sínu um Ævisögur Jesú, enda fylgdi hann kölluninni algjörlega eftir, með því að reisa sjúkrahús, í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku (A. E. F.), og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld.

Birt upphaflega: 1/10 2009.

Birt endurbætt: 5/8 2010.

Með vinsemd og virðingu, og með óskum um Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand. theol.      

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að meistararitgerð í Nýjatestamentisfræðum, um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer. 

LÍFSKÖLLUNARSTARF MANNVINARINS ALBERTS SCHWEITZERS SEM KRISTNIBOÐSLÆKNIS, Í RÚMA HÁLFA ÖLD; INNGANGSKAFLI:

INNGANGUR.

Lífshugsjónir mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers:   Kristni aldanna og markvisst kristniboðið er grundvallaratriði, bæði varðandi guðfræði Alberts Schweitzerssem og varðandi lífsköllunarstarf hans sem kristniboðslæknis.  – Rætt hér nánar:  [Lífsköllunarstarf mannvinarins Alberts Schweitzers sem kristniboðslæknis í rúma hálfa öld:   [Samantekt til birtingar sem endurbætt drög, til bráðabirgða]].                      


I

            Albert Schweitzer reisti sjúkrahús í Lambarene við Ógówefljót, í Frönsku Miðbaugs-Afríku  (A. E. F.), árið 1913, og starfaði þar sem kristniboðslæknir, í rúma hálfa öld; endurbætti það, starfaði á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda, eða í nágrenni hennar; í samstarfi við bæði Rómverk-Kaþólska kristniboða og Evangelíska, [(SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, einkum bls.81, 250; og fl. heimildir, eins og við á)], allt  til dauðadags,  5. septembers  1965, en hann starfaði allt tímabilið, með dyggri aðstoðeiginkonu sinnar, Helenu Bresslau, þótt hann hafi ekki haft sama úthald til fullra starfa, síðustu árin, eins og hann hafði í upphafi og miðbikitímabilsins.  (Albert Schweitzer/Baldur Pálmason, 1965, Æskuminningar, bls. 109).      

            Hér kemur skýrt fram, hjá Albert Schweitzer, varðveisla kristinnar trúar og arfs/ávaxta hennar og þar með kristinnar siðfræði og siðferðis, einkum varðandi það að líkna og lækna hinn sjúka, og uppfræða hann um Jesú Krist.  [(Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250 og áfram; og fl.heimildir, eins ogvið á; áherslubreyting: ÓÞ)].               

II

            Hversu erfið tímabil voru og þ.m.t. fjárhagslega, var alltaf áhersla hjá Albert Schweitzer, og aðstoðar- og samstarfsfólki hans,  að  halda  óskertri  þjónustu  á  sjúkrahúsisínu, enda með kristna trú og siðferði og skynsemi að leiðarljósi,  - efni og innihald orðsins ,,niðurskurðar“ var aldrei til staðar, og orðið ,,niðurskurður“ var heldur aldrei til í ,,orðabók“ hans/þeirra, -   sbr. inntak rits hans, ,,Menning og siðfræði“,ekki síst ,,Lotning fyrir lífinu“, sem er samkvæm kærleikskenningu Jesú; (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268; áherslubreyting ÓÞ);   grundvallað á konungi kærleikans, Jesú Kristi, sem kallar oss til fylgdar við sig.  (Albert Schweitzer, 1954, The Quest ofthe Historical Jesus, bls. 401; Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 40-41, 180; og fl. heimildir, eins ogvið á; áherslubreyting:  ÓÞ).  [{Heimildir, eins og við á, og þá ekki síst bækur eftir Albert Schweitzer:  Guðfræðirit hans, um Ævisögur Jesú, (frumtexti þess á Þýsku, þýtt á Ensku), fyrrnefnd Ævisaga hans á Íslensku, Æskuminningar  hans  á  Íslensku, Sjálfsævisaga hans á þýsku, þýdd á ensku:  Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought – An Autobiography; sem og heimspeki hans, einkum í heimspekiriti hans:  ,,Menningog siðfræði“, ntt.:  Albert Schweitzer, 1960, Kultur und Ethik – Sonduerausgabe mit Einschluss von Verfall und Wiederaufbau der Kultur – Kulturphilosophie, þýdd á ensku:  Albert Schweitzer, 1987, The Philosophy of Civilization}].                           
            

III

            Albert Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum.  Þeir hafa bætt líkamleg mein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist.  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250;áherslubreyting:  ÓÞ).      

Birt upphaflega: 7/10 2009.

Birt endurbætt: 15/6 2010; 3/8 2010.

Með vinsemd og virðingu, og með óskum um Guðs blessun,

Ólafur Þórisson, cand.theol.      

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu, og er að vinna að meistararitgerð í Nýjatestamentisfræðum, um mannvininn og kristniboðslækninn, Albert Schweitzer. 

VEGIÐ ÓMAKLEGA AÐ HYRNINGARSTÉTTUM OG HYRNINGARSTÖRFUM KRISTILEGS SIÐAÐS MANNFÉLAGS, SEM OG HYRNINGARSTÉTT HINS HEILAGA HJÓNABANDS, SAMKVÆMT HEILÖGU GUÐS ORÐI OG SKIKKAN SKAPARANS – GRUNDVALLAREINGINGU KRISTILEGRAR FJÖLSYLDU OG HEIMILIS:

1 Störf líknar, miskunnar, björgunar, og uppeldis og fræðslu, eru vanmetin, á mjög ómaklegan hátt, af hálfu guðlausrar marxískrar forræðishyggju „hins pólitíska rétttrúnaðar“ - göfug hyrningarstörf kristilegs siðaðs mannfélags, og samanstanda einkum af hefðbundnum kvennastörfum, einkum hjúkrunar, líknar, ummönnunar, uppeldis- og fræðslu, auk starfa lækna, presta, bráðaliða, sjúkraflutningarmanna, lögreglumanna, auk annarra björgunarsveitarmanna. Þessi göfugu hyrningarstörf, eru dýrmæt dæmi um þann fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, - einn dýrmætasti arfur kristinnar kærleikstrúar aldanna - andstætt framagirnd forræðishyggjunnar og „auðæfaoflætisins“. Hvílík mannfyrirlitning og í raun ekki síður kvenfyrirlitning, því konur eru einnig menn!
Enda bitnar mannfyrirlitning marxískrar forræðishyggju, ekki síst á svívirðilegan hátt á mæðrum og verðandi mæðrum sem og mæðravernd og ungbarnaeftirliti! Mannréttindi mæðra og barna þeirra sem og feðra, eru fótum troðin, á hinn svívirðilegasta hátt þeirrar grimmu fasísku forræðishyggju, sem metur mannslífið einskis! Því miður komu slík dæmi fram í Kastljósi Sjónvarps, fimmtudagskvöldið, þann 4. mars sl. Að ekki sé talað um þann glæp, að úthýsa fárveiku barni af gjörgæsludeild Barnaspítala Hringsins, og kom fram í Íslandi í dag Stöðvar tvö, nú nýverið!

Andstæða þessa miskunnarleysins, er ekki síst dugnaður þeirra kvenna, sem auk hjúkrunarstarfa sem og annarra starfa, hafa stofnað fyrirtæki varðandi heilbrigðisþjónustu og heilsueflingu, m.a. innan fyrirtækja. Hér er ekki síður um göfug störf heilsueflingar að ræða, og að fyrirbyggja veikindi, sem skilar sér margfallt til mannfélagsins, á margþættan hátt, í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs!

2 Guð stofnaði hjónastéttina sem grundvallarhyrningarstéttar kristilegs og siðaðs mannfélags. Guðlausir jaðarhópar vinna markvisstað því, að skapa óeiningu og sundrungu og óbrúanlegar gjáar milli þessarrar hyrningarstéttar – hjónastéttarinnar kristilegs siðaðs mannfélags aldanna! Hvað þá að líf hins ófædda barns sé mikils metið, eða hitt þó heldur. Syndin er hér gerð að einhverskonar „mannréttindum“ – mannréttindabrot í nafni „mannréttinda“, og gengur gróflega í berhögg við Heilagt Guðs Orðs og Skikkan Skaparans. [Til að fyrirbyggja allan misskilngin, er hér hins vegar alls ekki verið að dæma þá einstaklionga, sem ekki tilheyra hjónaastéeinni, og geta vissulega framgengið samkvæmt þeirri köllun Guðs, í Víngarði Drottins, og enginn skyldi annan dæma]. Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegn Heilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin? Eða sú svívirðilega sundrung og ofbeldi, sem bitnar ekki síst á konum og börnum, sem hefur stóraukist með tilkomu þessarra jaðarhópa miskunnarleysisins, auk almenns fráhvars frá kristinni kærleikstrú og sið aldanna! Þessir jaðarhópar andlegs dauða, eru óhugnalega skyldir djöfullegum hópum Talibana, þar sem hámark miskunnarleysis og svívirðu, sem beinist ekki síst gagnvart konum og börnum, er í algleymingi!

3 Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn, Alberts Schweitzers, kemst m.a. svo að orði:

,,Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274).

Með vinsemd og virðingu, og óskum um Guðs blessun.

Ólafur Þórisson, cand. theol.

NÚ ER MÆLIRINN FULLUR:

Hversu langt á svívirða stjórnvalda, fyrir kúgunarvaldi Alþjóðagjaldeyris-
sjóðsins (AGS) að ganga langt. Ég tek ofan fyrir háttvirtum þingmanni, Lilju Mósesdóttur, að upplýsa almenning um sannleikann varðandi ofurvald AGS. gagnavrt Íslandi, og þar með Íslendingum, í sjónvarpsfréttum sl. kvöld. Hér er mál að linni! Fjármálastofnanir, sem eru eins og hafnar yfir dóm Hæastaréttar, og þar með landslög, eiga að hljóta allt "hnossið", á meðan almenningur þessa lands, ekki síst heimilin, mega blæða! Að ekki sé talað um svívirðilegan siðlausan flatan niðurskurð til velferðarmála; t.d. frétti ég það í dag, að Háls, nef- og eyrnadeild Landspítalans í Fossvegi (Borgarspítalans) hafi verið lokað, bara svo eitt dæmi um svívirðuna sé hér nefnt!!!

Hingað og ekki lengra. Ég tek einnig ofan fyrir þeim, sem mótmæltu á friðsaman hátt við Seðlabanka Íslands í dag, og þá ekki síst Ellenu Kristjánsdóttur, söngkonu! Hvet ég til áframahaldandi friðsamlegra mómæla, eins og fyrirhugað er. Það hlýtur eitthvað mikið að vera að í mannfélaginu, þegar mjög íhaldsamur guðfræðingur, hvetur til mótmæla, - friðsamlegra að sönnu - gegn allri svívirðingunni, og þá ekki síst allri svívirðingunni gagnavart eldri borgurum og öryrkjum! Gagnvar heimilum landsins! Gagnvart veiku fólki! Gagnvart hyrningarstéttum líknar, miskunnar, löggæslu og björgunar!
Gagnavart gjörvöllum almenningi þessa lands, o.s.frv!

Hingað og ekki lengra. Stjórnvöld hafa algjörlega brugðist, og eru rúin öllu trausti! Mælirunn er fullur!! Hingað og ekki lengra!! Áfram með friðsöm mótmæli!!

Með vinsemd og virðingu, og öllum óskum um Guðs blessun og réttlæti!

Ólafur Þórisson, cand. theol. Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

VALDNÍÐSLA BRETA TAKMARKALAUS:

Í sannleika sagt, átti ég ekki von á því, en að upplifa slíkt "þjóðernis-hatur" "fyrrverandi" nýlenduþjóðar, gagnvart þjóð, sem hafði enga vitneskju um óábyrga fjármálastarfsemi "gamla" Landsbankans, annars vegar í Bretlandi, og hins vegar í Hollandi. Viðkomandi aðilar hinnar óábyrgu fjármálastarfsemi, bera hér einir ábyrgð, en ekki öll þjóðin, hvað þá börn þessa lands, um ókomna framtíð. Ég var svo grunnhygginn, er núverandi forsætisráðherra Breta, lýsti því yfir, að hinum verst stöddu í eigin landi, yrði hlíft við niðurskurði, varðandi velferðarþjónustunnar á krepputímum, að hér væri um Breskan "gentleman", eða "heiðursmann" að ræða. Hvílík grunnhyggja, að ætla slíkt, og þá ekki síður gagnvart eigin þegnum. Slíkur málflutningur hefur hingað til flokkast undir lýðskrum!

Ég held, að þessi brjóstumkennanlegi "heiðursmaður", gleymi í fyrsta lagi, að fyrirrennari hans, hefur þvert á móti skapað Breska ríkinu, margra milljarða punda skaðabótaábyrgð, lagalega séð, fyrir þau meiðyrði, að koma með slíkar yflirlýsingar, um að Íslendingar væru hryðjuverkamenn! Auk þess að knýja Kaupþing banka í endanlegt þrot. Þar olli hann sjálfum sér skaða sem og gjörvallri Bresku þjóðinni, því hefði hann hagað sér á skynsaman hátt, hefðu eignir gamla Landsbankans dugað af öllum líkindum fyrir öllum Ice-save reikningunum/ innistæðunum, a.m.k. í Bretlandi, ef ekki í Hollandi einnig. Hann er hér því lagalega séð, með tvæþætt ólögmæti, gagnvart heilu þjóðríki. Hér er einnig um lýðskrum að ræða, sem hann beitti, einungis til að auka á sínar eigin vinsældir, þótt til skamms tíma væri!

Krafa núverandi forsætisráðherra Bretlands, gagnvart Íslendingum, upp á 2,3 milljarða punda, sem kom fram á vef Ríkisútvrpsins nú rétt áðan, er ekkert annað en fjárkúgun og valdníðsla, og hefur ekkert með eitthvert lágmarks skuldbindingargildi samkvæmt Ess samningunum að gera. Þá hafa fræðimenn um víða veröld, m.a. í Frakklandi, þar sem viðtal var við einn af höfundum regluverks ESB og Ess, þar að auki lýst því yfir, sem kom fram í þætti Silfri Egils, í Ríkissjónvarpinu, að lagaleg skuldbinding Íslendinga væri engin, varðandi ofangreind mál, samkvæmt Ess samningunum! Fleiri hafa haldið þessu fram, um víða veröld.

Íslendingar vakna nú af vondum draumi valdníðslu þjóðar, sem hefur þóst, og þykist vera meðal "vinaþjóða", sem sagan hefur sannað á sl. öld.
Valdníðsla Breta og annarra "stórþjóða", gagnavrt "smáþjóðum", er ekkert nýtt, nú bætist aðeins Ísland í hóp þeirra fjölmörgu "smáríkja", sem hafa mátt þola valdníðslu og fjárkúgun af hálfu Breta og annarra "stórþjóða".
Í Heilagri Ritningu, er komið inn á viðlíkla valdníðslu "stórþjóða" gagnavrt "smáþjóðum", og mætti þar telja upp fjölda ritningartexta, sem ég læt ógjört að sinni.

Upphæð breska forsætisráðherrans, hefur ekket með þá spurningu að gera,
að standa í skilum, eða standa ekki í skilum, varðandi lágmarksupphæð viðkomandi reikninga/innistæðna, séu á annað borð lagaskilyrði fyrir þannig lágmarksríkisábyrgð, skv. regluverki Ess samningsins. Hér er því um óbilgjarna valdníðslu og kúgun, langt um fram skyldu - sé hún á annað borð til staðr - gagnvart þeim, sem enga sök hefur á aðstæðum, heldur tiltöllulega fáir "óábyrgir" aðilar "gamla" Landsbankans, sem fyrst og fremst eiga að bera ábyrgð! Síðan eftirlitsaðilar viðkomandi ríkja, þ.m.t. Breta og Hollendinga, sem heimilaði hina óábyrgu starfsemi, og loks viðkomandi ríkis, þ.e. Íslands. Ég held, að enginn efist um þetta, þ.e.a.s. ef lagaleg skuldbinding, fellur m.a. á það land innan Ess svæðisins, þannig að lagaskuldbindingin félli á þrjá aðila: 1) Viðkomandi ábyrgðaraðila "gamla" Landsbankans. 2. Eftirlitsstofnunar viðkomandi ríkja, (hér Bretlands og Hollands)og loks viðkomandi ríkis, (hér Íslands, sem ofangreindir sérfræðingar efast reyndar lagalega um, skv. Ess samningnum, þ.e. varðandi lið nr. 3.

2,3 milljarðir punda, er langt yfir þeirri upphæð, sem hér um ræðir, og þá til samans í Bretlandi og Hollandi. Grunnupphæðin myndi aðeins koma til greina, þ.e. ef lagalegar skuldbibdingar skv. Ess samningnum liggja fyrir.
Hér er um hreina ólögmæta valdníðslu og fjárkúgun að ræða, ólögmæta meingerð, og þá ekki síst varðandi opna vexti, sem Bretar telja sig í skjóli valds síns, geta einir lagt fram, hvað sem öllum lögum og reglugerðum líður. Er Bretland ekki lengur réttarríki? Hefur það nokkurn tímann verið það? Það er undarlegt, ef málið má ekki fara fyrir alþjóðadómstóla, skv. alþjóðalögum?

Þá er slík yfirlýsing ofannefnds forsætisráðherra með ólíkindum, að hreykja sér af því, að setja "fótinn" fyrir fyrir aðra, til valdníðslu og kúgunar! Það er spurning, hvort hann hafi ekki skapað sér, og "stórríki" sínu skaðabótaábyrgð, bæði með því að ætla með ólögmætum hætti, að valda öðrum aðila beinum skaða, og hins vegar út frá orðanna hljóðan, þar sem hann viðurkennir í raun fjárkúgun, en telur sig getað sett hana opinberlega fram í skjóli "valds" síns sem forsætisráðherra "stórþjóðar"?
Hitt er svo ljóst, að hann athugar ekki, að hann væri að gera gagnaðila sínum mikið gagn, ef þetta verður m.a. til þess, að Íslendingar gangi ekki í ESB!

Með von um, að allir Íslendingar snúi hér bökum saman! Gleymum heldur aldrei sjálf, að taka vel á móti innflytjendum í land okkar, og líta á þá sem fullgilda Íslendinga!
Loks skulum við ekki gleyma því, að biðja fyrir óvinum okkar, nær sem fjær, jafnvel þótt það sé erfitt!

Með vinsemd og virðingu, og óskum um Guðs blessun.

Ólafur Þórisson, cand. theol.

GÆLUVERKEFNI STJÓRNVALDA, Á KOSTNAÐ GRUNNÞJÓNUSTU LÍKNAR, BJÖRGUNAR, OG MENNTUNAR:

Á sama tíma og ekki er hægt að sinna lágmarksvelferðarþjónustu sem og annarri öryggisþjónustu, sem ógnar í raun öryggi og lífi fjölda manns, víða á vesturlöndum, þ.m.t. hér á landi, er hægt að eyða milljörðum í ,,gæluverkefni" stjórnvalda, þrátt fyrir að ,,ríkiskassarnir séu tómir", sbr. endalausan ,,barlóm siðblindra" landsstjórna; meðan heimilin ,,blæða", og fjöldi fólks, einkum ungt fólk flýr land, sem er því miður söguleg staðreynd, og mannslíf, m.a. fárveiks fólks, er einskis metið! Hafi slík stjórnvöld skömm fyrir, annars vegar fyrir að gera ekki neytt, til að aðstoða þá, sem höllustum fæti standa í mannfélaginu! Samma er að segja varpandi uppeldis- og menntunarþjónustu, einkum varðandi börnin.

Í raun eru hinar vesælu vestrænu landsstjórnir brjóstumkennanlegar - vanhæfar og gjörsamlega siðblindar! Hafi þær skömm fyrir! Guð gefi, að óstjórnirnar falli hið fyrsta, og siðlegar landsstjórnir, t.d. faglegar og skynsamar utanþingsstjórnir taki við hið fyrsta, ef ekki á enn verr að fara. Aldrei fyrr, a.m.k. síðan um aldmótin 1900, hafa myndast hér á landi jafn fjölmennar biðraðir hjá hjálparstofnunum. Og dæmi eru um, að fárveikt fólk þurfi að bíða í heilt ár á biðlistum, eftir aðgerðum! Því miður er hér um blákaldar sögulegar staðreyndir að ræða!

Og á sama tíma og núverandi forsætisráðherra Bretlands, reynir að slá skjaldborg um hina verst stöddu landa sína, að því er virðist, hæðist einn af fyrrverandi ráðherrum Svíðþjóðar m.a. að honum, og líkir honum við skræfu, þar sem hann virðist vilja forgangsraða ríkisfjármálum á krepputímum, á þann hátt, að fyrirhugaður niðurskurður á fjárlögum, bitni alls ekki á hinum verst stöddu í mannfélaginu.

Einnig er það með ólíkindum, að ráðherrar núverandi landsstjórnar, leggist svo lágt, að ,,fagna opinberlega" fyrstu handtökunum, hjá sérstökum saksóknara, sem lýsti því sjálfur yfir, að frelsissvipting, væri ekkert gamanmál. Megi þessir svokölluðu ráðherrar skammast sín!

Einu ráðherrararnir, hér á landi, sem reyna að bjarga því sem bjargað verður, og koma mannlega fram opinberlega, að því er virðist, eru hinir tveir faglegu ráðherrar dóms- og kirkjumála, og efnahags- og viðskipta.
Hér þarf að koma til faglega utanþingsstjórn - skynsöm og mannúðleg, þar sem fyllilega kemur til greina að hinir tveir núveranfdi faglegu ráðherrar, takin þátt í.

Með vinsemd og virðingu og óskum um Guðs blessun.
Ólafur Þórisson, cand. theol.

STUÐNINGSYFIRLÝSING VIÐ GEIR JÓN ÞÓRISSON, VARAFORSETA NÁTTÚRULÆKNIGAFÉLGS ÍSLANDS, OG AÐRA FULLTRÚA ÞESS:

            Ég lýsi hér með yfir fullum stuðningi við Geir Jón Þórisson, varaforseta Náttúrulækningafélagsins sem og aðra fulltrúa stofnunarinnar, þar sem hann segir, að loka þurfi Heilsustofnun Náttúrulækningafélags Íslands í Hveragerði, gangi niðurskurðartillögur heilbrigðisráðherra eftir. Kom þetta fram í fréttum Ríkissjónvarpsins sl. kvöld sem og á ve fRíkisútvarpsins. 

Orðrétt segir síðan:    


,,Framlög til reksturs Heilsustofnunarinnar hafa verið skorin niður um 6,7% undanfarin tvö ár eins og annarra heilbrigðisstofnana.  Fulltrúar stofnunarinnar segja að þann 1.júní hafi ráðherra tjáð þeim að þeir fengju 300 milljónir króna á næsta ári,  niðurskurður upp á 46%. Geir Jón Þórisson segir að þetta yrði banabiti fyrir Heilsustofnun í Hveragerði og þar með NFLÍ.

Einn stærsti vinnustaður suðurlands muni loka og milljarða fjárfesting færi forgörðum.“  

(Vefur Ríkisútvarpsins, Fyrst birt: 10.06.2010 19:19 GMT.  Síðast uppfært: 10.06.2010 21:12 GMT; [e-mail]; áherslubreyting ÓÞ).

              

            Svar heilbrigðisráðherra, er hér sem annars staðar, t.d. varðandi niðurskurð á Heilbrigðisstofun Suðurnesja, eftir síðustu áramót, mjög óljóst og misvísandi, og því ekki trúverðugt.  Er ég hins vegar í engum vafa um, að jafn traustur og trúverðugur maður, og Geir Jón Þórisson, fari með rétt mál sem og aðrir fulltrúar stofnunarinnar, sem kemur skýrlega fram í ofangreindum svörum þeirra!           

           
Sannast loks í lokaorðum heilbrigðisráðherra enn frekar, hversu óljóst, misvísandi og ótrúverðugt, svar ráðherrans er:           

,,Álfheiður segist gera ráð fyrir að jafnt verði látið yfir alla ganga á næsta ári. Hinsvegar verði nýr samningur við Heilsustofnunina breyttur.“    (Vefur Ríkisútvarpsins, Fyrstbirt: 10.06.2010 19:19 GMT.  Síðast uppfært: 10.06.2010 21:12 GMT; [e-mail]; áherslubreyting ÓÞ).

 

            Aðeins niðurskurður undanfarin tvö ár, um 6,7% sem og fyrirhugaður niðurskurður um 6,7% til heilbrigðisstofnana, er í raun með öllu óverjandi, hvað þá niðurskurður um 46%.


Með vinsemd og virðingu og óskum um Guðs blessun,      
Ólafur Þórisson, cand. theol.

EILÍFGILD ORÐ KONUNGAR KONUNAGANNA, KONUNGAR KÆRLEIKANS, DROTTINS jESÚ KRISTS:

[ENDURBÆTT SAMANTEKT]:

Í Matteusarguðspjalli, 25. kapítula, versum 34-36 og 40, stendur ritað:
„... Og þá mun konungurinn segja við þá til hægri: ,Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yður var búið frá grundvöllun heims. Því hungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég, og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég, og þér hýstuð mig, nakinn og þér klædduð mig, sjúkur og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð til mín.‘ ...
...Konungurinn mun þá svara þeim: ,Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörðuð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gjört mér.‘“ (Biblían - Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 34-35).

Seinni hópurinn, sem miskunnarverkunum sleppti, munu þá „....svara: ,Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi, og hjálpuðum þér ekki?‘ Hann mun þá svara þeim: ,Sannlega segi ég yður: Það allt sem þér gjörðuð ekki einum hinna minnstu bræðra minna, það hafið þér ekki heldur gjört mér.‘ Og þeir munu fara til eilífrar refsingar, en hinir réttlátu til eilífs lífs.“ (Biblían - Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 35; áherslubreyting: ÓÞ).

Hér kemur fyrir Gríska orðið *[„dinkov´nsamév“] „hjálpuðum“, sem lýsir enn dýpri merkingu orðsins „vitjuðuð“ *[„épeskéyasðé“] [„heimsókn“], þótt sú merking sé jafnframt í fullu gildi, í sem víðustu samhengi. Enda er engin „hjálp“, án „vitjunar“. En jafnframt enn dýpra en eingöngu heimsókn, með fullri virðingu fyrir heimsókninni sem slíkri, sem jafnframt er óhjákvæmilega í fullu samhengi ofangreinds; þ.e. hjálp, athöfn, sem er hér m.a. upp á líf og dauða hins sjúka komin. Sama varðar síðan alla aðra, sem líða, og er ekki hjálpað, fangans, hins hungraða, þyrsta, gestsins, o.s.frv. *([Hér verður því miður óhjákvæmilega að notast við Íslenska stafi, í stað Grískra, en mögulegt er að bera þá fyllilega saman við hina Grísku stafi í Gríska Nýjatestamentinu: Novum Testamentum Greace, bls. 74**] Novum Testamentum Graece, 1983, bls. 74**).

Erum vér e.t.v. komin að þeirri synd, sem telst syndin gegn Heilögum Anda, og verður aldrei fyrirgefin? Og vér erum öll samsek um, ekki aðeins stjórnmálamennirnir?

Og e.t.v. sæta stjórnmálamennirnir kúgun ofríkis erlendra stofnanana, eins og t.d. Alþjóða gjaldeyrissjóðsins (AGS)? Lífi og heilsu fárveiks fólks, er stefnt hér í bráðan voða, og afleiðingarnar verða aldrei, aldrei metnar til fjár, hvort sem er hér á landi eða annars stðar! Glæpur gegn mannkyni, og ekki aðeins hér á landi? Og vér erum öll samsek hér, enda endurspegla stjórnvöld á hverjum tíma, vilja almennings, að minnsta kosti, að verulegu leiti. Að minnsta kosti, voru háttsettir nasistar Þriðja ríkis Hitlers, m.a. dæmdir fyrir þann þátt stríðsglæpa, að hindra og meina stórum hópi fólks læknisaðstoðar, fyrir utan alla aðra svívirðilega stríðsglæpi, í hinum svonefndu Nurnberg réttarhöldun, að lokinni seinni heimsstyrjöldinni, sem sagan sannar því miður.

Hér er um lykilatriði arfleifðar og ávaxtar kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem ótaldir sannir lærisveinar Jesú Krists bæði hafa gert og unnið að, að gert yrði, á öllum öldum, þ.m.t. í dag. En þegar þessum kristna lífsskilningi kristninnar hnignar, er ekki von á góðu, og hefur að sönnu komið fram á öllum öldum, en ekki síður í allri afkristnun og afsiðun grimmdar skeytingarleysis nútímans, sem sagan hefur einnig því miður sannað, og sannar enn þann dag í dag.

Siðlaus og siðblindur – lífshættulegur - niðurskurður – andstætt hugsjón og störfum líknar, miskunnsemdar og björgunar – eins af dýrstu ávöxtum kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna! Og kemur út á eitt, hvert hið eiginlega rekstarform líknar og björgaunar er – ákveðin grunnþjónusta verður að vera á vegum hins opinbera, en meira þarf til, svo fremi sem miðað að er miskunnsemd, líknsemi og björgun í ljósi þeirra kristilegu mannúðarsjónarmiða, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna að leiðarljósi, grundvallað á konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottins Jesú Krists, þess alkærleika, þar sem Guð afklæddist dýrð himnanna, gjörðist maður, á hinum fyrstu Jólum, vor vegna, dó á krossi þeim dauða, sem beið vor, vegna synda vorra, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum með upprisu sinni, á hinum fyrstu Páskum, og úthellti sínum Heilaga Anda yfir kirkju sína, á hinni fyrstu Hvítasunnu.

Óguðleg dómharka, einkum gagnvart þeim, sem nú sæta rannsókn, varðandi hið svonaefna ,,bankahrun", þar sem ákveðnir einstaklingar, eru gerðir fyrirfram að blórabögglum, af hálfu hins miskunnarlausa mannfélags, er því miður eitt af einkennum hins grimma og afhelgaða tíðaranda miskunnarleysisins. Og gleyma menn því, jafnframt, að viðkomandi einstaklingar eiga aðstandendur?

Drottinn vor Jesús Kristur, bar allar syndir vorar, sjúkdóma og annað böl, upp á krossinn, til þess að vér skyldum frelsast og eiga líf í fullum gnægtum, andlega sem veraldlega, þannig að enginn liði nokkurn skort, og taldi aldrei eftir að frelsa og lækna - hjálpa og hugga, og veita öllum þann eilífgilda fjársjóð miskunnar, líknar og huggunnar, sem mölur og ryð fær aldrei eytt, og undanskilur engan, og það þótt hann hafi misstigið sig, á einn eða annan hátt, en aldrei í ljósi heimshyggju guðlausrar og miskunnarlausrar dómhörku.

Sá fjársjóður, sem mölur og ryð fær eytt, og komið hefur skýrlega fram í heimskreppunni sem og öllum heimskreppum, sem ávöxtur auðæfaoflætisins, hrynur, sbr. dæmisaga Jesú um ríka bóndann. Enginn skyldi hins vegar hér annan dæma, eða gera að blóraböggli, og dæma fyrirfram, því allir hafa syndgað, og skortir Guðs dýrð. Og allir eru fyrirhugaðir til eilífs hjálpræðis og eilífs lífs, í Drottni vorum Jesú Kristi.

Þá eru guðlausar helstefnur engu minni óvinur kristinnar kærleikstrúar aldanna, helstefnur guðlausrar heimshyggju, skreyttar oft fögrum orðum „jafnréttis“ – en undarlegt er það „jafnrétti“, sem nær ekki lengra og dýpra en það, að ná ekki yfir allt líf mannsins, þ.m.t. hins ófædda barns, en lífið er friðheilagt frá getnaði, samkvæmt Heilögu Guðs Orði og Skikkan Skaparans – [hversu mikið mætti spara í heilbrigðismáluunum varðandi það að afleggja svo til fóstureyðingar (hér er fé notað til að deyða líf, í stað þess að bjarga því, og veita því hins vegar jafnframt alla mögulega líkn og hjálp, sem raunverulega er möguleg – ekki samkvæmt geðþóttaákvörðun misvitra stjórnmálamanna sem og annarra - en nýta það fé þvert á móti þess heldur til bjargar og líknar veiku fólki, að ekki sé talað um mæður og börn þeirra] – og í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs, alls er anda dregur, sbr. siðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers: „Lotning fyrir lífinu“. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 143-147, 268).

,,Hugtakið „lotning fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, en er um leið í samræmi við kröfur rökrænnar huhsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú.“ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268).

Útlegging: Það, sem þér gjörðuð ekki minna minnstu meðbræðra og systra – það hafið þér heldur ekki gjört mér. Hvað þá varðandi þá, sem m.a. gjöra sínum minnstu meðbræðrum og systrum, t.d. með lífshættulegum og siðlausum niðurskurði, til lífsnauðsynlegra líknar- og björgunarstarfa, sem óhjákvæmilega og fyrirsjánlega munu kosta mörg mannslíf saklauss fólks, veikra barna sem annarra, nær sem fjær – það er því miður ekki spurningin, hvort einhverjir einstaklingar hljóti þjáningarfullan dauðdaga af niðurskurðinum, heldur hversu mörg fórnarlömb niðurskurðarins verða, a.m.k. ef haldið verður áfram á miskunnarlausri ógæfubraut siðblinds niðurskurðar, varðandi lífsnauðsynleg líknar- og björgunarstörf. þ.m.t. líifnauðsynlegrar þróunarhjálpar? Sama er að segja varðandi þá, sem líða og þjást, sakna og syrjga. Sama er einnig að segja, varðandi það, að gera ekki náunga sinn að blóraböggli og dæma fyrirfram. Jafnframt varðandi þá, sem dæmdir hafa verið í fangelsi, og/eða eru fangar syndarinnar, á einn eða annan hátt; þ.e. hafa ekki frelsast undan valdi syndarinnar, og gefist Drottni vorum Jesú Kristi.

Á sama tíma vinna ótaldir hér á landi og um víða veröld, að störfum líknar, miskunnar, björgunar, uppeldis, menntunnar- og sálgæslu – líknar- og heilbrigðisstéttir, löggæslu- og björgunarsveitir, og önnur örygisstörf, eins pg starf loftskeytamanna og fl., uppeldis- og menntunarstéttir, prestar/forstöðumenn, o.s.frv., eins og ljós í myrkrinu, nær sem fjær! Og það munar svo sannarlega um hvern þann einstakling, sem þannig fær líkn, miskunn og hjálp, nær sem fjær, mitt í miskunnarlausum heiminum.

Og einnig á sama tíma fara kristniboðar, m.a. héðan frá Íslandi, sem sjálfboðaliðar í líknar, uppeldsis- og menntunarstörf, til Afríku, m.a. Keníu og Eþíópíu.
Þetta sannar einnig, að Heilagt Guðs Orð, grundvallað á Orðinu holdi klæddu, Drottni Jesú Kristi, talar alltaf inn í allar aðstæður lífsins, og það á öllum tímum.

Kristniboðarnir (sjálfboðaliðarnir) hafa séð þessa skyldu sína, [ekki síst varðandi líknarþjónustuna og menntunina, og þá ekki síst menntun barna] á öllum öldum, nær sem fjær, og gera enn, og unnuð ómetanleg kristileg kærleiksverk, á þessum vettvangi, líknað hinum sjúku og uppfrætt þá um Jesú Krists, eins og mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Schweitzer, sem reisti sjúkrahús árið 1913, í Lambarene í Mið-Afríku, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða í nágrenni við hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).

Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene, og fórust m.a. orð á þessa leið:

,,Ég ber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram. Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðum mönnum.“ (Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).

Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum. Þeir hafa bætt líkamleg mein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist. (Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250). Þetta sannreyndi Albert Schweitzer í lífsköllunarstarfi sínu sem kristniboðslæknir, auk þess að prédika á hverjum sunnudegi. [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga; Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought)]. ,,,,Hver, sem kynnist hugarheimi frumstæðra manna,“ skrifar Schweitzer, ,,og þekkir óttann, hræðsluátandið, sem þeir eru í ... getur aldrei framar efast um, að oss beri að gera allt, sem unnt er, til þess að losa þá við þessi hindurvitni.“ Og enn segir Schweitzer: ,,Evrópumenn munu aldrei geta skilið til fulls, hversu skelfileg tilveran er þessum vesalings mönnum...Þeir menn einir, sem hafa séð þessar hörmungar í nærsýn, skilja, að það er skylda vor að flytja frumstæðum nýja lífsskoðun, er losi þá við þá hugaróra, sem gera þeim lífið svo kvalafullt. Í þessu tilliti myndu jafnvel stækustu efasemdamenn verða vinir kristniboðsins, ef þeir kynntust málavöxtum.““
,,Kristindómurinn leysir þessa menn úr viðjum óttans. ,,Þeir vita síðan, að örlög vor allra eru á hendi sama, kærleiksríka föður.““ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 129).
Sama má segja varðandi ómetanlegt líknarverk mannvinarins systur Móður Theresu, þar sem hún starfaði í kristinni líknarreglu nær allt sitt líf og sinnti og líknaða sínum minnsta meðbróður og systur, á Indlandi. Fleiri líknarverk mannvina má nefna, eins og kristinna líknarreglna Klaustra, og má þar ekki síst minnast, frá 19. öld, mannvinarins systur Önnu Maríu, sem hefur sömu lífshugsjón og Albert Schweitzer og systir Móðir Theresa, og fl., að miðla sérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandi náð Drottins Jesú Krists, að fyrirmynd Heilagrar Maríu Guðs móður, á bjargtraustum grundvelli konungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, og gaf Jesú Kristi allt sitt líf, en hún lést langt um aldur fram; göfugra getur það ekki orðið, að miðla sérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandi náð Drottins Jesú Krist, fyrst með fyrirbæn, síðan með beinni líknarþjónustu til handa hinum sjúka.

M.ö.o. segir orðrétt, í Ævisögu Alberts Schweitzers [samatekt af ofangreindu]:

„... . En ríkisvald gerir aldrei neitt nema hugarfar almennings sé á bakvið. Og ríkin leysa aldrei það mannúðarhlutverk, sem hér kallar að.“ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178).
Ríkin verða að hjálpa til þessarrar líknarþjónustu; [nýlenduríkin verða að hjálpa til þess að bæta fyrir syndir fyrri tíma. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178)].
Hér verður að koma meira til bæði varðandi mannfélag vort sem og fjarlægari mannfélög. Hér verður í senn að einhverju leiti, að efla sjálfboðastarfsemi bæði lækna og annarra, bæði nær sem fjær; og kæmi þá e.t.v til greina, að virkja hið ómetanlega starf björgunarsveita, sem bæði starfa hér og landi, og eru tilbúnar að fara til fjarlægari landa. Þá kemur vissulega til greina að virkja stöndug fyrirtæki, sérstaklega til að standa straum af kostnaði þjónustunnar, og þá ekki síst með verðskulduðum skattaívilnunum, fyllilega andstætt þeirri leið, sem hinir svonefndu forræðishyggjuflokkar „hins pólitíska rétttrúnar miskunnarleysins“ vilja fara! Hversu illa fara t.d. Afríkuríki, út er „kreppunni“, þega skorið er á siðlausan og siðblindan hátt, með markvissum „vilja miskunnarleysins“, einkum til heilbrigðis- og annarra björgunar sem og löggæslustarfa, í hinum svo nefnda vestræna heimi? Og land vort er ekki lengur undanskilið miskunnarleysi guðlausrar grimmdar „hins pólitíska rétttrúnaðar forræðishyggjunnar“. Siðblindan er algjör.
Og almenningur, einkum í hinum svonefndu „þróuðu“ ríkjum, þ.m.t. hér á landi, verður að gera upp við sig, hvort hann vilji varðveita og efla þá ómetanlegu þjónustu líknar, björgunar og mannúðar, og þá einkum varðandi heilbrigðis- og líknarþjónustuna, sem þegar hefur verið byggð upp og varðveitt sem einn dýrsti arfur kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna. Er ekki kominn tími til, að virða og meta hin göfugu störf miskunnar, líknar og björgunar, að verðleikum. Og þótt ekki væri síst barnanna vegna?
En hér má ekki láta staðar numið, þótt vér megum heldur aldrei gleyma því, að líta oss næst, þar sem oss hættir til þess að leita langt yfir skammt, eins og Schweitzer áréttar einnig. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272; áherslubreyting: ÓÞ). Enn á ný fara þróunarlöndin verst út úr heimskreppum, og þá ekki síst nýlendur og fyrrverandi nýlendur, ekki síst í Afríku. Og enn ein skömm núverandi stjórnvalda „hins pólitíska rétttrúnaðar miskunnarleysisins“ er einnig siðlaus niðurskurður til lífsnauðsynlegrar þróunaraðstoðar. Hér sannast enn og aftur, að lítið er að treysta stjórnvöldum, og þótt þau legðu á mannsæmandi hátt til þessarra mála, af góðum huga, myndi það aldrei duga til varðandi hina lífsnauðsynlegu þörf, þótt þeim beri hins vegar að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, í umboði almennings.

Orðrétt segir Albert Schweitzer, sem á ekki síður við í dag, en 5. áratug sl. aldar:

„,,....... .
Sá, sem notið hefur læknishjálpar og verið með því móti bjargað úr þungbærum veikindum, verður að stuðla að því, að þeir, sem ekki geta náð til neins læknis, fái hjálp, eins og hann hlaut hjálp.
Hver, sem bjargað var frá þrautum eða dauða með uppskurði, verður að stuðla að því, að líknsöm deyfilyf og læknishnífur megi komast í notkun þar, sem þrautir og dauði ríkja enn skefjalaust.
Móðirin, sem á það læknishjálp að þakka, að barnið hennar er ennþá hjá henni og ekki í kaldri mold, verður að minnast þeirrar vesalings móður, sem getur ekki náð til neins læknis, og stuðla að því, að sú móðir megi hljóta sömu harmagrið.
Þeir, sem hafa verið vitni að helstríði, sem varð mildilegt vegna þess að læknishjálpar naut, en hefði orðið hræðilegt að öðrum kosti, verður að hjálpa til þess, að aðrir geti öðlast sömu huggun með harmi eftir ástvini sína.
Þetta er bræðlalag þeirra, er þrautir reyndu. Þeim ber að hefja mannúðarstarfið í nýlendunum. Það á að hefjast af þakkarfórnum þeirra. Sem sendimenn þeirra skyldu læknar fara til þess að vinna það, sem vinna þarf í nafni mannkærleikans meðal þjáðra manna í fjarlægð.
Fyrr eða síðar mun þær hugsanir, sem ég læt hér í ljós, sigra heiminn, vegna þess að ósveigjanleg rökvísi þeirra hlýtur að sigra bæði höfuð og hjarta.
En er tímabært að flytja heiminum þessar hugsanir einmitt nú? Evrópa er í rústum og eymdin ríkir þar. Verkefnin eru ærin á næstu grösum. Ráðum vér við að sinna því, sem fjær er?
Sannleikurinn er engri stundu bundinn. Hans tími er ævinlega og einkum þá, er hann virðist hvað ótímabærastur. Áhyggjur vegna nálægra meina og fjarlægra fara vel saman, ef þær endast til þess að vekja menn af hugsunarleysi og kalla nýjan mannúðaranda til lífs.
....... .““ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. (178 -) 179).

Heimskreppan í dag, bliknar í samanburði við þá eymd, sem ríkti í Evrópu að lokinni seinni hemsstyrjöldinni, þegar Evrópa var í rústum. Þess meiri skömm er það sinnuleysi og skeytingarleysi hins siðblinda tíðaranda hins „pólitíska rétttrúnaðar forræðishyggjunnar og miskunnarleysins“, hvort sem er hér á landi, eða annars staðar, sem eyrir engu, en setur líf fjölda sjúklinga, þ.m.t. veikra barna, nær sem fjær, í bráða lífshættu! Hafi þeir skömm fyrir, þeir oflátungar, sem ekki telja lengur þörf fyrir þeirri mannúð og líkn, sem eru einn af dýrmætustu ávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem jafnframt er í órofa samhengi við kristniboðsskipunina!

Hér megum vér aldrei gleyma neinum vorra minnstu meðbræðra og systra, nær sem fjær, hvort sem er í voru landi, innan Evrópu, t.d. í Lettlandi og Grikklandi, eða utan, þ.m.t. ekki síst í Afríku og víðar. Og hér hafa svo sannarlega kristniboðarnir, bæði fyrr og nú, bæði hér á landi sem annars staðar, ætíð séð þess kristilegu skyldu sína, með þann fjársjóð að leiðarljósi, sem mölur og ryð, fær aldrei grandað, grundvallað á konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi!

Og skynsamlegar tillögur stjórnarandstöðunnar og annarra skynsamra og ábyrgra aðila þjóðfélagsins, eins og það að skattleggja inngreiðslu lífeyrissjóða – ekki afturvirkt, til að afla ríkissjóði lífnauðsynlegra tekna; - og það á þessum erfiðu tímum heimskreppunnar, og hins svonefnda „hruns“, vegna þess að byggt hafði verið allt of mikið á auðæfaoflætinu, fjársjóði, sem mölur og ryð fær eytt; - er virt að vettugi, en í staðinn eru lagðir á þjóðina stórauknar skattaálögur, sem einkum eru íþyngjandi fyrir heimilin í landinu, sem mörg hver „blæða“, enda ekkert verið gert til að huga að hag heimilanna í landinu, þ.e. hjá hinum almenna borgara! Afleiðingin verður enn meiri landsflótti, einkum meðal ungs fólks!

Hinn miskunnarlausi tíðarandi nútímans, sem að sönnu gætir ekki aðeins hér á landi, heldur einnig víða, einkum um hinn vetsræna heim, einkum þar sem afhelguð forræðishyggjustjórnvöld hefur náð völdum, ein og t.d. hin nýja forræðishyggjustjórn í Grikklandi, - þótt hún sæti einnig ofríki og kúgun Evrópusamandsins (ESB), gefur lítið fyrir hin kristilegu siðferðisgildi mannfélagsins, hvað þá, að slá skjaldborg um þau gildi, hvort sem er um að ræða heimilið, sem verður alltaf hyrningarsteinn kristins siðaðs mannfélags, eða þá heilbrigðis- og líknarþjónustu, sem til þessa, hefur talist ein af hyrnigarsteinum kristins siðaðs mannfélags, og er ein af dýrmætustu ávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem sagan hefur sannað, öld af öld, og enn þann dag í dag.

Milljörðum króna er eytt í óljósar aðildarviðræður varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu, ESB., og það án nokkurrar vissu um það, hvort meiri hluti almennings velji slíkan valkost. Tímasetningin er einnig fráleit, þegar um er að ræða eina mestu heimskreppu sögunnar. Hér er bruðlað með skattfé borgaranna, sem nær hefði verið nýtt með skynsömum og mannúðlegum hætti, til að slá skjaldborg um heimilin sem og lífsnauðsynlega líknar- og heilbrigðisþjónustu sem og aðra lífsnauðsynlega þjónustu, sem varða ekki síst almannavarnir, auk annarrar velferðarþjónustu sem og menntunar.

Guð gefi, að sú siðblinda, sem fylgt hefur miskunnarlausum tíðaranda sinnuleysisins, skeytingarleysinsins og heimskunnar, heyri brátt sögunni til, og ofangreind grundvallarhugsjón kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem kemur ekki síst fram í ofangreindum orðum og hugsunum mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzrs, einkum þar sem hann ræðir um, að fyrr eða síðar muni þær hugsanir, sem hann láti hér í ljós, - hinar kristilegu mannúðarhugsjónir - sigra heiminn, vegna þess að ósveigjanleg rökvísi þeirra hljóti að sigra bæði höfuð og hjarta. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 179).

Guð gefi svo sannarlega, að svo megi verða, áður en sá „banvæni faraldur“, sem er óhjákvæmilegur ávöxtur og arfleifð hins „pólitíska rétttrúnaðar miskunnarleysisins“, kosti mannslíf eins vorra minnstu meðbræðra eða systra, nær sem fjær

Guð gefi einnig, að við taki ábyrgar landsstjórnir, sem leiti ávallt handleiðslu Drottins í öllum sínum verkum, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna, að leiðarljósi, bæði hér á landi sem annars staðar, og þá á ég við í raun, raunverulega ábyrgar ríkisstjórnir, sem í senn hafni sandi siðblinds tíðaranda sem og auðæfaoflætisins, en hafi þvert á móti fyrrnefnd grundvallargildi reglufestu, skynsemi, virðingar, réttlætis, miskunnar og líknar, að leiðarljósi, í mannfélagi, sem vissulega getur aldrei orðið fullkomið hérna megin grafar, þar sem vér getum heilshugar, senn í auðmýkt, og þakklæti – en auðmýkt hefur hins vegar ekkert með undirlægjuhátt að gera, tekið heilshugar undir með séra Matthíasi Jochumssyni, ekki síst í seinna versi Þjóðsöngs lands vors, þar sem vér gerum oss jafnframt grein fyrir því, að vort eiginlegt föðurland er á himnum, þar sem engin landamæri eru, engin sorg, sjúkdómar, stríð, né nokkuð annað böl né þrenging, eru framar til, í alkærleikanum heima hjá Guði Föður vorum, við hlið Lambsins, konungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, Frelsara vors og Endurlausnara, í einingu Heilags Anda, þar sem verða endurfundir ástvina og vina:

Ó, Guð vors lands, ó, lands vors Guð,
vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá,
vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vertu hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi‘ í daganna þraut,
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf,
og vor hertogi‘ á þjóðlífsins braut.
:,: Íslands þúsund ár, :,:
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á Guðs ríkis braut.

Sb. 1945 – Matthías Jochumsson. (Sálmabók, 1972, bls. 501).

Þessi orð mannvinarians og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, segja allt, sem segja þarf, og varðar eilífgildan sannleika allra tíma:

„Gleiðgosaleg oftrú á ytri getu, samfara vantrú á andleg verðmæti – þetta er eitt af einkennum og meinsemdum samtíðarinnar.
Trúin á hið ótrúlega þarf að vakna og glæðast aftur ..., ... trúin á mildina, miskunnsemina, hógværðina, ástúðina, hjartahreinleikann – þetta allt, sem Jesús talar um sem sjálfsagða hluti, en yfirleitt er hlustað á nú sem meinlitlar en barnalegar fjarstæður.“ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272).

Ég enda með sömu lykilorðum mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, og ég vitnaði til hér að framan:

„Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög.“ (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274).

Reykjavík, 31. mars 2010.
Með óskum um Guðs blessun,
Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

ORÐ KONUNGAR KÆRLEIKANS, DROTTINS JESÚ KRISTS, UM TAKMARKALAUSA MISKUNNSEMD DROTTINS, OG ARFLEIFÐAR OG ÁVAXTA ÞEIRRA, Í KRISTILEGU MANNFÉLAGI, ANDSTÆTT MISKUNNARLEYSI GUÐLAUSS MANNFÉLAGS: [ENDURBÆTT SAMANTEKT (ÚTDRÁTTUR) ÚR FYRRI GREIN MINNI]

I
VEGIÐ ÓMAKLEGA AÐ HYRNINGARSTÉTTUM OG HYRNINGARSTÖRFUM KRISTILEGS SIÐAÐS MANNFÉLAGS, EINKUM LÍKNAR, MISKUNNAR, LÖGGÆSLU OG BJÖRGUNAR, O.S.FRV. SEM OG HYRNINGARSTÉTTUM HINS HEILAGA HJÓNABANDS, SAMKVÆMT HEILÖGU GUÐS ORÐI OG SKIKKAN SKAPARANS – GRUNDVALLAREINGINGU KRISTILEGRAR FJÖLSYLDU OG HEIMILIS, - AF HÁLFU ÓBILGJARNRA STJÓRNVALDA GUÐLAUSRAR OG SIÐLAUSRAR MARXÍSKRAR FORRÆÐISHYGGJU:

1 Störf líkna, miskunnar, björgunar, og uppeldis og fræðslu, eru vanmetin, á mjög ómaklegan hátt, af hálfu guðlausrar marxískrar forræðishyggju „hins pólitíska rétttrúnaðar“ - göfug hyrningarstörf kristilegs siðaðs mannfélags, og samanstanda einkum af hefðbundnum kvennastörfum, einkum hjúkrunar, líknar, ummönnunar, uppeldis- og fræðslu, auk starfa lækna, presta, bráðaliða, sjúkraflutningarmanna, lögreglumanna, auk annarra björgunarsveitarmanna. Þessi göfugu hyrningarstörf, eru dýrmæt dæmi um þann fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, andstætt framagirnd forræðishyggjunnar og „auðæfaoflætisins“. Hvílík mannfyrirlitning og í raun ekki síður kvenfyrirlitning, því konur eru einnig menn!
Enda bitnar mannfyrirlitning marxískrar forræðishyggju, ekki síst á svívirðilegan hátt á mæðrum og verðandi mæðrum sem og mæðravernd og ungbarnaeftirliti! Mannréttindi mæðra og barna þeirra sem og feðra, eru fótum troðin, á hinn svívirðilegasta hátt þeirrar grimmu fasísku forræðishyggju, sem metur mannslífið einskis! Því miður komu slík dæmi fram í Kastljósi Sjónvarps, fimmtudagskvöldið, þann 4. mars sl. Að ekki sé talað um þann glæp, að úthýsa fárveiku barni af gjörgæsludeild Barnaspítala Hringsins, og kom fram í Íslandi í dag Stöðvar tvö, nú nýverið!

Andstæða þessa miskunnarleysins, er ekki síst dugnaður þeirra kvenna, sem auk hjúkrunarstarfa sem og annarra starfa, hafa stofnað fyrirtæki varðandi heilbrigðisþjónustu og heilsueflingu, m.a. innan fyrirtækja. Hér er ekki síður um göfug störf heilsueflingar að ræða, og að fyrirbyggja veikindi, sem skilar sér margfallt til mannfélagsins, á margþættan hátt, í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs!

2 Guð stofnaði hjónastéttina sem grundvallarhyrningarstéttar kristilegs og siðaðs mannfélags. Guðlausir jaðarhópar vinna markvisstað því, að skapa óeiningu og sundrungu og óbrúanlegar gjáar milli þessarrar hyrningarstéttar – hjónastéttarinnar kristilegs siðaðs mannfélags aldanna! Hvað þá að líf hins ófædda barns sé mikils metið, eða hitt þó heldur. Syndin er hér gerð að einhverskonar „mannréttindum“ – mannréttindabrot í nafni „mannréttinda“, og gengur gróflega í berhögg við Heilagt Guðs Orðs og Skikkan Skaparans. [Til að fyrirbyggja allan misskilngin, er hér hins vegar alls ekki verið að dæma þá einstaklionga, sem ekki tilheyra hjónaastéeinni, og geta vissulega framgengið samkvæmt þeirri köllun Guðs, í Víngarði Drottins, og enginn skyldi annan dæma]. Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegn Heilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin? Eða sú svívirðilega sundrung og ofbeldi, sem bitnar ekki síst á konum og börnum, sem hefur stóraukist með tilkomu þessarra jaðarhópa miskunnarleysisins, auk almenns fráhvars frá kristinni kærleikstrú og sið aldanna! Þessir djöfullegu jaðarhópar andlegs dauða, eru óhugnalega skyldir djöfullegum hópum Talibana, þar sem hámark miskunnarleysis og svívirðu, sem beinist ekki síst gagnvart konum og börnum, er í algleymingi!

3 Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn, Alberts Schweitzers, kemst m.a. svo að orði:

,,Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög." (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274).

II
EILÍFGILD ORÐ KONUNGAR KÆRLEIKANS, GRUNDVALLARÞÁTTA HEILAGS GUÐS ORÐS, SEM ÁRRÉTTAR ENN TAKMARKALAUSA MISKUNNSEMD DROTTRINS, GUÐS FÖÐUR, HJÁ KONUNGI KONUNGANNA, DROTTINS JESÚ KRITS, Í EININGU HEILAGS ANDA; HÖFUNDAR ALLS LÍFS OG EILÍFGILDRAR MISKUNNSEMDAR ALKÆRLEIKA ALMÁTTUGS GUÐS Í DROTTNI JESÚ KRISTI, FRELSARA VORUM OG ENDURLAUSNARA, Í KRAFTI HEILAGS ANDA, ANDSTÆTT MISKUNNARLEYSI GUÐLAUSS MANNFÉLAGS:

Í Matteusarguðspjalli, 25. kapítula, versum 34-36 og 40, stendur ritað:

,,... Og þá mun konungurinn segja við þá til hægri: ,Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yður var búið frá grundvöllun heims. Því hungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég, og þér gáfuð mér að drekka, gestur var ég, og þér hýstuð mig, nakinn og þér klædduð mig, sjúkur og þér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð til mín.'
,,...Konungurinn mun þá svara þeim: ,Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörðuð einum minna minnstu bræðra, það hafið þér gjört mér.'" (Biblían - Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 34-35).

Seinni hópurinn, sem miskunnarverkunum sleppti, mun þá svara: ,,,Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi, og hjálpuðum þér ekki?‘ Hann mun þá svara þeim: ,Sannlega segi ég yður: Það allt sem þér gjörðuð ekki einum hinna minnstu bræðra minna, það hafið þér ekki heldur gjört mér.‘ Og þeir munu fara til eilífrar refsingar, en hinir réttlátu til eilífs lífs." (Biblían - Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 35).

Hér kemur fyrir Gríska orðið *[dinkov´nsamév“] hjálpuðum, sem lýsir enn dýpri merkingu orðsins vitjuðuð *[épeskéyasðé] [heimsókn], þótt sú merking sé jafnframt í fullu gildi, í sem víðustu samhengi. Enda er engin hjálp, án vitjunar“. En jafnframt enn dýpra en eingöngu heimsókn, með fullri virðingu fyrir heimsókninni sem slíkri, sem jafnframt er óhjákvæmilega í fullu samhengi ofangreinds; þ.e. hjálp, athöfn, sem er hér m.a. upp á líf og dauða hins sjúka komin. Sama varðar síðan alla aðra, sem líða, og er ekki hjálpað, fangans, hins hungraða, þyrsta, gestsins, o.s.frv. *([Hér verður því miður óhjákvæmilega að notast við Íslenska stafi, í stað Grískra, en mögulegt er að bera þá fyllilega saman við hina Grísku stafi í Gríska Nýjatestamentinu: Novum Testamentum Greace, bls. 74**] Novum Testamentum Graece, 1983, bls. 74**).

Erum vér e.t.v. komin að þeirri synd, sem telst syndin gegn Heilögum Anda, og verður aldrei fyrirgefin? Og vér erum öll samsek um, ekki aðeins stjórnmálamennirnir?
Og e.t.v. sæta stjórnmálamennirnir ofríkis erlendra stofnanana, eins og t.d. Alþjóða gjaldeyrissjóðsins (AGS)? Lífi og heilsu fárveiks fólks, er stefnt hér í bráðan voða, og afleiðingarnar verða aldrei, aldrei metnar til fjár, hvort sem er hér á landi eða annars stðar! Glæpur gegn mannkyni, og ekki aðeins hér á landi? Og vér erum öll samsek hér, enda endurspegla stjórnvöld á hverjum tíma, vilja almennings, að minnsta kosti, að verulegu leiti. Að minnsta kosti, voru háttsettir nasistar Þriðja ríkis Hitlers, m.a. dæmdir fyrir þann þátt stríðsglæpa, að hindra og meina stórum hópi fólks læknisaðstoðar, fyrir utan alla aðra svívirðilega stríðsglæpi, í hinum svonefndu Nurnberg réttarhöldun, að lokinni seinni heimsstyrjöldinni, sem sagan sannar því miður.

Hér er um lykilatriði arfleifðar og ávaxtar kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem ótaldir sannir lærisveinar Jesú Krists bæði hafa gert og unnið að, að gert yrði, á öllum öldum, þ.m.t. í dag. En þegar þessum kristna lífsskilningi kristninnar hnignar, er ekki von á góðu, og hefur að sönnu komið fram á öllum öldum, en ekki síður í allri afkristnun og afsiðun grimmdar skeytingarleysis nútímans, sem sagan hefur einnig því miður sannað, og sannar enn þann dag í dag.

Siðlaus og siðblindur - lífshættulegur - niðurskurður, andstætt hugsjón og störfum líknar, miskunnsemdar og björgunar, eins af dýrstu ávöxtum kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna! Og kemur út á eitt, hvert hið eiginlega rekstarform líknar og björgaunar er – ákveðin grunnþjónusta verður að vera á vegum hins opinbera, en meira þarf til, svo fremi sem miðað að er miskunnsemd, líknsemi og björgun í ljósi þeirra kristilegu mannúðarsjónarmiða, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna að leiðarljósi, grundvallað á konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottins Jesú Krists, þess alkærleika, þar sem Guð afklæddist dýrð himnanna, gjörðist maður, á hinum fyrstu Jólum, vor vegna, dó á krossi þeim dauða, sem beið vor, vegna synda vorra, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum með upprisu sinni, á hinum fyrstu Páskum, og úthellti sínum Heilaga Anda yfir kirkju sína, á hinni fyrstu Hvítasunnu.
Drottin vor Jesús Kristur, bar allar syndir vorar, sjúkdóma og annað böl, upp á krossinn, til þess að vér skyldum frelsast og eiga líf í fullum gnægtum, andlega sem veraldlega, þannig að enginn liði nokkurn skort, og taldi aldrei eftir að frelsa og lækna, og veita öllum þann eilífgilda fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei eytt, en aldrei í ljósi auðæfaoflætisins, sem varðar hins vegar þann fjátsjóð, sem mölur og ryð fær eytt, og komið hefur skýrlega fram í heimskreppunni sem og öllum heimskreppum, þar sem hins vegar ávöxtur botnlauss forarpytts græðgisvæðingar er höfð að leiðarljósi; slíkt hrynur, fyrr eða síðar, og bitnar síðan harðast á þeum, sem síst skyldi, og litla sem enga sök eiga á ástandinu, eins og komið hefur á daginn á græðgisvæðingu auðæfaoflætisins, sem byggt er á forarpytti botnlausrar græðgi, þar sem Guði er gleymt; munum í þessu samhengi dæmisögu Jesú um ríka bóndann, sem stækkaði og stækkaði hlöður sínar, en gleymdi Guði, og fyrirgjörði þar með sálu sinni.
Þá eru guðlausar helstefnur engu minni óvinur kristinnar kærleikstrúar aldanna, helstefnur guðlausrar heimshyggju, skreyttar oft fögrum orðum jafnréttis; en undarlegt er það jafnrétti“, sem nær ekki lengra og dýpra en það, að ná ekki yfir allt líf mannsins, þ.m.t. hins ófædda barns, en lífið er friðheilagt frá getnaði, samkvæmt Heilögu Guðs Orði og Skikkan Skaparans; [hversu mikið mætti spara í heilbrigðismálunum varðandi það að afleggja svo til fóstureyðingar (hér er fé notað til að deyða líf, í stað þess að bjarga því, og veita því hins vegar jafnframt alla mögulega líkn og hjálp, sem raunverulega er möguleg; ekki samkvæmt geðþóttaákvörðun misvitra stjórnmálamanna sem og annarra - en nýta það fé þvert á móti þess heldur til bjargar og líknar veiku fólki, að ekki sé talað um mæður og börn þeirra] og í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs, alls er anda dregur, sbr. siðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers: Lotning fyrir lífinu. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 143-147, 268).

,,Hugtakið lotning fyrir lífinu“ hefur öll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera grundvöllur einfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, en er um leið í samræmi við kröfur rökrænnar huhsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268).

Útlegging: Það, sem þér gjörðuð ekki minna minnstu meðbræðra og systra – það hafið þér heldur ekki gjört mér. Hvað þá varðandi þá, sem m.a. gjöra sínum minnstu meðbræðrum og systrum, t.d. með lífshættulegum og siðlausum niðurskurði, til lífsnauðsynlegra líknar- og björgunarstarfa, sem óhjákvæmilega og fyrirsjánlega munu kosta mörg mannslíf saklauss fólks, veikra barna sem annarra, nær sem fjær; það er því miður ekki spurningin, hvort einhverjir einstaklingar hljóti þjáningarfullan dauðdaga af niðurskurðinum, heldur hversu mörg fórnarlömb niðurskurðarins verða, a.m.k. ef haldið verður áfram á miskunnarlausri ógæfubraut siðblinds niðurskurðar, varðandi lífsnauðsynleg líknar- og björgunarstörf. þ.m.t. líifnauðsynlegrar þróunarhjálpar?

Á sama tíma vinna ótaldir hér á landi og um víða veröld, að störfum líknar, miskunnar, björgunar, uppeldis, menntunnar- og sálgæslu – líknar- og heilbrigðisstéttir, löggæslu- og björgunarsveitir, og önnur örygisstörf, eins pg starf loftskeytamanna og fl., uppeldis- og menntunarstéttir, prestar/forstöðumenn, o.s.frv., eins og ljós í myrkrinu, nær sem fjær! Og það munar svo sannarlega um hvern þann einstakling, sem þannig fær líkn, miskunn og hjálp, nær sem fjær, mitt í miskunnarlausum heiminum.

Og einnig á sama tíma fara kristniboðar, m.a. héðan frá Íslandi, sem sjálfboðaliðar í líknar, uppeldsis- og menntunarstörf, til Afríku, m.a. Keníu og Eþíópíu.

Þetta sannar einnig, að Heilagt Guðs Orð, grundvallað á Orðinu holdi klæddu, Drottni Jesú Kristi, talar alltaf inn í allar aðstæður lífsins, og það á öllum tímum.

Kristniboðarnir (sjálfboðaliðarnir) hafa séð þessa skyldu sína, [ekki síst varðandi líknarþjónustuna og menntunina, og þá ekki síst menntun barna] á öllum öldum, nær sem fjær, og gera enn, og unnuð ómetanleg kristileg kærleiksverk, á þessum vettvangi, líknað hinum sjúku og uppfrætt þá um Jesú Krists, eins og mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Schweitzer, sem reisti sjúkrahús árið 1913, í Lambarene í Mið-Afríku, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig, enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eða í nágrenni við hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæði Rómverks-Kaþólska og Evangelíska. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).

Þannig lýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru í Lambarene, og fórust m.a. orð á þessa leið:

,,Ég ber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér og franskir kristniboðar hafa haldið áfram. Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegum skilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðs um það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðum mönnum.“ (Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).

Schweitzer hefur lagt mikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar og hjálpar Afríkumönnum. Þeir hafa bætt líkamleg mein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafa uppfrætt þá um Jesúm Krist. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250). Þetta sannreyndi Albert Schweitzer í lífsköllunarstarfi sínu sem kristniboðslæknir, auk þess að hafa guðsþjónustu og prédika á hverjum sunnudegi, og öðrum helgidögum kristninnar. [(Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga; Albert Schweitzer, 1935, My Life and Thought)].

,,,,Hver, sem kynnist hugarheimi frumstæðra manna,“ skrifar Schweitzer, ,,og þekkir óttann, hræðsluátandið, sem þeir eru í ... getur aldrei framar efast um, að oss beri að gera allt, sem unnt er, til þess að losa þá við þessi hindurvitni. Og enn segir Schweitzer: ,,Evrópumenn munu aldrei geta skilið til fulls, hversu skelfileg tilveran er þessum vesalings mönnum...Þeir menn einir, sem hafa séð þessar hörmungar í nærsýn, skilja, að það er skylda vor að flytja frumstæðum nýja lífsskoðun, er losi þá við þá hugaróra, sem gera þeim lífið svo kvalafullt. Í þessu tilliti myndu jafnvel stækustu efasemdamenn verða vinir kristniboðsins, ef þeir kynntust málavöxtum.
,,Kristindómurinn leysir þessa menn úr viðjum óttans. ,,Þeir vita síðan, að örlög vor allra eru á hendi sama, kærleiksríka föður. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 129).
Sama má segja varðandi ómetanlegt líknarverk mannvinarins systur Móður Theresu, þar sem hún starfaði í kristinni líknarreglu nær allt sitt líf og sinnti og líknaða sínum minnsta meðbróður og systur, á Indlandi. Fleiri líknarverk mannvina má nefna, eins og kristinna líknarreglna Klaustra, og má þar ekki síst minnast, frá 19. öld, mannvinarins systur Önnu Maríu, sem hefur sömu lífshugsjón og Albert Schweitzer og systir Móðir Theresa, og fl., að miðla sérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandi náð Drottins Jesú Krists, að fyrirmynd Heilagrar Maríu Guðs móður, á bjargtraustum grundvelli konungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, og gaf Jesú Kristi allt sitt líf, en hún lést langt um aldur fram; göfugra getur það ekki orðið, að miðla sérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandi náð Drottins Jesú Krist, fyrst með fyrirbæn, síðan með beinni líknarþjónustu til handa hinum sjúka.

M.ö.o. segir orðrétt, í Ævisögu Alberts Schweitzers [samatekt af ofangreindu]:

,,... . En ríkisvald gerir aldrei neitt nema hugarfar almennings sé á bakvið. Og ríkin leysa aldrei það mannúðarhlutverk, sem hér kallar að. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178).
Ríkin verða að hjálpa til þessarrar líknarþjónustu; [nýlenduríkin verða að hjálpa til þess að bæta fyrir syndir fyrri tíma. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178).
Hér verður að koma meira til bæði varðandi mannfélag vort sem og fjarlægari mannfélög. Hér verður í senn að einhverju leiti, að efla sjálfboðastarfsemi bæði lækna og annarra, bæði nær sem fjær; og kæmi þá e.t.v til greina, að virkja hið ómetanlega starf björgunarsveita, sem bæði starfa hér og landi, og eru tilbúnar að fara til fjarlægari landa. Þá kemur vissulega til greina að virkja stöndug fyrirtæki, sérstaklega til að standa straum af kostnaði þjónustunnar, og þá ekki síst með verðskulduðum skattaívilnunum, fyllilega andstætt þeirri leið, sem hinir svonefndu forræðishyggjuflokkar pólitíska rétttrúnar miskunnarleysins, vilja fara!
Og auðæfaoflætið er hér heldur engin lausn, þar sem sjúklingum yrði mismunað eftir efnahag. Og þar kemur hinn pólitísi rétttrúnaður miskunnarleysins, því miður ekki síður fram. Hvorugt gengur upp, a.m.k. ekki í mannfélagi, sem vill teljast til kristins og siðaðs mannfélags.
Hversu illa fara t.d. Afríkuríki, út úr kreppunni, þega skorið er á siðlausan og siðblindan hátt, með markvissum vilja miskunnarleysins, einkum til heilbrigðis- og annarra björgunar og löggæslustarfa sem og menntunnar, einkum barna, í hinum svo nefnda vestræna heimi? Og land vort er ekki lengur undanskilið miskunnarleysi guðlausrar grimmdar hins pólitíska rétttrúnaðar forræðishyggjunnar sem og auðæfaoflætisins. Siðblindan er algjör.
Og almenningur, einkum í hinum svonefndu þróuðu ríkjum, þ.m.t. hér á landi, verður að gera upp við sig, hvort hann vilji varðveita og efla þá ómetanlegu þjónustu líknar, björgunar og mannúðar, og þá einkum varðandi heilbrigðis- og líknarþjónustuna, sem þegar hefur verið byggð upp og varðveitt sem einn dýrsti arfur kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna. Er ekki kominn tími til, að virða og meta hin göfugu störf miskunnar, líknar og björgunar, að verðleikum. Og þótt ekki væri síst barnanna vegna?
En hér má ekki láta staðar numið, þótt vér megum heldur aldrei gleyma því, að líta oss næst, þar sem oss hættir til þess að leita langt yfir skammt, eins og Schweitzer áréttar einnig. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272). Enn á ný fara þróunarlöndin verst út úr heimskreppum, og þá ekki síst nýlendur og fyrrverandi nýlendur, ekki síst í Afríku. Og enn ein skömm núverandi stjórnvalda hins pólitíska rétttrúnaðar miskunnarleysisins, er einnig siðlaus niðurskurður til lífsnauðsynlegrar þróunaraðstoðar. Hér sannast enn og aftur, að lítið er að treysta stjórnvöldum, og þótt þau legðu á mannsæmandi hátt til þessarra mála, af góðum huga, myndi það aldrei duga til varðandi hina lífsnauðsynlegu þörf, þótt þeim beri hins vegar skylda til að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, í umboði almennings, nær sem fjær.

Orðrétt segir Albert Schweitzer, sem á ekki síður við í dag, en 5. og 6. áratug sl. aldar:

,,Sá, sem notið hefur læknishjálpar og verið með því móti bjargað úr þungbærum veikindum, verður að stuðla að því, að þeir, sem ekki geta náð til neins læknis, fái hjálp, eins og hann hlaut hjálp.
Hver, sem bjargað var frá þrautum eða dauða með uppskurði, verður að stuðla að því, að líknsöm deyfilyf og læknishnífur megi komast í notkun þar, sem þrautir og dauði ríkja enn skefjalaust.
Móðirin, sem á það læknishjálp að þakka, að barnið hennar er ennþá hjá henni og ekki í kaldri mold, verður að minnast þeirrar vesalings móður, sem getur ekki náð til neins læknis, og stuðla að því, að sú móðir megi hljóta sömu harmagrið.
Þeir, sem hafa verið vitni að helstríði, sem varð mildilegt vegna þess að læknishjálpar naut, en hefði orðið hræðilegt að öðrum kosti, verður að hjálpa til þess, að aðrir geti öðlast sömu huggun með harmi eftir ástvini sína.
Þetta er bræðlalag þeirra, er þrautir reyndu. Þeim ber að hefja mannúðarstarfið í nýlendunum. Það á að hefjast af þakkarfórnum þeirra. Sem sendimenn þeirra skyldu læknar fara til þess að vinna það, sem vinna þarf í nafni mannkærleikans meðal þjáðra manna í fjarlægð.
Fyrr eða síðar mun þær hugsanir, sem ég læt hér í ljós, sigra heiminn, vegna þess að ósveigjanleg rökvísi þeirra hlýtur að sigra bæði höfuð og hjarta.
En er tímabært að flytja heiminum þessar hugsanir einmitt nú? Evrópa er í rústum og eymdin ríkir þar. Verkefnin eru ærin á næstu grösum. Ráðum vér við að sinna því, sem fjær er?
Sannleikurinn er engri stundu bundinn. Hans tími er ævinlega og einkum þá, er hann virðist hvað ótímabærastur. Áhyggjur vegna nálægra meina og fjarlægra fara vel saman, ef þær endast til þess að vekja menn af hugsunarleysi og kalla nýjan mannúðaranda til lífs. (Sigurbjörn Einasrsson /Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 179).

Heimskreppan í dag, bliknar í samanburði við þá eymd, sem ríkti í Evrópu að lokinni seinni hemsstyrjöldinni, þegar Evrópa var í rústum. Þess meiri skömm er það sinnuleysi og skeytingarleysi hins siðblinda tíðaranda hins pólitíska rétttrúnaðar forræðishyggjunnar og/eða siðblinds auðæafaoflætis, sem leiða bæði til takmarkalauss skeytingar- og miskunnarleysis, hvort sem er hér á landi, eða annars staðar, sem eyrir engu, en setur líf fjölda sjúklinga, þ.m.t. veikra barna, nær sem fjær, í bráða lífshættu! Hafi þeir skömm fyrir, þeir oflátungar, sem ekki telja lengur þörf fyrir þeirri mannúð og líkn, sem eru einn af dýrmætustu ávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem jafnframt er í órofa samhengi við kristniboðsskipunina!
Þó eru góðu fréttirnar þær, sem koma eins og ljós í myrkrinu, að sjúkrahús Alberts Schweitzers, í Lambarene, í Mið-Afríku, er enn starfrækt, og líknarstarfsemi þess kostuð með frjálsum framlögum. Fleiri líknarstofnanir Alberts Schweitzers, eru enn starfræktar um víða veröld, fyrir utan hin óbeinu áhrif, sem hans einstæða lífsköllunarverk hefur haft, einnig um víða veröld. E.t.v. verða sjúkrahús í framtíðinni, e.t.v. kostuð í auknum mæli með frjáslum framlögum, nær sem fjær, en vissulega með þeirri skýru kröfu kristinnar kærleikstrúar aldanna sem og markvists kristniboðs, að allir hafi aðgang að líknar- og heilbrigðisþjónustunni, fyllilega óháð efnahag; annað er fordæmanlegt!

Því miður er bæði fyrrverandi og núverandi ríkisstjórn sek í ofangreinum málum siðlauss niðurskurðar, ekki síst báðir hæstvirtir fjármálaráðherrar, varðandi takmarkalausan og siðblindan niðurskurð til lífsnauðsynlegra starfa, einkum líknar- og heilbrigðisþjónustunnar, og fleiri lífsnauðsynleg störf löggæslu, björgunar, uppeldis- og menntunnar, einkum gagnavart saklausum börnunum sem og lífsnauðsynlegrar þróunarhjálpar, að undanskyldum tveimur fyrrverandi heilbrigðisráðherrum, og núverandi dóms- og kirkjumálaráðherra, sem gerðu og hafa gert, hins vegar allt, sem í þeirra valdi hefur staðið, til að bjarga því sem bjargað yrði. En, eins og fyrr segir, gerir ríkisvald aldrei neitt, nema hugarfar almennings sé á bakvið, eins og mannvinurinn og kristniboðslæknirinn Albert Schweitzer, nefnir réttilega. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178). Hér erum vér öll samsek að vissu leyti, ef vér látum möglunarlaust, siðblindar stjórnarákvarðanir viðgangast. Þar utan, þarf meira að koma til, og hefur svo sannarlega gert það, í söfnunum og landssöfnunum, einkum til líknarmála. Þá leið verður að virkja á enn markvissari hátt, bæði nær sem fjær. Og gleymum ekki, að hér er órjúfjanlegt samhengi milli varðveislu kristinnar kærleikstrúar aldanna sem og markvisst kristniboðs, varðandi kristilega hjálparstarfsemi. Hins vegar megum vér samt aldrei gleyma miskunnsama Samverjanum, þar sem Drottinn Jesús Kristur, konungur konunganna, konungur kærleikans, leggur mikla áherslu á góðvild og kærleika hans, hverrar trúar sem hann er, eða jafnvel þótt hann teldist, eða telji sjálfan sig til ,,trúleysingja". Guði eru allir vegir færir, og velviljaðir einstaklingar, hvaða skoðun sem þeir kunna að hafa hafa, hafa margir hverjir unnið mikil og góð líknarverk; eitt er víst, að Guð hefur fyrir góðvilja þeirra, starfað í þeim, jafnvel án þess að þeir hafi vitneskju um það; best væri hins vegar að hafa vitneskju um það.

Hér megum vér aldrei gleyma neinum vorra minnstu meðbræðra og systra, nær sem fjær, hvort sem er í voru landi, innan Evrópu, t.d. í Lettlandi og Grikklandi, eða utan, þ.m.t. ekki síst í Afríku, Asíu, Haiti, og víðar. Og hér hafa svo sannarlega kristniboðarnir, bæði fyrr og nú, bæði hér á landi sem annars staðar, ætíð séð þess kristilegu skyldu sína, með þann fjársjóð að leiðarljósi, sem mölur og ryð, fær aldrei grandað, grundvallað á konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi!

Og skynsamlegar tillögur stjórnarandstöðunnar og annarra skynsamra og ábyrgra einstaklinga mannfélagsins, eins og það að skattleggja inngreiðslu lífeyrissjóða; ekki afturvirkt, til að afla ríkissjóði lífnauðsynlegra tekna; - og það á þessum erfiðu tímum heimskreppunnar, og hins svonefnda hruns, vegna þess að byggt hafði verið allt of mikið á auðæfaoflætinu, fjársjóði, sem mölur og ryð fær eytt; - er virt að vettugi, en í staðinn eru lagðir á þjóðina stórauknar skattaálögur, sem einkum eru íþyngjandi fyrir heimilin í landinu, sem mörg hver blæða, enda lítið sem ekkert verið gert til að huga að hag heimilanna í landinu, þ.e. hjá hinum almenna borgara! Afleiðingin verður enn meiri landsflótti, einkum meðal ungs fólks!

Hinn miskunnarlausi tíðarandi nútímans, sem að sönnu gætir ekki aðeins hér á landi, heldur einnig víða, einkum um hinn vetsræna heim, einkum þar sem afhelguð forræðishyggjustjórnvöld hefur náð völdum, og/eða afhelgið auðæfaoflætisstjórn, gefur lítið fyrir hin kristilegu siðferðisgildi mannúðar í mannfélaginu, hvað þá, að slá skjaldborg um þau gildi, hvort sem er um að ræða heimilið, sem verður alltaf hyrningarsteinn kristins siðaðs mannfélags, eða þá heilbrigðis- og líknarþjónustu, sem til þessa, hefur talist ein af hyrnigarsteinum kristins siðaðs mannfélags, og er ein af dýrmætustu ávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem sagan hefur sannað, öld af öld, og enn þann dag í dag.

Milljörðum króna er eytt í óljósar aðildarviðræður varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu, ESB., og það án nokkurrar vissu um það, hvort meiri hluti almennings velji slíkan valkost. Tímasetningin er einnig fráleit, þegar um er að ræða eina mestu heimskreppu sögunnar. Hér er bruðlað með skattfé borgaranna, sem nær hefði verið nýtt með skynsömum og mannúðlegum hætti, til að slá skjaldborg um heimilin sem og lífsnauðsynlega líknar- og heilbrigðisþjónustu sem og aðra lífsnauðsynlega þjónustu, sem varða ekki síst almannavarnir, auk annarrar velferðarþjónustu sem og menntunar.

III NIÐURLAG:

Guð gefi, að sú siðblinda, sem fylgt hefur miskunnarlausum tíðaranda sinnuleysisins, skeytingarleysinsins og heimskunnar, heyri brátt sögunni til, og ofangreind grundvallarhugsjón kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem kemur ekki síst fram í ofangreindum orðum og hugsunum mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzrs, einkum þar sem hann ræðir um, að fyrr eða síðar muni þær hugsanir, sem hann láti hér í ljós, - hinar kristilegu mannúðarhugsjónir - sigra heiminn, vegna þess að ósveigjanleg rökvísi þeirra hljóti að sigra bæði höfuð og hjarta. (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 179).

Guð gefi svo sannarlega, að svo megi verða, áður en sá banvæni faraldur, sem er óhjákvæmilegur ávöxtur og arfleifð hins pólitíska rétttrúnaðar miskunnarleysisins, hvort sem hann birtist í mynd forræðishyggjunnar eða auðæfaoflætisins, kosti mannslíf eins vorra minnstu meðbræðra eða systra, nær sem fjær.

Guð gefi einnig, að við taki ábyrgar landsstjórnir, sem leiti ávallt handleiðslu Drottins í öllum sínum verkum, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna, að leiðarljósi, bæði hér á landi sem annars staðar, og þá á ég við í raun, raunverulega ábyrgar ríkisstjórnir, sem í senn hafni sandi siðblinds tíðaranda forræðishyggjunnar sem og auðæfaoflætisins, sem leiðir í senn af sér sinnuleysi, skeytingarleysi og miskunnarleysi, sem bitnar harðast á saklausum meðbræðrum vorum og systrum, nær sem fjær, en hafi þvert á móti fyrrnefnd grundvallargildi reglufestu, skynsemi, virðingar, réttlætis, miskunnar og líknar, að leiðarljósi, í fullvalda lýðræðislegu mannfélagi, sem vissulega getur aldrei orðið fullkomið hérna megin grafar, þar sem vér getum heilshugar, senn í auðmýkt, og þakklæti, en auðmýkt hefur hins vegar ekkert með undirlægjuhátt að gera, tekið heilshugar undir með séra Matthíasi Jochumssyni, ekki síst í seinna versi Þjóðsöngs lands vors, þar sem vér gerum oss jafnframt grein fyrir því, að vort eiginlegt föðurland er á himnum, þar sem engin landamæri eru, engin sorg, sjúkdómar, stríð, né nokkuð annað böl né þrenging, eru framar til, í alkærleikanum heima hjá Guði Föður vorum, við hlið Lambsins, konungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, Frelsara vors og Endurlausnara, í einingu Heilags Anda, þar sem verða endurfundir ástvina og vina:

Ó, Guð vors lands, ó, lands vors Guð,
vér lifum sem blaktandi, blaktandi strá,
vér deyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,
sem að lyftir oss duftinu frá.
Ó, vertu hvern morgun vort ljúfasta líf,
vor leiðtogi‘ í daganna þraut,
og á kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf,
og vor hertogi‘ á þjóðlífsins braut.
:,: Íslands þúsund ár, :,:
verði gróandi þjóðlíf með þverrandi tár,
sem þroskast á Guðs ríkis braut.

Sb. 1945 – Matthías Jochumsson. (Sálmabók, 1972, bls. 501).

Þessi orð mannvinarians og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, segja allt, sem segja þarf, og varðar eilífgildan sannleika allra tíma:

,,Gleiðgosaleg oftrú á ytri getu, samfara vantrú á andleg verðmæti - þetta er eitt af einkennum og meinsemdum samtíðarinnar.
Trúin á hið ótrúlega þarf að vakna og glæðast aftur ..., ... trúin á mildina, miskunnsemina, hógværðina, ástúðina, hjartahreinleikann - þetta allt, sem Jesús talar um sem sjálfsagða hluti, en yfirleitt er hlustað á nú sem meinlitlar en barnalegar fjarstæður.“ (Sigurbjörn Einasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272).

Ég enda með sömu lykilorðum mannvinarins og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, og ég vitnaði til hér að framan:

,,Framtíð mannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitist við að sýna, hvað sönn mennska er. Það sem menn láta ógjört í þessu efni, er vanræksla, en ekki örlög. (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274).

Reykjavík, 18. apríl 2010.

Með óskum um Guðs blessun,
Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.