KRISTNAR MANNÚÐARHUSJÓNIR ALBERTS SCHWEITZERS OG FLEIRI MANNVINA, HEIMFÆRÐAR TIL MANNFÉLAGSINS Í DAG:

NÁNARI ÚTFÆRSLA:    

KRISTNAR MANNÚÐARHUGSJÓNIR, SEM BYGGJAST Á HÖFUNDI ALLS LÍFS OG MISKUNNSEMDAR,GUÐS, Í DROTTNI VORUM JESÚ KRISTI, Í EININGU HEILAGS ANDA;  EINKUM MANNVINA EINS OG ALBERTS SCHWEITZERS,OG FLEIRI MANNVINA, HEIMFÆRÐAR TIL MANNFÉLAGSINS Í DAG, Í LJÓSI SÖGUNNAR, FYRROG SÍÐAR, ANDSTÆTT SKEYTINGARLEYSI NÚTÍMAMANNFÉGS:         



 I          INNGANGUR:


            Órofasamhengi er milli björgunar eilífrar sálheillar mannsins sem og björgunarmannslífa og líknar og umönnunnar allra þeirra, sem þjást á einn eða annanhátt.  Sama er að segja varðandimenntunina, sérstaklega gagnvart börnunum. Og hér er bænin, eins og varðar allt kristilegt líferni, lykillinn aðfrelsandi, og líknandi náð og miskunn Guðs, í Drottni vorum Jesú Kristi.  Og sérstaka athygli vekur í Guðspjallinu, ogþá miðað við tíðarandann í dag, að ,,kostnaður“ varðandi lækningu hinna sjúku,er ekki nefdnur, og því síður talinn eftir, eins og hins vegar er ómælt gert íhinum afhelguðu iðnríkjum nútímans, þmt. hér á landi, og kemur enn skýrar fram,þegar halla fer undan fæti, ekki síst varðandi faraldur heimskreppunnar, í dag,þá fyrst reynir á siðferðileg gildi mannfélagsins, á hverjum tíma; og efvesturveldin huga ekki betur að sínum eigin þegnum, og stefna lífi og heilsuþeirra í bráða hættu, hvernig fer þá fyrir fjarlægum raunabörnum, t.d. íAfríku, þar sem fyrrverandi nýlenduríki hafa að verulegu leiti viðhaldið þeirrilíknarþjónustu, sem þeim bar vissulega einnig skylda til, sem kristniboðarnirvoru frumkvöðlar að.  Og verður jafnframtekki að líta sér næst, þegar afhjúpast, að ríkisvald viðkomandi landsstjórnar,stendur ekki lengur t.d. undir kostnaði líknarþjónustunnar, og þá nær semfjær!  Verða ekki kristniboðarnir að faraað líta sér nær, án þess að draga á nokkurn hátt úr þeirra ómetanlegakristniboðsstarfi, og þar með ávextum þess, líknarþjónusta til handa þeim sjúkusem og uppbygging og verðveisla menntunar barna, og uppbygging kristilegssafnaðarstarfs, sem þeir veita m.a. í Afríku! Hér verðum við, sem játum kristna trú og sið, að líta okkur bæði nær semfjær, neyð náungans skiptir alla hina kristnu máli, hvot sem náunginn býr rétthandan okkur, í 10 km. fjarlegð sem og í 4000 km. fjarlægð.  Þetta áréttast sérstaklega íkristniboðsskipuninni sem og ræðu Jesú í lok 25. kapítula Matteusraguðsspjalls,versum 31-46, varðandi sáluhjálplega lífsnauðsynlega skyldu vora við náungann,nær sem fjær:  Tvö dæmi varðarlíknarþjónusuna við þann, sem sjúkur er sem og fangann, auk hjálpar til handafátækum, og eru allt einn af dýrtsu ávöxtum kristilegrarar kærleikstrúar ogsiðar aldanna  . 
            Vissulegabera viðkomandi stjórnmálamenn þjóðríkja mikla ábyrgð á þessum málum, en verkþeirra geta yfirleitt aldrei annað, en verið endurspeglum á siðferði viðkomandiþjóðríkis.  Og þegar mikil afkristnun, afhelgun og afsiðun, hefur átt sér staðmeðal þjóðríkjanna, getur útkoman sjaldnast orðið góð, í kristilegumsiðferðilegum skilningi; fyrir utan að nýta hvern eyri allra milljarðanna, semallra best og á sem skynsamlegastan hátt, án endalauss ,,niðurskurðar“, þar sem,,hátíska“ hins miskunnarlausa afhelgaða tíðaranda nútímans er í algleymingi,sem lífsnauðsynlega verður hins vegar að renna til lífnauðsynlegra málaflokka,svo sem almannavarna, löggæslu, heilbrigðismála, menntamála, og almennrarvelferðarþjónustu; mannslíf hvers einstaks einstaklings er hér einskis metið,auk þess sem verið er að ,,spara“ eyrinn, en ,,henda“ krónunni; tiltölulega háarfjárupphæðir eru skammarlega illa nýttar, hvað þá að hver eyrir þess fjármagns,sé nýttur til hins ýtrasta, án þess að það verði á kostnað viðkomandi þjónustu,og starfsfólks þeirrar þjónustu. Óhjákvæmilegt er, að forgangsraða verður varðandi ríkisrekstueinn, enþá er það siðferðileg lágmarkskrafa, að sérstakri skjaldborg sé slegið um þaustörf, sem varða líf og heilsu fólks; m.ö.o., eru upp á líf og dauða komin.  Allt hefur þetta vissulega verið arfleifðviðkomandi trúarmenningarlegs arfs, og ávaxta hans.  .Og leifar þess arfs eru þó enn til staðar,þrátt fyrir allt.  En leiti blessaðirstjórnmálamennirnir ekki handleiðslu og leiðsagnar almáttugs Guðs, er ekki voná  góðu, og skammist sín ekki fyrir íeinlægni, að biðja Íslandi, og Íslenskri þjóð Guðs blessunar, eins ogfyrrverandi forsætisráðherra gerði, í fyllstu einlægni, auk þess að reyna aðtaka á erfiðum málum af fyllstu ábyrgð, því miður andstætt núverandistjórnvöldum.    
            Enþetta dugar ekki eitt sér, nema e.t.v. varðandi mannsæmandi grunnþjónustu,varðandi ofangreint, þar sem lífi og heilsu fólks, sé ekki stefnt í voða, einsog allt bendir því miður til, í öllum ,,niðurskurðinum“ til lífnauðsynlegrgarþjónustu, og virðist vera ,,hátíska“ hins siðblinda tíðaranda nútímans.  Það er því miður mjög auðvelt að ,,skeraniður“ með einu pennastriki, og e.t.v. einni ,,jarðýtu“, og rústa alda- ogáratuga grunnþjónustu björgunar mannnslífa, og þá ekki síst varðandilíknarþjónustuna; hitt er erfiðara, að vinna að varðveislu þessararlífsnauðsynlegu grunnþjónustu, og þá í senn með markvissari og skynsamlegri semog mannúðlegri nýtingu varðandi kostnað þessarar lífnauðsynlegu þjónustu; enþað er ekki alltaf hægt að forðast erfið verkefni, þótt tíðarandi nútímanskrefjist þess.  Tíðarandi nútímans villgera allt á sem auðveldastan hátt, og verk stjórnmálamannanna eru ekkert annaðen endurspeglun þess tíðaranda, sem ríkir hverju sinni, hverjar sem afleiðingarverða, í stað þess, að vinna að varðveislu grunnþjónustu björgunar mannslífa oglíknar og miskunnsemi, sérstaklega til handa hinum sjúku, og öðrum, sem eigaerfitt; þetta kostar átak og er að mörgu leiti erfitt, en eigi að síðurframkvæmanlegt, sem sagan sannar, svo fremi kristin siðferði er með í för,grundvölluð á konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi.  Skyldan er vissulega til staðar hjáviðkomandi þjóðríkjum og stjórnmálaleiðtogum þeirra, einnig fyrrverandinýlenduveldum, gagnvart fyrrvernadi þegnum sínum einnig þar.  Og þegar hallar undan fæti gagnvart eiginþegnum, sem er nógu slæmt, en er ekkert miðað við það, sem bíður þegnafyrrverandi nýlenduríkja.        
            Vissulegaber siðferðilega ábyrgðarfullum stjórnvöldum, að mannsæmandi grunnþjónustaverði veitt þegnum þeirra, bæði þegnum eigin lands, hér á landi semannarsstaðar, sem og þegnum fyrrverandi nýlenduvelda, og senda eins marga læknaá vettvang og unnt er til (fyrrverandi) nýlendna sinna, eins og mannvinurinn ogkristniboðslæknirinn, Albert Schweitzer, kemst m.a. að orði.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, AS, Ævisaga, bls. 178).    
           


II         VEGIÐ ÓMAKLEGA AÐHYRNINGARSTÉTTUM OG HYRNINGARSTÖRFUM      KRISTILEGS SIÐAÐS MANNFÉLAGS, EINKUM LÍKNAR, MISKUNNAR, LÖGGÆSLU OGBJÖRGUNAR, O.S.FRV. SEM OG HYRNINGARSTÉTTUM HINS HEILAGA HJÓNABANDS, SAMKVÆMTHEILÖGU GUÐS ORÐI OG SKIKKAN SKAPARANS – GRUNDVALLAREINGINGU KRISTILEGRARFJÖLSYLDU OG HEIMILIS, - AF HÁLFU ÓBILGJARNRA  STJÓRNVALDA GUÐLAUSRAR OG SIÐLAUSRAR MARXÍSKRAR FORRÆÐISHYGGJU:                                                               
                                                                      

1          Störflíknar, miskunnar, björgunar, og uppeldis og fræðslu, eru vanmetin, á mjög ómakleganhátt, af hálfu guðlausrar marxískrar forræðishyggju „hins pólitískarétttrúnaðar“ - göfug hyrningarstörfkristilegs siðaðs mannfélags, og samanstanda einkum af hefðbundnumkvennastörfum, einkum hjúkrunar, líknar, ummönnunar, uppeldis- og fræðslu, aukstarfa lækna, presta, bráðaliða, sjúkraflutningarmanna, lögreglumanna, aukannarra björgunarsveitarmanna.  Þessigöfugu hyrningarstörf, eru dýrmæt dæmi um þann fjársjóð, sem mölur og ryð færaldrei grandað, andstætt framagirnd forræðishyggjunnar og „auðæfaoflætisins“.  Hvílík mannfyrirlitning og í raun ekki síðurkvenfyrirlitning, því konur eru einnig menn!           
            Endabitnar mannfyrirlitning marxískrar forræðishyggju, ekki síst á svívirðileganhátt á mæðrum og verðandi mæðrum sem og mæðravernd og ungbarnaeftirliti!  Mannréttindi mæðra og barna þeirra sem ogfeðra, eru fótum troðin, á hinn svívirðilegasta hátt þeirrar grimmu fasískuforræðishyggju, sem metur mannslífið einskis! Því miður komu slík dæmi fram í Kastljósi Sjónvarps, fimmtudagskvöldið,þann 4. mars sl.  Að ekki sé talað umþann glæp, að úthýsa fárveiku barni af gjörgæsludeild Barnaspítala Hringsins,og kom fram í Íslandi í dag Stöðvar tvö, nú nýverið!       

            Andstæðaþessa miskunnarleysins, er ekki síst dugnaður þeirra kvenna, sem aukhjúkrunarstarfa sem og annarra starfa, hafa stofnað fyrirtæki varðandiheilbrigðisþjónustu og heilsueflingu, m.a. innan fyrirtækja.  Hér er ekki síður um göfug störfheilsueflingar að ræða, og að fyrirbyggja veikindi, sem skilar sér margfallttil mannfélagsins, á margþættan hátt, í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs!


2          Guð stofnaði hjónastéttina semgrundvallarhyrningarstéttar kristilegs og siðaðs mannfélags.  Guðlausir jaðarhópar vinna markvisstað því,að skapa óeiningu og sundrungu og óbrúanlegar gjáar milli þessarrar hyrningarstéttar – hjónastéttarinnar kristilegssiðaðs mannfélags aldanna!    Hvað þá að líf hins ófædda barns sé mikilsmetið, eða hitt þó heldur.  Syndin er hérgerð að einhverskonar „mannréttindum“ – mannréttindabrot í nafni„mannréttinda“, og gengur gróflega í berhögg við Heilagt Guðs Orðs og SkikkanSkaparans.  [Til að fyrirbyggja allanmisskilngin, er hér hins vegar alls ekki verið að dæma þá einstaklionga, semekki tilheyra hjónaastéeinni, og geta vissulega framgengið samkvæmt þeirriköllun Guðs, í Víngarði Drottins, og enginn skyldi annan dæma].  Er hér e.t.v. um að ræða syndina gegnHeilögum Anda, sem aldrei verður fyrirgefin? Eða sú svívirðilega sundrung og ofbeldi, sem bitnar ekki síst á konum ogbörnum, sem hefur stóraukist með tilkomu þessarra jaðarhópa miskunnarleysisins,auk almenns fráhvars frá kristinni kærleikstrú og sið aldanna!  Þessir djöfullegu jaðarhópar andlegs dauða,eru óhugnalega skyldir djöfullegum hópum Talibana, þar sem hámarkmiskunnarleysis og svívirðu, sem beinist ekki síst gagnvart konum og börnum, erí algleymingi!  

           

3          Mannvinurinn og kristniboðslæknirinn,Alberts Schweitzers, kemst m.a. svo að orði:         

            „Framtíðmannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitistvið að sýna, hvað sönn mennska er.  Það sem menn láta ógjört í þessu efni, ervanræksla, en ekki örlög.“  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274;áherslubreyting:  ÓÞ).      



III       ÞÁTTUR ALBERTS SCHWEITZERS, OGFLEIRI MANNVINA OG KRISTNIBOÐA – SJÁLFBOÐALIÐA, OG OFANGREINAR HYRNINGARSTÉTTARKRISTILEGS HJÓNABANDS, FJÖLSKYDLU OG HEIMILIS, SEM VERÐA ALLTAF SÉRSTAKIRHYRNINGARÞÆTTIR KRISTILEGS OG SIÐAÐS MANNFÉLAGS SEM OG HYRNINGARSTÉTTAHEILBROGÐIS- OG LÍKNARÞJÓNUSTU, AUK ANNARRA HYRNINGARSTARFA LÖGGÆSLU- OG BJÖRGUNAR,OG ÖRYGGISÞJÓNUSTU, Þ.M.T LOFTSKLEYTAMANNA OG FL, AUK UPPELDIS- OG MENNTUNNAR,OG ANNARRA MANNÚÐARSTARFA, O.S.FRV.:      


            Orðréttsegir í Ævisögu Alberts Schweitzers:          

            ,,Þærþjóðir sem eiga nýlendur, verða að láta sér skiljast, að þær bera sína sérstökuábyrgð.  Ríkin verða að hjálpa til þessað bæta fyrir syndir fyrri tíma.  Enríkisvald gerir aldrei neitt nema hugarfar almennings sé á bak við.  Og ríkin leysa aldrei það mannúðarhlutverk,sem hér kallar að.“  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.178).  Þetta eru orð að sönnu; ríksvaldiðgetur aldrei eitt sér, leyst þau mannúðarhlutverk, sem varðar mannsæmandilíknarþjónustu til hins sjúka, og þá nær sem fjær.  Meira verður að koma til, og er nútíminn allrasíst undantekning, þrátt fyrir alla tækniþróunina.    
            ...
                                  
            Staðreyndiner og verður alltaf sú, að meira þurfi að koma til, en ríkisvaldið eitt sérgetur lagt til málanna, til að leysa það mannúðarhlutverk, eins og AlbertSchweitzer kemst einnig að orði, og vísar þá ekki síst til hins mikilvægahlutverks og starfsemi sjálfboðaliðans (kristniboðans):

            ,,Nýlenduríkinverða vitanlega að senda eins marga lækna á vettvang og unnt er.  En stjórnir sumra nýlendna fá ekki einu sinnilækna í þær stöður, sem til eru, þótt þær séu alltof fáar.  ,,Vér verðum að ná í lækna, sem vilja gerastsjálfboðaliðar og fara til litaðra þjóða, taka að sér að lifa þar í einangrun,við erfiðleika hættulegs loftslags, fjarri heimkynni og allri siðmenningu.  Ég get sagt þeim af reynslu, að þeir munu fáríkuleg laun fyrir allt, sem þeir segja skilið við.  Hið góða sem þeir fá gjört, mun reynast ærinlaun.““.  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, bls. 178).            
            Þeir,sem fara til þess að vinna þetta hjálparverk, þurfa að eiga einhverja heimafyrir, sem veiti þeim nauðsynlegan styrk. Þessi skylda hvílir á öllum. Þeir, sem sjá skylduna þegar í stað og viðurkenna hana, eru þeir, semsjálfir hafa reynt þjáningar, en fengið bata meina sinna.  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178-179).  „... . Hverjir eru þeir, sem sjá skylduna þegar í stað og eiga þegar að hefjasthanda?  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178).        
            „Bræðralagþeir, sem þrautir reyndu.“  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls.178).    
            Þaðeru m.ö.o. þeir, sem sjálfir hafa reynt þjáningar, en fengið bót meinasinna.  (Sigurbjörn Einarsson/ ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178-179).   
            „...,þeir eru venzlaðir hvar svo sem þeir eiga heima á hnettinum.“   (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer,Ævisaga, bls. 178).    
      

            Orðréttsegir Albert Schweitzer:       

            ,,,,Éghef nú sjálfur verið tvívegis skorinn upp og fengið við það heilsuna aftur, enhún hafði verið á hverfanda hveli síðan 1918. Ég hef með orgeltónleikum og erindum aflað fjár til þess að grynna áskuldinni, sem ég varð að safna stríðsárin.  Því er ég ákveðinn í því að að halda áframstarfi mínu fyrir þjáða menn í fjarlægð. Sú starfsemi, sem ég hafði byggt upp, hefur að vísu hrunið í stríðinu.  Þeir vinir mínir af ýmsum þjóðum, sem höfðubundizt samtökum um að styðja það, hafa vegna heimsviðburðanna orðið viðskilahverjir við aðra um langt skeið.  Þeir,sem höfðu færi á því að hjálpa áfram, urðu margir öreigar í stríðinu.  Það verður erfitt að afla fjárins.  Og nú þarf miklu meira en áður, því kostnaðurvið starf mitt er orðinn þrefaldur, hversu mjög sem öllu er í hóf stillt.          
            Enég er samt hugrakkur.  Eymdin, sem ég hefséð, veitir mér styrk, og traust mitt á mönnunum er mér vonarvaki.  Ég vil treysta því, að ég finni nægilegamarga menn, sem bjargað hefur úr líkamlegum þrautum og eru þess vegna fúsir aðfæra þakkarfórnir vegna þeirra, sem lifðu á líkan hátt.  Ég vil vona, að bræðralag þeirra, sem þrautirreyndu, geti bráðlega sent marga marga lækna víðsvegar út um heim.““  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 180).     
           
            Aðkomaní Lambarene, var slík, eftir fyrri heimsstyrjöldina, að Albert Schweitzer ogsamstarfsfólk hans, þurfti að byggja allt upp, nánast frá grunni,, þ.e.a.s.sjúkrahússbyggingarnar.  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga,bls.185-188).  Aðkoman var með sannimargfallt verri, en allar heimskreppur, alla sl. öld, og allt til tilheimskreppunnar, sem skall á haustið 2008, varðandi það, að slá skjaldborg umþennanan einn af dýrstu ávöxtum kristinnar kærleikstrúar aldanna,líknarþjónustuna, þar sem bæði þarf að koma til uppbygging og varðveislaríkisvaldsins, með góðan hug almennings að baki sem og einstaklinga,líknarfélaga, og jafnvel kristinna safnaða, að ekki sé talað um kristniboðssamtök(sjálfboðaliða), en Albert Schweitzer starfaði sem kristniboðslæknir, í rúmahálfa ölda.  
            Ríkisvaldiðverður að tryggja grunnþjónustu líknarþjónustunnar, en meira þarf til, nær semfjær, einstaklinga og félaga, einkum kristinna félaga, sem hafa álíka hugsjónirog eilífðarlífssýn þeirrar kristnu kærleikstrúar aldanna, sem fylgjaskilyrðislaust eftir kalli Jesú Krists, til kærleiksþjónustu í VíngarðiDrottins.  (Albert Schweitzer, 1954, TheQuest og the Historical Jesus, bls. 401), og er í órofa samhengi viðkristniboðsskipunina, t.d. í Matteusarguðspjalli, 28. kapítula, vers18-20.  Þegar þessum kristnumannúðargildum fækkar, eða hnignar, er ekki von á góðu, eins og sagan hefuralltaf sannað, öld af öld, og einnig nú í dag.       

            Lífshugsjónar,sem [t.d.] Albert Schweitzer hafði, þar sem hann stofnaði sjúkrahús íLambarene, í Mið-Afríku, og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfaöld,   [(Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga)]; sannar hið órofa samhengiköllunar Jesú Krists og kristniboðsskipunarinnar, varðandi nefntlífsköllunarstarf Schweitzers; í jafnvel þótt það yrði í smækkaðri fyrirmynd,mannvina og kristniboða/kristniboðslækna! Þá koma hér ekki síður til greina líknarfélög, ekki síst kristileglíknarfélög, kristileg samfélög, eins og Hjálpræðisherinn, og SamhjálpHvítasunnumanna, kristniboðssamtök sem og kristnir söfnuðir, sem öll/allir hafaunnið ómetanleg kærleiksstörf í mannfélaginu, í Víngarði Drottins.  
           
            Samkvæmtofangreindu, var ekki til neytt slíkt, eða neytt, sem gæti vísað hið minnsta íþá átt, hjá Albert Schweitzer og aðstoðarfólki hans - orðið og inntak þess varekki til í ,,orðabók þeirra“ - hversu erfiðlega, sem áraði, þótt hann nýtti semallra best hvern eyri til líknarstarfsins, með skynsömum sparnaði, sem bitnaðialdrei á líknarþjónustunni, [(Sigurnjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955,Albert Schweitzer, Ævisaga)], sem hinsvegar í afkristnun, afhelgun og afsiðunnútímans, er nefnt ,,endalaus niðurskurður“ til líknarþjónustunnar, og þá ekkibara hér á landi, heldur víða um hinn vestræna heim, og ,,fyrirmyndin“ ekkisíst sótt til afhelgunar sumra ,,Norrænna velferðarstjórna“, sem byggð hefurverið að verulegu leiti á marxísk/bolsévískri hugmyndafræði, sem er því miðursöguleg staðreynd, sem bitnað hefur miskunnarlaust á hinum sjúku, og þásérstaklega bitnað á geðfötluðum, og því miður virðast núverandi stjórnvöld hérá landi, horfa mjög í þessa átt, sérstaklega varðandi ,,uppbyggingu“ velferðar-og líknarþjónustunnar; þótt m.a. ríki í Afríku, fari margfallt ver út úr þessummiskunnarlausa ,,niðurskurði“ til líknarþjónustunnar; einum af ávöxtum hinssiðblinda tíðaranda sinnuleysisins, og skeytingarleysis hans sem og,,niðurskurðar“ til þróunaraðstoðar, til handa vorum minnstu meðbræðrum ogsystrum!     

            T.d.kemur fram í ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 185), aðstuttu eftir byltingu kommúnista/bolsévíka í Rússlandi, hafi, að öllu líkindum,komið fram undarleg ólyfjan bolséískrar ofsatrúar og frumstæðrar forneskju, enhin síðarnefnda var fyrir í Lambarene í Afríku. Svonefndir hlébarðamenn, sem var nokkurs konar leyniregla innanfrumstæðrar forneskju, sem var landlæg forneskja í sumum ríkjum Afríku, höfðuhaft sig óvenjumikið í frammi.  ,,Svovirtist sem þessi ófögnuður væri að magnast. Hugsanlegt, að ekki væri aðeins um landlæga forneskju að ræða, heldurinnflutta pólitík jafnframt, bolsévíska ofsatrú.
            Fyrirtveim árum hafði maður verið myrtur á kristniboðsstöðinni í Lambarene.  Morðinginn var hlébarðamaður.“  (Sigurbjörn Einarsson/Arnbjörn Kristinsson,1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 185).   Guði sé lof, að þá upprættikriniboðið þetta andlega krabbamein af samblandi þessara ólyfjan marxískrar/bolsévískrarofsatrúar og helstefnu og frumstæðrar forneskju, og kristin kærleikstrú ogávextir hennar blómströðu í staðinn, og leiddu m.a. af sér líkn og miskunn, ístað grimmdar og morða.  Og í dag sjáumvið því miður þessar sömu helstefnur guðleysins og heiðindómsins, m.a.marxísk/bolsévískrar ofsatrúar, og þá ekki síst í Afríku, þar sem m.a.stúlkubörn eru hneppt í kynlífsþrælkun, og drengir og stúlkur eru hneppt ívinnuþrælkun, og drengir eru  hnepptir íhernað, og gerðir að lifandi fallbyssufóðri.         Ekkert annað en skipulagt og markvisst kristniboð getur upprætt þetta andlegakrabbamein; það sannar sagan svo sannarlega, sbr. ofangreint dæmi, varðandisögu Lambarene, í Mið-Afríku.  
            Hér,eins og varðandi allt annað, er eina lausnin kröftugt og öflugt kristniboð, semupprætir m.a. þessa glæpi, og það myrkur þeirra helstefna guðleysisins ogheiðindómsins, sem byggt er á, hvort sem m.a. er um að ræða frumstæða og/eðamarxísk/bosévíska ofsatrú og helstefnu.   

Séra Mattías Jochomsson kemst svo að orði í þýðingu á þessu sálmversi:

            Ó,lít á þeirra hryggðarhag,   
            semheiðnin blindar nótt og dag,      
            ó,kveik þeim ljós, ó, send þeim sól, 
            ó,sýn þeim Jesú náðarstól.    

Keble – Sb. 1886 – Matthías Jochumsson.                (Sálmabók, 1972, bls. 453).              

 

IV       EILÍFGILD ORÐ KONUNGARKÆRLEIKANS, GRUNDVALLARÞÁTTA HEILAGS GUÐS ORÐS, SEM ÁRRÉTTAR ENN TAKMARKALAUSAMISKUNNSEMD DROTTRINS, GUÐS FÖÐUR, HJÁ KONUNGI KONUNGANNA, DROTTINS JESÚ KRITS,Í EININGU HEILAGS ANDA; HÖFUNDAR ALLS LÍFS OG EILÍFGILDRAR MISKUNNSEMDARALKÆRLEIKA ALMÁTTUGS GUÐS Í DROTTNI JESÚ KRISTI, FRELDARA VORUM OGENDURLAUSNARA, Í KRAFTI HEILAGS ANDA, ANDSTÆTT MISKUNNARLEYSI GUÐLAUSSMANNFÉLAGS: 


            ÍMatteusarguðspjalli, 25. kapítula, versum 34-36 og 40, stendur ritað:

„...Og þá mun konungurinn segja við þá til hægri: ,Komið þér, hinir blessuðu föður míns, og takið að erfð ríkið, sem yðurvar búið frá grundvöllun heims.  Þvíhungraður var ég, og þér gáfuð mér að eta, þyrstur var ég, og þér gáfuð mér aðdrekka, gestur var ég, og þér hýstuð mig, nakinn og þér klædduð mig, sjúkur ogþér vitjuðuð mín, í fangelsi var ég, og þér komuð til mín.‘ ...
...Konungurinn mun þá svara þeim: ,Sannlega segi ég yður, það allt, sem þér gjörðuð einum minna minnstubræðra, það hafið þér gjört mér.‘“  (Biblían- Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981, bls. 34-35;áherslubreyting:  ÓÞ).

            Seinni hópurinn, semmiskunnarverkunum sleppti, munu þá „....svara: ,Herra, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eðanakinn, sjúkan eða í fangelsi, og hjálpuðumþér ekki?‘  Hann mun þá svara þeim:  ,Sannlega segi ég yður:  Það allt sem þér gjörðuð ekki einumhinna minnstu bræðra minna, það hafið þér ekki heldur gjört mér.‘  Og þeirmunu fara til eilífrar refsingar, en hinir réttlátu til  eilífs lífs.“ (Biblían - Heilög Ritning - Gamla testamentið og Nýja testamentið, 1981,bls. 35; áherslubreyting:  ÓÞ).          

           
            Hérkemur fyrir Gríska orðið *[„dinkov´nsamév“] „hjálpuðum“,sem lýsir enn dýpri merkingu orðsins „vitjuðuð“ *[„épeskéyasðé“] [„heimsókn“],þótt sú merking sé jafnframt í fullu gildi, í sem víðustu samhengi.  Enda er engin „hjálp“, án „vitjunar“.  En jafnframt enn dýpra en eingöngu heimsókn, meðfullri virðingu fyrir heimsókninni sem slíkri, sem jafnframt er óhjákvæmilega ífullu samhengi ofangreinds; þ.e. hjálp,athöfn, sem er hér m.a. upp á líf og dauða hins sjúka komin.  Sama varðar síðan alla aðra, sem líða, oger ekki hjálpað, fangans, hins hungraða, þyrsta, gestsins, o.s.frv.   *([Hér verðurþví miður óhjákvæmilega að notast við Íslenska stafi, í stað Grískra, enmögulegt er að bera þá fyllilega saman við hina Grísku stafi í GrískaNýjatestamentinu:  Novum TestamentumGreace, bls. 74**] Novum Testamentum Graece, 1983, bls. 74**).           



            Erumvér e.t.v. komin að þeirri synd, semtelst syndin gegn Heilögum Anda, og verður aldrei fyrirgefin? Og vér erum öllsamsek um, ekki aðeins stjórnmálamennirnir?
Og e.t.v. sæta  stjórnmálamennirnir kúgunofríkis  erlendra stofnanana, eins og t.d.Alþjóða gjaldeyrissjóðsins (AGS)?  Lífiog heilsu fárveiks fólks, er stefnt hér í bráðan voða, og afleiðingarnar verðaaldrei, aldrei metnar til fjár, hvort sem er hér á landi eða annars stðar!  Glæpur gegn mannkyni, og ekki aðeins hér álandi? Og vér erum öll samsek hér,enda endurspegla stjórnvöld á hverjum tíma, vilja almennings, að minnsta kosti,að verulegu leiti.  Að minnsta kosti,voru háttsettir nasistar Þriðja ríkis Hitlers, m.a. dæmdir fyrir þann þáttstríðsglæpa, að hindra og meina stórumhópi fólks læknisaðstoðar, fyrir utan alla aðra svívirðilega stríðsglæpi, í hinum svonefndu Nurnbergréttarhöldun, að lokinni seinni heimsstyrjöldinni, sem sagan sannar því miður.       

            Hérer um lykilatriði arfleifðar og ávaxtar kristinnar kærleikstrúar og siðaraldanna, sem ótaldir sannir lærisveinar Jesú Krists bæði hafa gert og unnið að, að gert yrði, á öllum öldum, þ.m.t. í dag.  En þegar þessum kristna lífsskilningikristninnar hnignar, er ekki von á góðu, og hefur að sönnu komið fram á öllumöldum, en ekki síður í allri afkristnun og afsiðun grimmdar skeytingarleysis nútímans,sem sagan hefur einnig því miður sannað, og sannar enn þann dag í dag.    

            Siðlausog siðblindur – lífshættulegur - niðurskurður – andstætt hugsjón og störfumlíknar, miskunnsemdar og björgunar – eins af dýrstu ávöxtum kristinnarkærleikstrúar og siðar aldanna!  Og kemurút á eitt, hvert hið eiginlega rekstarform líknar og björgaunar er – ákveðingrunnþjónusta verður að vera á vegum hins opinbera, en meira þarf til, svofremi sem miðað að er miskunnsemd, líknsemi og björgun í ljósi þeirrakristilegu mannúðarsjónarmiða, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna aðleiðarljósi, grundvallað á konungi konunganna, konungi kærleikans, DrottinsJesú Krists, þess alkærleika, þar sem Guð afklæddist dýrð himnanna, gjörðistmaður, á hinum fyrstu Jólum, vor vegna, dó á krossi þeim dauða, sem beið vor,vegna synda vorra, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum með upprisu sinni, áhinum fyrstu Páskum, og úthellti sínum Heilaga Anda yfir kirkju sína, á hinnifyrstu Hvítasunnu.         
            Drottinvor JesúsKristur, bar allar syndir vorar, sjúkdóma og annað böl, upp ákrossinn, til þess að vér skyldum frelsast og eiga líf í fullum gnægtum,andlega sem veraldlega, þannig að enginn liði nokkurn skort, og taldi aldreieftir að frelsa og lækna, og veita öllum þann eilífgilda fjársjóð, sem mölur ogryð fær aldrei eytt, en aldrei í ljósi auðæfaoflætisins, sem varðar hins vegarþann fjátsjóð, sem mölur og ryð fær eytt, og komið hefur skýrlega fram íheimskreppunni sem og öllum heimskreppum, þar sem hins vegar ávöxtur botnlaussforarpytts græðgisvæðingar er höfð að leiðarljósi; slíkt hrynur, fyrr eðasíðar, og bitnar síðan harðast á þeum, sem síst skyldi, og litla sem enga sökeiga á ástandinu, eins og komið hefur á daginn á græðgisvæðinguauðæfaoflætisins, sem byggt er á forarpytti botnlausrar græðgi, þar sem Guði ergleymt – munum í þessu samhengi dæmisögu Jesú um ríka bóndann, sem stækkaði ogstækkaði hlöður sínar, en gleymdi Guði, og fyrirgjörði þar með sálu sinni.         
            Þáeru guðlausar helstefnur engu minni óvinur kristinnar kærleikstrúar aldanna,helstefnur guðlausrar heimshyggju, skreyttar oft fögrum orðum „jafnréttis“ – enundarlegt er það „jafnrétti“, sem nær ekki lengra og dýpra en það, að ná ekkiyfir allt líf mannsins, þ.m.t. hins ófædda barns, en lífið er friðheilagt frágetnaði, samkvæmt Heilögu Guðs Orði og Skikkan Skaparans – [hversu mikið mættispara í heilbrigðismáluunum varðandi það að afleggja svo til fóstureyðingar(hér er fé notað til að deyða líf, í stað þess að bjarga því, og veita því hinsvegar jafnframt alla mögulega líkn og hjálp, sem raunverulega er möguleg – ekkisamkvæmt geðþóttaákvörðun misvitra stjórnmálamanna sem og annarra - en nýta þaðfé þvert á móti þess heldur til bjargar og líknar veiku fólki, að ekki sé talaðum mæður og börn þeirra] – og í dýpstu kærleikans merkingu þess orðs, alls eranda dregur, sbr. siðfræði mannvinarins og kristniboðslæknisins, AlbertsSchweitzers: „Lotning fyrir lífinu“.  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 143-147,268; áherslubreyting:  ÓÞ). 

            ,,Hugtakið„lotning fyrir lífinu“ hefuröll skilyrði, segir Schweitzer, til að vera grundvöllureinfaldrar lífsskoðunar, sem allir geta skilið, en er um leið í samræmi viðkröfur rökrænnar huhsunar og samkvæm kærleikskenningu Jesú.“  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 268; áherslubreyting:  ÓÞ).  
           

.
            Útlegging:  Það, sem þér gjörðuð ekki minna minnstu meðbræðra og systra – það hafiðþér heldur ekki gjört mér.  Hvað þá varðandi þá, sem m.a. gjöra sínum minnstu meðbræðrum ogsystrum, t.d. með lífshættulegum og siðlausum niðurskurði, til lífsnauðsynlegralíknar- og björgunarstarfa, sem óhjákvæmilega og fyrirsjánlega munu kosta mörgmannslíf saklauss fólks, veikra barna sem annarra, nær sem fjær – það er þvímiður ekki  spurningin, hvort einhverjir einstaklingarhljóti þjáningarfullan dauðdaga af niðurskurðinum, heldur hversu mörgfórnarlömb niðurskurðarins verða, a.m.k. ef haldið verður áfram ámiskunnarlausri ógæfubraut siðblinds niðurskurðar, varðandi lífsnauðsynleglíknar- og björgunarstörf. þ.m.t. líifnauðsynlegrar þróunarhjálpar?

            Ásama tíma vinna ótaldir hér á landi og um víða veröld, að störfum líknar, miskunnar,björgunar, uppeldis, menntunnar- og sálgæslu – líknar- og heilbrigðisstéttir,löggæslu- og björgunarsveitir, og önnur örygisstörf, eins pg starf loftskeytamannaog fl., uppeldis- og menntunarstéttir, prestar/forstöðumenn, o.s.frv., eins ogljós í myrkrinu, nær sem fjær!  Og þaðmunar svo sannarlega um hvern þann einstakling, sem þannig fær líkn, miskunn oghjálp, nær sem fjær, mitt í miskunnarlausum heiminum.        

           

            Og einnig á sama tíma fara kristniboðar,m.a. héðan frá Íslandi, sem sjálfboðaliðar í líknar, uppeldsis- ogmenntunarstörf, til Afríku, m.a. Keníu og Eþíópíu.  
            Þetta sannar einnig, að Heilagt GuðsOrð, grundvallað á Orðinu holdi klæddu, Drottni Jesú Kristi, talar alltaf inn íallar aðstæður lífsins, og það á öllum tímum.   
           
            Kristniboðarnir (sjálfboðaliðarnir) hafaséð þessa skyldu sína, [ekki síst varðandi líknarþjónustuna og menntunina, ogþá ekki síst menntun barna] á öllum öldum, nær sem fjær, og gera enn, og unnuðómetanleg kristileg kærleiksverk, á þessum vettvangi, líknað hinum sjúku oguppfrætt þá um Jesú Krists, eins og mannvinurinn og kristniboðslæknirinn AlbertSchweitzer, sem reisti sjúkrahús árið 1913, í Lambarene í Mið-Afríku, ogstarfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld, sem sagan sannar einnig,enda starfaði Schweitzer á kristniboðsstöð Franskra Mótmælenda í Lambarene, eðaí nágrenni við hana, og hafði náin kynni og samvinnu við kristniboða, bæðiRómverks-Kaþólska og Evangelíska.  (Sigurbjörn  Einarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, AlbertSchweitzer, Ævisaga, bls. 250).  
           
            Þanniglýsti Schweitzer kynnum sínum, af kristniboðinu, eftir þriggja ára veru íLambarene,  og fórust m.a. orð á þessaleið:         

            ,,Égber einlæga lotningu fyrir því starfi, sem amerískir kristniboðar hófu hér ogfranskir kristniboðar hafa haldið áfram. Þeir hafa mótað hugsun innlendra manna, í mannlegum og kristilegumskilningi, á þann veg, að það myndi sannfæra jafnvel ramma andstæðinga kristniboðsum það, að kenning Jesú megnar mikið gagnvart frumstæðum mönnum.“  (Arnbjörn Kristinsson, 1955, AlbertSchweitzer, Ævisaga, bls. 250).    

            Schweitzer hefur lagtmikla áherslu á að minna á það, sem kristniboðið hefur gert til líknar oghjálpar Afríkumönnum.  Þeir hafa bættlíkamleg mein innlendra og kennt þeim hagnýta hluti, auk þess, sem þeir hafauppfrætt þá um Jesúm Krist.  (ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 250).  Þetta sannreyndi Albert Schweitzer ílífsköllunarstarfi sínu sem kristniboðslæknir, auk þess að prédika á hverjumsunnudegi.  [(Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga; Albert Schweitzer, 1935, My Lifeand Thought)]. ,,,,Hver, sem kynnist hugarheimi frumstæðra manna,“ skrifar Schweitzer,,,og þekkir óttann, hræðsluátandið, sem þeir eru í ... getur aldrei framarefast um, að oss beri að gera allt, sem unnt er, til þess að losa þá við þessihindurvitni.“  Og enn segir Schweitzer:  ,,Evrópumenn munu aldrei geta skilið tilfulls, hversu skelfileg tilveran er þessum vesalings mönnum...Þeir menn einir,sem hafa séð þessar hörmungar í nærsýn, skilja, að það er skylda vor að flytjafrumstæðum nýja lífsskoðun, er losi þá við þá hugaróra, sem gera þeim lífið svokvalafullt.  Í þessu tilliti myndujafnvel stækustu efasemdamenn verða vinir kristniboðsins, ef þeir kynntustmálavöxtum.““                
            ,,Kristindómurinnleysir þessa menn úr viðjum óttans. ,,Þeir vita síðan, að örlög vor allra eru á hendi sama, kærleiksríkaföður.““  (Sigurbjörn Einarsson/ArnbjörnKristinsson, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 129).        
            Samamá segja varðandi ómetanlegt líknarverk mannvinarins systur Móður Theresu, þar sem hún starfaði í kristinnilíknarreglu nær allt sitt líf og sinnti og líknaða sínum minnsta meðbróður ogsystur, á Indlandi.  Fleiri líknarverkmannvina má nefna, eins og kristinna líknarreglna Klaustra, og má þar ekki sístminnast, frá 19. öld, mannvinarins systur Önnu Maríu, sem hefur sömulífshugsjón og Albert Schweitzer og systir Móðir Theresa, og fl., að miðlasérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandi náð Drottins JesúKrists, að fyrirmynd Heilagrar Maríu Guðs móður, á bjargtraustum grundvellikonungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, og gaf JesúKristi allt sitt líf, en hún lést langt um aldur fram; göfugra getur það ekkiorðið, að miðla sérstaklega hinum sjúku og aðframkomnu, frelsandi og líknandináð Drottins Jesú Krist, fyrst með fyrirbæn, síðan með beinni líknarþjónustutil handa hinum sjúka.      


            M.ö.o.segir orðrétt, í Ævisögu Alberts Schweitzers [samatekt af ofangreindu]:   
           
„... .  En ríkisvald gerir aldrei neittnema hugarfar almennings sé á bakvið.  Ogríkin leysa aldrei það mannúðarhlutverk, sem hér kallar að.“  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178).    
            Ríkin verða  að hjálpa til þessarrar líknarþjónustu;[nýlenduríkin verða að hjálpa til þess að bæta fyrir syndir fyrri tíma.  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 178)]. 
            Hérverður að koma meira til bæði varðandi mannfélag vort sem og fjarlægarimannfélög.  Hér verður í senn aðeinhverju leiti, að efla sjálfboðastarfsemi bæði lækna og annarra, bæði nær semfjær; og kæmi þá e.t.v til greina, að virkja hið ómetanlega starfbjörgunarsveita, sem bæði starfa hér og landi, og eru tilbúnar að fara tilfjarlægari landa.  Þá kemur vissulega tilgreina að virkja stöndug fyrirtæki, sérstaklega til að standa straum af kostnaðiþjónustunnar, og þá ekki síst með verðskulduðum skattaívilnunum, fyllilegaandstætt þeirri leið, sem hinir svonefndu forræðishyggjuflokkar „hins pólitískarétttrúnar miskunnarleysins“ vilja fara!          Hversu illa fara t.d. Afríkuríki, út er„kreppunni“, þega skorið er á siðlausan og siðblindan hátt, með markvissum„vilja miskunnarleysins“, einkum til heilbrigðis- og annarra björgunar sem oglöggæslustarfa, í hinum svo nefnda vestræna heimi?  Og land vort er ekki lengur undanskiliðmiskunnarleysi guðlausrar grimmdar „hins pólitíska rétttrúnaðarforræðishyggjunnar“.  Siðblindan eralgjör.         
            Og almenningur, einkum í hinum svonefndu„þróuðu“ ríkjum, þ.m.t. hér á landi, verður að gera upp við sig, hvort hannvilji varðveita og efla þá ómetanlegu þjónustu líknar, björgunar og mannúðar,og þá einkum varðandi heilbrigðis- og líknarþjónustuna, sem þegar hefur veriðbyggð upp og varðveitt sem einn dýrsti arfur kristinnar kærleikstrúar og siðaraldanna.  Er ekki kominn tími til, aðvirða og meta hin göfugu störf miskunnar, líknar og björgunar, að verðleikum.      Og þótt ekki væri síst barnanna vegna? 
            En hér má ekki láta staðar numið, þótt vérmegum heldur aldrei gleyma því, að líta oss næst, þar sem oss hættir til þessað leita langt yfir skammt, eins og Schweitzer áréttar einnig.  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272;áherslubreyting:  ÓÞ).  Enn áný fara þróunarlöndin verst út úr heimskreppum, og þá ekki síst nýlendur ogfyrrverandi nýlendur, ekki síst í Afríku. Og enn ein skömm núverandi stjórnvalda „hins pólitíska rétttrúnaðarmiskunnarleysisins“ er einnig siðlaus niðurskurður til lífsnauðsynlegrar þróunaraðstoðar.  Hér sannast enn og aftur, að lítið er aðtreysta stjórnvöldum, og þótt þau legðu á mannsæmandi hátt til þessarra mála,af góðum huga, myndi það aldrei duga til varðandi hina lífsnauðsynlegu þörf,þótt þeim beri hins vegar að gera allt, sem í þeirra valdi stendur, í umboðialmennings.             

            Orðréttsegir Albert Schweitzer, sem á ekki síður við í dag, en 5. áratug sl. aldar:

            „,,........
            Sá,sem notið hefur læknishjálpar og verið með því móti bjargað úr þungbærumveikindum, verður að stuðla að því, að þeir, sem ekki geta náð til neinslæknis, fái hjálp, eins og hann hlaut hjálp.       
            Hver,sem bjargað var frá þrautum eða dauða með uppskurði, verður að stuðla að því,að líknsöm deyfilyf og læknishnífur megi komast í notkun þar, sem þrautir ogdauði ríkja enn skefjalaust.          
            Móðirin,sem á það læknishjálp að þakka, að barnið hennar er ennþá hjá henni og ekki íkaldri mold, verður að minnast þeirrar vesalings móður, sem getur ekki náð tilneins læknis, og stuðla að því, að sú móðir megi hljóta sömu harmagrið.      
            Þeir,sem hafa verið vitni að helstríði, sem varð mildilegt vegna þess aðlæknishjálpar naut, en hefði orðið hræðilegt að öðrum kosti, verður að hjálpatil þess, að aðrir geti öðlast sömu huggun með harmi eftir ástvini sína.            
            Þettaer bræðlalag þeirra, er þrautir reyndu. Þeim ber að hefja mannúðarstarfið í nýlendunum.  Það á að hefjast af þakkarfórnum þeirra.  Sem sendimenn þeirra skyldu læknar fara tilþess að vinna það, sem vinna þarf í nafni mannkærleikans meðal þjáðra manna ífjarlægð.        
            Fyrreða síðar mun þær hugsanir, sem ég læt hér í ljós, sigra heiminn, vegna þess aðósveigjanleg rökvísi þeirra hlýtur að sigra bæði höfuð og hjarta.          
             En er tímabært að flytja heiminum þessarhugsanir einmitt nú?  Evrópa er í rústumog eymdin ríkir þar.  Verkefnin eru æriná næstu grösum.  Ráðum vér við að sinnaþví, sem fjær er?    
            Sannleikurinn er engri stundu bundinn.  Hans tími er ævinlega og einkum þá, er hannvirðist hvað ótímabærastur.  Áhyggjur vegna nálægra meina og fjarlægra fara vel saman, ef þær endast til þess aðvekja menn af hugsunarleysi og kalla nýjan mannúðaranda til lífs.       
            ........““  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. (178 -)179; áherslubreyting:  ÓÞ).           


            Heimskreppaní dag, bliknar í samanburði við þá eymd, sem ríkti í Evrópu að lokinni seinnihemsstyrjöldinni, þegar Evrópa var í rústum. Þess meiri skömm er það sinnuleysi og skeytingarleysi hins siðblindatíðaranda hins „pólitíska rétttrúnaðar forræðishyggjunnar og miskunnarleysins“,hvort sem er hér á landi, eða annars staðar, sem eyrir engu, en setur líffjölda sjúklinga, þ.m.t. veikra barna, nær sem fjær, í bráða lífshættu!  Hafi þeir skömm fyrir, þeir oflátungar, semekki telja lengur þörf fyrir þeirri mannúð og líkn, sem eru einn af dýrmætustuávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar  aldanna, sem jafnframt er í órofa samhengivið kristniboðsskipunina!           

                                                                                  
            Hérmegum vér aldrei gleyma neinum vorra minnstu meðbræðra og systra, nær sem fjær,hvort sem er í voru landi, innan Evrópu, t.d. í Lettlandi og Grikklandi,  eða utan, þ.m.t. ekki síst í Afríku ogvíðar.  Og hér hafa svo sannarlega kristniboðarnir, bæði fyrr og nú, bæði hér álandi sem annars staðar, ætíð séð þess kristilegu skyldu sína, með þannfjársjóð að leiðarljósi, sem mölur og ryð, fær aldrei grandað, grundvallað ákonungi konunganna, konungi kærleikans, Drottni Jesú Kristi! 

            Ogskynsamlegar tillögur stjórnarandstöðunnar og annarra skynsamra og ábyrgraaðila þjóðfélagsins, eins og það að skattleggja inngreiðslu lífeyrissjóða –ekki afturvirkt, til að afla ríkissjóði lífnauðsynlegra tekna; - og það áþessum erfiðu tímum heimskreppunnar, og hins svonefnda „hruns“, vegna þess aðbyggt hafði verið allt of mikið á auðæfaoflætinu, fjársjóði, sem mölur og ryðfær eytt; - er virt að vettugi, en í staðinn eru lagðir á þjóðina stórauknarskattaálögur, sem einkum eru íþyngjandi fyrir heimilin í landinu, sem mörg hver„blæða“, enda ekkert verið gert til að huga að hag heimilanna í landinu, þ.e.hjá hinum almenna borgara!  Afleiðinginverður enn meiri landsflótti, einkum meðal ungs fólks!      

            Hinn miskunnarlausi tíðarandi nútímans, semað sönnu gætir ekki aðeins hér á landi, heldur einnig víða, einkum um hinnvetsræna heim, einkum þar sem afhelguð forræðishyggjustjórnvöld hefur náðvöldum, ein og t.d. hin nýja forræðishyggjustjórn í Grikklandi, - þótt hún sætieinnig ofríki og kúgun Evrópusamandsins (ESB), gefur lítið fyrir hin kristilegusiðferðisgildi mannfélagsins, hvað þá, að slá skjaldborg um þau gildi, hvortsem er um að ræða heimilið, sem verður alltaf hyrningarsteinn kristins siðaðsmannfélags, eða þá heilbrigðis- og líknarþjónustu, sem til þessa, hefur talistein af hyrnigarsteinum kristins siðaðs mannfélags, og er ein af dýrmætustuávöxtum og arfleifð kristinnar kærleikstrúar og siðar aldanna, sem sagan hefursannað, öld af öld, og enn þann dag í dag.     

            Milljörðum króna er eytt í óljósaraðildarviðræður varðandi hugsanlega aðild Íslands að Evrópusambandinu, ESB., ogþað án nokkurrar vissu um það, hvort meiri hluti almennings velji slíkanvalkost.  Tímasetningin er einnigfráleit, þegar um er að ræða eina mestu heimskreppu sögunnar.  Hér er bruðlað með skattfé borgaranna, semnær hefði verið nýtt með skynsömum og mannúðlegum hætti, til að slá skjaldborgum heimilin sem og lífsnauðsynlega líknar- og heilbrigðisþjónustu sem og aðralífsnauðsynlega þjónustu, sem varða ekki síst almannavarnir, auk annarrarvelferðarþjónustu sem og menntunar.          



V         NIÐURLAG:


            Guð gefi, að sú siðblinda, sem fylgt hefurmiskunnarlausum tíðaranda sinnuleysisins, skeytingarleysinsins og heimskunnar,heyri brátt sögunni til, og ofangreind grundvallarhugsjón kristinnarkærleikstrúar og siðar aldanna, sem kemur ekki síst fram í ofangreindum orðumog hugsunum  mannvinarins ogkristniboðslæknisins, Alberts Schweitzrs, einkum þar sem hann ræðir um, að fyrr eða síðar muni þær hugsanir, semhann láti hér í ljós, - hinar kristilegumannúðarhugsjónir - sigra heiminn, vegna þess að ósveigjanleg rökvísi  þeirra hljóti að sigra bæði höfuð og hjarta.  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 179;áherslubreyting:  ÓÞ).         
            Guð gefi svo sannarlega, að svo megi verða,áður en sá „banvæni faraldur“, sem er óhjákvæmilegur ávöxtur og arfleifð hins„pólitíska rétttrúnaðar miskunnarleysisins“, kosti mannslíf eins vorra minnstumeðbræðra eða systra, nær sem fjær       

            Guð gefi einnig, að við taki ábyrgarlandsstjórnir, sem leiti ávallt handleiðslu Drottins í öllum sínum verkum, með hina kristnu kærleikstrú og sið aldanna,að leiðarljósi, bæði hér á landi sem annars staðar, og þá á ég við í raun,raunverulega ábyrgar ríkisstjórnir, sem í senn hafni sandi siðblinds tíðarandasem og auðæfaoflætisins, en hafi þvert á móti fyrrnefnd grundvallargildi reglufestu,skynsemi, virðingar, réttlætis, miskunnar og líknar, að leiðarljósi, ímannfélagi, sem vissulega getur aldrei orðið fullkomið hérna megin grafar, þarsem vér getum heilshugar, senn í auðmýkt, og þakklæti – en auðmýkt hefur hinsvegar ekkert með undirlægjuhátt að gera, tekið heilshugar undir með séra MatthíasiJochumssyni, ekki síst í seinna versi Þjóðsöngs lands vors, þar sem vér gerumoss jafnframt grein fyrir því, að vort eiginlegt föðurland er á himnum, þar semengin landamæri eru, engin sorg, sjúkdómar, stríð, né nokkuð annað böl né þrenging,eru framar til, í alkærleikanum heima hjá Guði Föður vorum, við hlið Lambsins,konungar konunganna, konungar kærleikans, Drottins Jesú Krists, Frelsara vorsog Endurlausnara, í einingu Heilags Anda, þar sem verða endurfundir ástvina ogvina:          

             
            Ó,Guð vors lands, ó, lands vors Guð,         
            vérlifum sem blaktandi, blaktandi strá,       
            vérdeyjum, ef þú ert ei ljós það og líf,         
            semað lyftir oss duftinu frá. 
            Ó,vertu hvern morgun vort ljúfasta líf,       
            vorleiðtogi‘ í daganna þraut,
            ogá kvöldin vor himneska hvíld og vor hlíf,           
            ogvor hertogi‘ á þjóðlífsins braut.    
            :,:  Íslands þúsund ár, :,:        
            verðigróandi þjóðlíf með þverrandi tár,       
            semþroskast á Guðs ríkis braut.       

Sb. 1945 – Matthías Jochumsson. (Sálmabók, 1972, bls. 501).      


            Þessiorð mannvinarians og kristniboðslæknisins, Alberts Schweitzers, segja allt, semsegja þarf, og varðar eilífgildan sannleika allra tíma:         

             „Gleiðgosaleg oftrú á ytri getu, samfaravantrú á andleg verðmæti – þetta er eitt   af    einkennumog meinsemdum samtíðarinnar.   
            Trúiná hið ótrúlega þarf að vakna og glæðast aftur ..., ... trúin á mildina,miskunnsemina, hógværðina, ástúðina, hjartahreinleikann – þetta allt, sem Jesústalar um sem sjálfsagða hluti, en yfirleitt er hlustað á nú sem meinlitlar enbarnalegar fjarstæður.“  (SigurbjörnEinasrsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 272;áherslubreyting:  ÓÞ).     


            Égenda með sömu lykilorðum mannvinarins og kristniboðslæknisins, AlbertsSchweitzers, og ég vitnaði til hér að framan:

            „Framtíðmannkyns veltur á því, að sérhver maður, hvert sem starf hans er, leitistvið að sýna, hvað sönn mennska er.  Það sem menn láta ógjört í þessu efni, ervanræksla, en ekki örlög.“  (SigurbjörnEinarsson/Arnbjörn Kristinsson, 1955, Albert Schweitzer, Ævisaga, bls. 274;áherslubreyting:  ÓÞ)..     

Reykjavík, 31. mars 2010.    
Með óskum um Guðs blessun,          
Ólafur Þórisson, cand. theol.                        

Höfundur er með embættispróf íguðfræði, og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.